True Conversation: Balagtasan Mode

Isang hapon…

Rina: Huwag ka ngang daan nang daan sa wall ko. Obvious na ‘yang pagpapapansin mo!

Rina: Nagfocus ka na naman sa camera, tapos ayaw mong titigan kita!

Rina: Saan ba ako sa 'yo titingin, nang 'di magtatama ag ating paningin?

Perry: Sa lupa ka tumingin nang ‘di ito mabaling sa akin.

Rina: Mabuti pa sa camera titig na titig ka, pero sa akin parang napapaso ka.

Rina: Mabuti pa sa camera nakangiti ka, pagdating sa akin nakabusangot ka.

Rina: Camera lang ba ang iyong tititigan? Maaari bang sa akin kumiling ka naman?

Perry: Huwag kang ganyan, baka ako'y kiligin niyan.

Rina: Hindi kita pinapakilig. Sinasabi ko lang ang nilalaman ng aking dibdib?

Rina: Sana camera na lang ako para sa akin lang ang matatamis na ngiti mo.

Rina: Hindi para sa’yo ang mga ‘yan. Gumagawa lang ako ng tugmaan, Isip mo’y ang dumi naman.

Rina: Ayaw kong tumingin sa lupa, baka 'di ko mapansin tayo'y magkabangga.

Perry: Ngunit, hindi ka makakaapak ng tae ng pusa.

Rina: Okay lang kung tae ang maapakan, 'wag lang ang taong aking kinakikiligan

Perry: Wala kang mapapala sa kilig na 'yan dahil siya ay may ibang kinababaliwan.

Rina: Wala akong pakialam diyan! Pasasan ba't makukuha ko rin ‘yan.

Perry: Makukuha mo nga siya, pero siya’y isa nang tira-tira.

Rina: Hindi bale nang tira-tira, kung sa kanya naman ako magiging masaya.

Perry: Hindi ka nga magiging maligaya sa kanya dahil sa pagmamahal, siya'y pagod na.

Perry: At saka, huwag kang kakain ng tira-tira, hindi ka naman kasi isang kahig, isang tuka.

Rina: Kung sa pagmamahal, siya'y pagod na, sa piling ko, sisiguraduhin kong puso niya’y makakapagpahinga.

Rina: Isang kahig isang tuka lang ba kumakain ng tira-tira, sa pagkakaalam ko, ang mga mayayaman iyon din ang tinitira.

Perry: Suko muna ako ngayon sa iyong mga tugma, dahil ako ay nag-aabang ng bus sa kalsada.

Mayamaya….

Perry: Sige, game na. Ako'y nakasakay na.

Perry: Tigil-tigilan mo ako ng mga hugot mo. Hindi ako natutuwa sa mga banat mo!

Perry: Huwag mong sabihing kaya mong magmahal. Hindi mo nga natapos ang una mong kasal.

Rina; Ay, mas matindi banat mo.

Perry: Aalagaan mo kamo siya? Bakit hindi kayo nagtagal ng iyong asawa?

Rina: Di ko sinasabi na ako’y magmamahal muli dahil puso ko'y wala ng puwang sa mga lalaki..

Rina: Hala! Personalan na! Sino ba ang makakatagal sa taong asal ay asong askal?

Perry: Bakit puro pagmamahal ang iyong bukambibig? Hindi ka naman pala iibig.

Rina: Hindi ba puwede iyon sa mga hugot ko? Pati ba iyon ay ipinagbabawal mo?

Perry: Wala akong pakialam sa inyong kasal, lalo na sa kanyang asal. May sarili akong buhay na matiwasay. Ayaw kong sa inyo ay madamay.

Perry: Bawal ang mga hugot mong walang katuturan dahil hindi ko naman pala maaaring paniwalaan.

Rina: Ano ba pinagsasabi mo? Isip ko'y nagugulo. Saan ba patungo ang usapan nating ito?

Perry: Nakakainis ang mga banat mong lumilihis, parang ahas na handang manglingkis!

Rina: So, ngayon naiinis ka na sa mga banat kong hindi naman sa iyo patama?

Perry: Ewan ko sa'yo, katoto. Bakit ka nga ba nakikipagtalo? Ako si Makata O, sanay sa ganitong duwelo. Kaya, sa akin ay hindi ka mananalo.

Perry: Magpakatotoo ka kasi, kaibigan. Kung ano ang usapan, huwag mo sanang ilihis ng daan.

Rina: Hindi kita lilingkisin. Sa mga lintanya mo, ako'y may napapansin. Mga hugot ko'y iyong inaangkin.

Rina: Masyado ka namang kumpiyansa sa sarili mo, na lagi kang mananalo. Porke’t ikaw ay bihasa na dito.

Perry: Hoy, Rina, hindi ko ugaling mang-angkin dahil ako ay mayroon din. Mayroon akong sariling galing, kaya ‘di ko kailangang ikaw ay kopyahin.

Perry: Oo, naman! Ilang beses na ba kita napataob? Sana panghinaan ka na ng loob.

Rina: Ayaw kong panghinaan ng loob. Lalaban at lalaban ako sa mga patutsada mo.

Perry: Magbibilang na ba ako ng isa hanggang sampu upang matigil na ang tunggaliang ito?

Rina: Hindi pa.

Perry: Lumaban ka hanggang kaya mo pa, dahil sinisigurado ko sa'yo, 'di ka makakaisa.

Perry: Isa

Perry: Dalawa

Rina: Hindi ko sinasabing ikaw sa aki'y nangggaya dahil alam ko madunong ka.

Perry: Tatlo

Rina: May sagot n ako, a.

Perry: Salamat naman kung ganoon! Linawin mo ang iyong tugon.

Perry: Isa

Perry: Dalawa

Rina: Iyan ang pagkakaalam mo. Sa iyo, lalaban pa rin ako.

Perry: Tatlo

Perry: Apat

Perry: Lima

Perry: Anim

Perry: Pito

Perry: Walo

Perry: Siyam

Perry: Sampu

Perry: Tapos na ang tunggalian. Ako na muli ang kokoronahan.

Rina: Hala! Nag-hang nga cp ko. Ang daya mo naman. Ayaw lang kasing patalo.

Perry: Wala nang masyadong dahilan. Talo na ka, tapos ang usapan. Ang laurel ng makata ay dapat ko nang makamtan.

Rina: Ang taong madaya ay kokoronahan na.

Perry: Kapag natalo, sasabihin ay nadaya. Kapag nanalo, sasabihin ay tsamba.

Rina: Hindi! Ayaw mo lang kasing patalo.

Perry: Tanggapin mo nang maluwag sa dibdib ang iyong pagkatalo. Iyan ang magpapalaya sa'yo.

Rina: Ayaw ko! Bilis magbilang, e!

Perry: Sige, pagbibigyan kita. Tatanggihan ko muna ang aking korona.

Rina: Yabang talaga. Lumalalim na talaga kayabangan.

Perry: Hindi ako mayabang. Talaga lang na ika'y talunan.

Rina: Hindi ko matatanggap ‘yan! Dahan-dahan sa pagbilang, kaibigan.

Rina: Saan na ba ang  dulo ng ating usapan?

Perry: Sige, umpisahan mo ang ikalawang laban, bago ko pa simulan ang pangalawang pagbilang.

Rina: Mas mabilis pa sa relo ang bilang mo. Saan tayo magsisimula?

Perry: Kasingbagal naman ng isip mo ang pag-type mo.

Rina: Hala, grabe kung manlait! E, sa mahina ako mag-type. Anong magagawa ko?

Perry: Ganyan talaga sa duwelong ito. Kailangang malupit ang dila mo, kung hindi, ika'y matatalo.

Rina: Ganoon ba? Kaya pala pinipersonal mo ako.

Perry: Kaya nga ika'y sawi dahil ganyang ang iyong gawi.

Rina: Ano ba ang aking gawi?

Perry: Ahaha. Tumigil ka! Walang ganyang drama. Sa labang ito, ang matibay ang matitira.

Lumipas ang mahabang sandal…..

Perry: Nahan ka na, Gina? Sabihin mo lang kung ayaw mo na.

Rina: Nag-hang nga ang cp ko. Wait!

Perry: Bibigyan kita ng isang minuto upang magbigay ng sagot mo.

Rina; Hindi ako nagdradrama. Ano naman ang sa aki'y mapapala. Ako pa rin ay nandito, handang makipagtunggali sa’yo.

Perry: O, siya... Atin nang simulan ang ikalawang laban.

Rina: Saan ba tayo magsisimula?

Perry: Para kang manok, putak nang putak. Wala sa oras kung tumilaok.

Rina: Ganoon lang ang akala mo. Panay tulig lang kasi ang alam mo

Rina: Kailangan kang gisingin. Ang panghi mo'y sa akin na'y nakarating.

Perry: Ahaha. Hindi ako apektado sa sinabi mo. Para lang itong utot ng isang bilanggo.

Rina: Ganoon? Nagmamanhid-manhiran ka, katoto, kahit naamoy mo na sarili mo.

Perry: Kasingbaho ng kilikili mo ang mga salita mo. Palitan mo na ang iyong istilo.

Rina: Ahaha! Para namang naamoy mo kilikili ko at laging pinangangalandakan mo.

Perry: Panghi ko nga'y naamoy mo, kaya kilikili mo rin ang tinira ko. Patas lang tayo.

Rina: Okay! Okay! Sige, lusot ka na naman kasi alam kong ayaw mong maging talunan.

Perry: Sige, lumaban ka, hanggang wala ka nang maisasalita.

Rina: Hintayin mo ang paghihiganti ko. Mararamdaman mo ang pagtarak ng punyal sa dibdib mo.

Perry: Sa laban, walang nais maging talunan. Alam ko, isa ka ring nais makoronahan.

Rina: Hindi ako mauubusan ng salita, habang ako'y nabubuhay at humihinga.

Rina: Korona sa ulo mo'y ipot, katulad ng utot mong mabantot.

Perry: Mas nainam na ang koronang ganyan kaysa sa ipuputong kong tinik sa iyong bumbunan.

Rina: Alin ba ang mas matindi-- ipot o tinik sa bumbunan na magiging sanhi ng iyong kamatayan?

Perry: Ang tinik ang mas matindi dahil nilagyan ko ng lason, na sa buhay mo ay pupundi.

Rina: Aking hihintayin ‘yan, na ikaw naman ang maubusan.

Perry: Hindi ako mauubusan ng salita dahil ako mismo ang gumagawa.

Rina: Katulad mo, ako ri’y maraming salita, na puwede sa iyo'y ipanangga. Kaya, huwag kang pakasisiguro na ako'y lagi mong matatalo sa ating duwelo.

Perry: Sige, ipagpalagay na nating mahusay ka. Pero, hanggang kailan ka may ibubuga?

Rina: Habang ako'y nabubuhay pa, patuloy akong bubuga ng sa gayo'y matalo ka.

Perry: Ako'y pababa na. Huwag mong isiping ako’y suko na. Mamaya, may part 3 pa.

Rina: Ha ha ha! Part 3 pa talaga. Saan ba ang lakad mo?

Perry: Galing po ako sa Tanza, Cavite-- naglakad ng mga papeles gaya ng cedula at barangay clearance. Intiendi?

Rina: A,okay. Bakit napaantipatiko mo? Akala mo nama'y kasingguwapo ka ni Piolo?

Perry: Hindi man ako kasingguwapo ni Piolo, ako naman ang nag-iisang ako, may sariling looks, na maipagmamalaki ko.

Rina: Ha ha ha! Lahat naman may sariling looks. Hindi ka lang nag-iisang walang muks.

Perry: Ginabi na ako sa biyahe. Nais ko na sanang magkape

Rina: Six pa lang naman diyan, a.

Perry: Six ay gabi na. Madilim na talaga. Huwag mong sabihing umaga pa. Mamaya, tulugan na.

Rina: Malapit ka na sa boarding house niyo?

Perry: Malayo-layo pa. Tapos, traffic ay kay haba na. Haay! Ako'y kapeng-kape na!

Rina: Pagdating mo’y magkape ka. Ano namang problema? May tea ka pa naman yata!

Rina: A, akala ko ay pababa ka na?

Perry: Bukas, ako'y babalik pa upang lakarin ang koneksiyon ng tubig. Nakakapagod at napakagastos talaga, ngunit kapag natapos ay kaibig-ibig.

Rina: Oo. Malapit ka nang makalipat. Sarap sa pakiramdam ng ganyan. Pag-uwi  ko’y makikita ko rin ang aking pinaghirapan.

Perry: Gusto kong matulog na lang upang bukas paggising ko, pasok na agad.

Rina: E, ‘di matulog ka. Anong problema? Huwag ka nang magkape kaya…

Perry: Problema ko? Inaabala mo ako.

Rina: Hala! Bakit?