Madalas
sinasabi ng mga magulang ko noon sa akin, na edukasyon daw ay susi sa magandang
kinabukasan.
Kahit
hindi nakatapos ng pag-aaral ang aking ina at ama, grabe ang pagpapahalaga nila
sa edukasyon. Sinusuportahan nila ang pag-aaral ko at ng aking mga kapatid
dahil naniniwala silang hindi hadlang ang kahirapan namin sa ikatatamo ng
edukasyon. Iyan ang dahilan kaya nagsumikap silang mapag-aral kaming
magkakapatid sa kabila ng kahirapan namin sa buhay.
Bilang
ganti sa kanilang suporta sa aking edukasyon, gayon na lamang ang pagsisikap ko
na makakuha ako ng matataas na marka sa bawat asignatura. Nagbunga naman iyon,
kaya madalas noong elementarya ako ay umaakyat sa entablado ang isa sa mga
magulang ko upang tanggapin ang medalya ng karangalan ko.
Subalit,
bakit may mga kabataan ngayon na hindi nagpopokus sa pag-aaral? Sino-sinong magulang
ba ang pumapayag na hindi mabigyan ng sapat na edukasyon ang kanilang mga anak?
Gaano ba kahirap ang pagkamit ng edukasyon kumpara sa hirap ng buhay kung
walang edukasyon?
Nakalulungkot
isipin, na ang ilan sa mga kabataan ngayon ay tamad na tamad sa pag-aaral.
Samantala,
marami namang kabataan ang naniniwala na napakahalaga ng edukasyon sapagkat saanman
sila mapadpad ay handa silang makipagsapalaran sa buhay at hindi sila maloloko
ng sinoman.
Sabi
ng iba, mas nagtatagumpay raw sa buhay ang mga taong may mataas na edukasyon
kumpara sa wala o may mababang pinag-aralan.
Sa
ganang akin, hindi sukatan ang taas ng pinag-aralan sa pagtatagumpay, subalit
bihira ang taong gumaganda ang buhay kahit hindi nakapag-aral.
Ayon
sa propesyonal at may magagandang pamumuhay ngayon, ang mataas at kalidad ng
edukasyon daw ang kanilang naging puhunan upang makamit nila ang kanilang mga
pangarap.
Ang
edukasyon ay isang susi para sa tagumpay at mabuting kinabukasan, na
pinaniniwalaan ng karamihan ng tao.
No comments:
Post a Comment