Puti at Pula

Noong ako ay bata pa,

siguro ako'y labindalawa.

Sa suwerte, laging umaasa,

kaya madalas tumataya--

gaya ng bingo at puti at pula.

Isang gabi, utos ng aking ina,

aking lubos na ikinatuwa,

sapagkat aking maitataya

ang pang-ulam ng pamilya,

baka sakaling dumami pa.

Sa pingpongan ako pumunta,

at lakas ng loob na tumaya,

tuwang-tuwa nang tumama.

Kaya lang, agad ding nawala,

suwerte ay pansamantala.

Noodles, hindi na nabili pa,

dahil sampung piso'y talo na.

Takot, noon ko lang nadama,

nang naisip ko ang aking ama.

Sigurado, palo aking mapapala.

Abot-abot ang aking kaba,

nang umuwing walang dala.

Walang nabigkas na kataga,

'di ko alam, paano magsisimula.

Pero, sila'y naging manghuhula.

Isang batok, maraming alimura,

ang napala ko mula kay Papa.

Pangaral at pagpapaunawa

ang narinig ko mula kay Mama,

kaya hiya ko'y nabawasan na.

Muli akong binigyan ng pera

para ulam nami’y mabili ko na.

Noon ko napagtanto aking nagawa—

suwerte ay hindi puti at pula

at ang sugal at talagang masama.