Hunyo 1, 2025
Past 8:30
na ako nagising. Ang sarap matulog! Tiyak na mami-miss ko ito kapag nagsimula
na ang klase. Kaya habang wala pa, susulitin ko na.
Pagbaba ko,
naglaga agad ako ng kamote. Hindi pala ako nakabili ng itlog kagabi, kaya
kamote at kape lang ang almusal ko. Okey na iyon. Nag-workout na rin ako habang
naghihintay na maluto.
Past 9:30,
humarap na ako sa laptop. Nag-post muna ako ng journal ko nitong Mayo 2025 sa
Wattpad at sa Blogger.
Hindi ako
agad nakaisip ng susulatin kasi nag-video ako sa feeding time ng sunbird na
namugad sa garden ko. Antagal bago ko nakuhaan ang aktuwal na pagpapakain. Pero
worth it naman.
Bandang
12:30, nakatapos na ako ng isang pang chapter ng superhero novel ko. At bandang
ala-una, pagkatapos maligo, nagsimula naman akong mag-encode ng dati kong
journal sa notebook.
Alas-9 na
ako nakapag-post ng isang chapter sa Inkitt. Andami ko kasing ginawa—
nakipag-chat, nagbasa, naglinis, namalengke, nagluto, at iba pa. Hindi na nga
rin ako nakaidlip kahit naglatag pa ako ng kutson sa sala. Okey lang naman kasi
hindi naman ako puyat.
Sa sala na
pala ako matutulog. Tinatamad na akong umakyat. Sana mahimbing pa rin ang tulog
ko.
Hunyo 2,
2025
Nagsisi ako
kung bakit hindi ako sa kuwarto natulog. Bukod sa hindi kaya ng electric fan na
itaboy ang mga lamok, nakitabi pa si Herming. Alam ko namang tatabi siya, pero
hindi ako inaakalang papagitna siya sa higaan. Ako pa ang nag-adjust ng higa.
Panay rin tuloy ang kamot ko, may pulgas (kuto) siguro. Haist!
Past 8 na
ako bumangon. Past 9, nakapag-almusal na ako. Humarap na ako sa laptop para sa
mga usual na gawain. At bandang 12:30, nakapagsulat ako ng ikalimang kabanata
ng Elias Maticas. Na-eenjoy ko na ang nobelang ito.
Six o’
clock, naisulat ko na ang Chapter 152 ng nobela ko sa Inkitt. Halos maghapon
kong isinulat ito dahil marami akong ibang ginawa – nag-exercise, umidlip,
nagbasa, naglinis, at nagdilig. Okey na rin. Nakadalawang chapters ako ngayong
araw. Bukas naman.
Hunyo 3,
2025
Seven-thirty,
gumising na ako. Pagkalipas ng ilang minutong pagsi-cell phone, bumaba na ako
para maghanda ng almusal.
Eight-thirty,
humarap na ako sa laptop para gawin ang mga usual na gawain—encoding and
writing. Sana marami akong maisulat ngayong araw.
At bandang
9:30, nakapag-post ako ng isang chapter. Mabilis ko lang itong nagawa kasi
ginamit ko ang recovered chapter. Parang alaala lang ng tauhan.
Nag-workout
muna ako bago nagsulat ulit. After an hour, sinimulan kong sulatin ang Chapter
154. Past 12:30, tapos ko nang isulat.
Pagkatapos
kong umidlip, nagsulat ulit ako. Hindi ko natapos kasi lumabas ako before 6.
Naglakad-lakad uli ako sa may Anyanna. Kaya lang inabutan ako ng ulan. Okey
lang kasi nakabili ako ng ulam, dalawang maong pants sa ukay-ukay, avocado, at
kamote. Past 7:30 na ako nakauwi.
Pagkatapos
kumain, gumawa ako ng vlog tungkol sa sunbird. Nadiskubre ko kasi kanina bago
ako umalis, na isa na lang ang inakay. Dahil pala ito sa sibling competition.
Inihulog ng isa ang kapatid. Hindi ko na nakakita ang patay na inakay. Maaaring
kinain na iyon ng daga.
Hunyo 4,
2025
Alas-siyete,
gising na ako. Ginusto kong matulog uli, pero hindi na ako inantok. Past 7:20,
bumaba na ako. Agad kong tiningnan ang inakay ng sunbird sa pugad. Nalungkot
ako kasi wala na ito. Inisip kong nakalipad na ito, kaya okey lang.
Naglaga ako
ng kamote para sa aking almusal. Pagkatapos mag-almusal, nagsulat na ako.
Ipinagpatuloy ako ang chapter na hindi ko natapos kagabi. Sa kalagitnaan ng
pagsusulat, isinisingit ko ang workout. Nakapag-vlog din ako. Sa content na
iyon, gumamit ako ng dalawang saknong na tula na may pipituhing taludtod, na
kasusulat ko lamang.
Past 10:20,
nagpatuloy na ako sa pagsusulat. Ang bilis ng oras! Pero mabilis din akong
magsulat, kaya quarter to 11, tapos ko na ang Chapter 155.
Twelve-thirty,
bago ako nananghalian, Nakagawa pa ako ng isang content tungkol sa avocado.
Kumain kasi ako ng isa bago ito. Hindi na ako nakapagsulat uli.
Mga 5:00,
naglakad-lakad ako patungo sa Anyana. Inagahan ko ngayon para maliwanag pa ang
pag-picture-picture.
Six-thirty,
umuwi na ako. Mabuti, hindi umulan.
Hunyo 5,
2025
Alas-5,
gising na ako. Pupunta ako sa school. Magkikita-kita kami ng Tupa friends. At
ipamimigay ko na rin ang cards ng tatlong estudyanteng hindi kumuha noong April
16. Ipapamigay ko na rin ang graduation pictures.
Alas-8
naroon na ako. Nakapagsulat ako ng sanaysay, na gagamitin ko sa vlog, habang
naghihintay.
Hindi ko
naipamigay ang pictures kasi wala si Sir Joel. At may natira pang isang card.
Buwisit talaga ang isang iyon.
Naging
masarap ang kainan at kuwentuhan naming magkakaibigan. Napuno na naman kami ang
tsismisan at tawanan.
Past 2,
umuwi na kami kasi sinundo na si Ms. Krizzy. Ako naman, tumambay muna sa PITX
dahil sobrang init pa. At inaantok ako.
Mga past 4,
bumiyahe na ako pauwi. Past 5 ako nakarating sa bahay. Gumawa ako ng content
pagkatapos magkape.
Isinulat ko
muna ito:
Malaya Ka
ba?
Isang araw,
nakaramdam ako ng pagkabagot. Parang paulit-ulit lang ang ginagawa ko.
Nakakasawa. Nakakapagod.
Kaya
naisipan kong maglakad-lakad.
Bakasyon pa
naman, pero para akong nakakulong. Malaya naman akong gawin ang gusto ko, pero
hindi ko alam kung bakit hindi ko nagagawa.
Nakaka-miss
maging bata dahil nagagawa nila ang mga bagay na gustuhin nila.
Ayaw ko rin
namang mainggit sa baka, na panay lang ang sabsab ng damo.
Gusto ko
sanang maging katulad ng mga sasakyan, malayang magtungo kung saan. Subalit, sa
panahon ngayon, bawat kibot ay gastos. Kulang na lang, bilhin na natin ang
sariwang hangin. Ang tubig nga'y ibinubote na para ipagbili.
Sa sobrang
kalayaan ng mga tao, nakakalimutan na ang kalikasan, ang kasimplehan ng buhay.
Pulos na lang pagpapaunlad. At ginagawang pamantayan ng tagumpay ang kayamanan.
Sa sobrang
kalayaan sa mundo, parang nakakulong na ang lahat sa teknolohiya at pagbabago.
Naupo nga
ako sa concrete barrier nang patalikod sa kalsada. Noon ko napansin ang mataas
na gusaling hitik sa CCTV cameras, matataas na bakod, at makakapal na rehas.
Bigla akong
nalungkot nang mapansin ko ang isang lalaking kumakaway sa akin, na animo'y
nagsasabing "Hello! Mabuti ka pa-- malaya."
Nais tumulo
ng aking luha nang aking mapagtanto na dapat kong ipagpasalamat ang kalayaang
aking natatamasa. Hindi katulad ng mga lalaking nakatanaw sa akin, mula sa
rehas, malaya akong gawin ang aking mga naisin, pero hindi dapat lumabis sa
kalayaang nararapat.
Ang aking
paglalakad-lakad ay nagbukas sa aking mga mata at kumatok sa aking puso. Marami
akong napagtanto. At sa susunod kung paglalakad-lakad patungo kung saan,
sigurado akong marami na naman akong aral na mapupulot at matutuhan.
Hunyo 6,
2025
Alas-otso
na ako nagising. Ang sarap matulog! Kahit paano ay nakabawi ako sa puyat ko
kagabi.
Past 9,
tapos na akong mag-almusal. Humarap na ako sa laptop para magtrabaho. Gusto
kong makagasa ako nang marami ngayon. Nagsulat ako ng narrative essay para sa
content ko habang nagwo-workout. Past 11, nai-post ko na iyon.
Tamad na
tamad ako ngayong araw. Hindi ko nga natapos ang chapter ng nobela na sinimulan
ko. At bandang 10 pm, antok na antok na ako kaya nag-off na ako ng laptop, cell
phone, at wifi. Hindi na ako nakapanood ng PBB.
Hunyo 7,
2025
Past 6 nang
nagising ako. Gusto ko pa sanang matulog pero hindi na ako pinagbigyan ng mga
mata ko. Okey lang din naman kasi marami pa akong aasikasihin, gaya ng inquiry
ni Auntie Emole sa beach front na inaalok namin ni Ma’am Amy. Nais niyang
puntahan.
Hayun nga!
Chinat ko agad si Ma’am Amy habang nagluluto ako ng almusal. Past 9, okey-okey
na. Na-chat ko na rin si Auntie Emole. Waiting na lang ng update sa aming
broker na si Ma’am Amy Drilon Aguila.
Na-reply-an
ko na rin si Ma’am Lea. Tumawag siya noong isang araw. Hindi ko sinagot.
Tungkol pala iyon sa speakership ko sa Valenzuela City about writing.
Naramdaman ko na iyon, pero nanaig ang akala kong ililipat uli ako sa Grade 4.
Past 9,
gumawa ako ng content. After 30 minutes, posted na iyon. Nag-workout naman ako.
Tamad na
tamad na naman ako ngayong araw. Bago at pagkatapos ngang kumain, nahiga ako at
sinikap na makatulog. Past 2:30, saka ako naligo. Wala na naman akong
na-accomplish maghapon.
Alas-kuwatro
y medya, lumabas ako para magmeryenda at maglakad-lakad. Nabuburyong na kasi
ako sa bahay. At nagsawa na rin ako sa paulit-ulit na meryenda. Hayun,
nag-enjoy naman ako sa labas. Marami akong nakuhanang videos, na pang-content.
Past 6:30,
umuwi na ako. Dumaan muna ako sa Dali para magpa-cash in, na isi-send ko kay
Emily—pamasahe nila ni Ion pabalik dito. Namili na rin ako ng pagkain para
bukas.
Pagkatapos
manood ng PBB saka maghugas ng mga pinagkainan, nagsulat na ako. Sa wakas,
nakapag-post din ng isang chapter.
Maaga akong
natulog. Siguro, mga passado alas-diyes iyon.
Hunyo 8,
2025
Grabe!
Almost 9 o’ clock na akong nagising. Hindi na ako nagbabad sa higaan. Bumaba
agad ako para maghanda ng almusal. Pagkatapos mag-almusal, naglaba ako. Isang
salang lang naman ang labahin ko, pero ayaw kong abutan pa iyon ng pasukan.
Past 10:30, nakapagsampay na ako.
Naputol ang
pagwo-workout ko kasi kinailangan kong bumili ng lulutuin. Nag-crave ako sa
tinolang manok, kaya iyon ang niluto ko. Ipinagpatuloy ko ang pagwo-workout
kahit nagluluto.
Ang sarap
ng kain ko! Lutong bahay is the best! Inantok ako, kaya pinagbigyan ko
pagkatapos kong maligo. Pero hindi naman ako nakatulog dahil nanood ako ng
movie sa YT.
Past 6,
nakapagsulat at nakagawa ako ng content, gamit ang video na nakuhaan ko
kahapon.
Narito ang
voiceover:
Ang Guryon
Sa aking
paglalakad-lakad, nadaanan ko ang dalawang bata, na nagpapalipad ng guryon. Ang
guryon ay isang uri ng malaking saranggola. Naging interesado ako dahil ni
minsan ay hindi pa ako nakapagpalipad ng guryon. Nakapagpalipad naman ako ng
saranggola, pero sa tingin ko, mas mahirap paliparin ang guryon.
Pinagmasdan
ko sila. Sa una, nahirapan silang paliparin ang guryon dahil wala raw hangin.
At habang
kinukuhaan ko sila ng video, marami akong napagtanto at natutuhan.
Napagtanto
ko na may mga taong mapagkontrol. Paliliparin ka nga niya ngunit nakatali ka at
hawak ka niya. Kahit gaano pa kataas ang marating mo, kaya ka niyang hilaan
pababa.
Natutuhan
ko rin ang tamang pagpapalipad ng guryon. Upang mapalipad ito, kailangan may
isang hahawak sa guryon at may ipa pang hahawak sa pisi. Kailangang itong
ihagis pataas upang maitangay ng hangin. Doon magsisimulang magmaniobra ng
taong may hawak ng pisi.
Kapag
mataas na ng guryon, layunin ng nagkontrol nito na mas mapalayo at mapatas pa
ito. Napansin kong niluluwagan niya ang hawak sa pisi upang bumaba ang guryon,
saka niya muling hihilain upang lalong lumipad pataas.
Napagtanto
ko na ang mga taong nagtatagumpay ay kadalasang nakararanas ng pagbulusok at
pagbagsak. Sa buhay, maging guryon tayo. Huwag tayong matakot bumagsak kung ang
kapalit nito ang mas mataas na pag-angat.
Bago ko
iniwan ang dalawang bata na nakilala ko na sina Ken at Jay-- si Ken ang batang
may hawak ng pisi, Nakita kong bumagsak sa bubungan ang kanilang guryon. Ngunit
hindi sila sumuko. Nang makuhang muli ang goryon, nagpatuloy sila sa
pagpapalipad hanggang sa tuluyan silang nagtagumpay.
Nagpatuloy
na rin ako sa paglalakad-lakad. Madilim na nang bumalik ako. Pauwi na rin sila.
Naabutan ko pa silang nagliligpit. May pagkakataon pa akong sabihan sila ng
“Ang galing niyo.”
Meron pa
silang mas malaking guryon. Kako, napalipad niyo ba ito? Hindi raw. Bukas naman
daw dahil madilim na. “Ingat po!” sabi pa sa akin ni Ken. Nakakatuwa! Bukas,
kung papalarin, nais kong makita ulit kung paano silang magpalipad ng guryon.
Hunyo 9,
2025
Alas-3 pa
lang, gising na ako para dyuminggil. Alas-4 pa dapat ako babangon para maghanda
sa pagtungo sa school, pero hindi na ako nakatulog. After 20 minutes, bumaba na
ako.
Past 4,
umalis na ako sa bahay. Past 6, nasa school na ako. Pang-apat ako sa teachers
na dumating. Nauna sina Mareng Lorie, Sir Jess at Ma'am Amy.
Matagal pa
nagsimula ang parada kaya nakapag-bonding pa kaming magkakaibigan. At nang
nagsimula, may tatlong Sinag Writing Club members akong kasama sa paglakad.
Mabuti may tatlo pa, ang isa kasi, nasa kabilang asosasyon.
Mabilis
lang ang parada, gayundin ang opening program. Wala masyadong kaik-ikan. Kaya
nagsimula agad ang paglilinis ng mga volunteers. Ako naman ay nagturo sa
dalawang members kung paano magsulat ng balita at lathalain upang maisulat nila
ang kaganapan.
Namigay na
rin ako ng graduation pictures sa classroom ni Ms. Krizzy habang
nakikipag-bonding sa kaniya at kay Sir Erwin. Hinihintay na rin namin ang
inorder naming pagkain.
Alas-3,
umuwi na kami. Inabutan ako ng ulan sa Baclaran. Mabuti, nakabili na ako ng
payong.
Past 4,
nasa PITX na ako. Since nanghihingi sina Hanna at Zildjian ng pambili ng
sapatos at gamit sa school, nag-cash in ako sa PayN'Go sa Rustan's PITX.
Alam na
alam kung successful ang transaction. Four thousand pesos ang pinadala ko, at
wala namang iniluwang pera. Resibo ang inilabas. Pero kakaiba angnakasulat.
Transaction
Status: Cancelled
Amount:
P4,000
Cash
Inserted: P3,000
Nag-chat at
tumawag ako kay Hanna. Offline siya, kaya umuwi na ako. Dapat pala bumalik ako
sa Rustan's. Kaya pala ayaw ko pang umuwi.
Haist!
Nakauwi na ako saka nag-reply si Hanna. Wala raw siyang natanggap. Sobrang
nakaka-depress.
Kinailangan
kong bumalik sa PITX para mabawi ang pera. Kung kinain nhmga, dapat iniluwa.
Kaya lang, may kasunod ako sa pila. Baka nakuha na niya. Pero sana kung
iluluwa, hindi muna nagluwa ng resibo. Sana may nakalagay na 'Failed.' Wala e,
kaya umaasa akong okey na, lalo na't antok na antok ako. Isa pa, sanay ako na
kapag may resibo, successful na iyon. Iba pala.
Maaaring
nagkulang ako, pero sana makabalik sa akin. Ito ang panalangin ko habang nasa
bus ako.
Six,
dumating ako sa PITX. Nagpakahinahon ako para matulungan ako ng mga staff doon.
At nalaman ko nga na dapat makuha ko ang OTP na sinend kay Hanna.
Nadismaya
ako nang wala raw dumating. Pero willing tumulong ang guard. Tinuruan niya
akong pag-log in sa Pay and Go site. Nagawa ko naman, pero matagal. Tapos,
pinangakuan akong tatawagan kapag nabawi nila sa GCash ang pera. Kapag pumunta
raw doon, iri-raise nila ang concern ko. Kinuha niya an details ko.
Uuwi na
sana ako nang mag-chat si Hanna. Dumatin na ang PIN. Hayun, bumalik ako. At
nadiskubre kong hindi lang ako ang nabiktima. Marami kami.
Tinuruan
ako ng babaeng staff, nabawi ko ang P3k. Mas okey na kesa wala. Pero binigyan
pa ako ng pag-asa ng guard. Tutulungan pa rin niya ako, kaya umuwi na ako.
Kahit paano, nabawasan ang stress ko. Sayang ang P1k, kaya sana makabalik sa
akin.
Alas-8 na
ako nakabiyahe pauwi. Gutom na gutom ako, kaya bago ako umakyat, kumain muna
ako. Mainit pa rin ang ulo ko. Grabeng panghihinayang ko. Dalang-dala na ako.
Bago ako
natulog, gumawa ako ng balita. Literal na balita. May voiceover din. Hindi man
ganoon kaganda ang speaking voice ko, pero okey na. Mahahasa rin ako.
Nagsulat
din ako ng isa pang salaysay tungkol sa biyahe ko kanina, na ginawa ko ring
content. Narito:
Biyaheng
May Misyon
Pasado
alas-4 pa lang, naglalakad na ako patungong tricycle terminal. Mas maaga pa
rito ang alis ko kapag may pasok sa eskuwela, kaya sanay na ako.
Pagkatapos
nga ng isang buwang uninterrupted vacation at tatlong linggo pang pahinga, muli
akong bibiyahe nang maaga patungong school.
Sa
pag-aabang pa lamang ng bus ay pahirapan na. Suwerte na lamang na maituturing
kung makakaupo ka. At kapag minalas-malas, standing ovation ka mula pagsakay mo
hanggang sa pagbaba mo.
Ngayong
araw, hindi ako pinalad na makaupo at makaidlip man lang sa loob ng 45 minutes
na biyahe mula Tanza hanggang PITX.
At kung
mahirap ang pagsakay, mahirap din ang pagbaba. Nag-uunahang makababa ang lahat.
Ikaw na nakatayo mula sa Cavite hanggang terminal, baka ikaw pa ang mahuling
bumaba kung papatay-patay ka. Kung mamalasin pa, baka may naiwanan ka pa sa bus
o baka nadukutan ka pa.
Ngayong
araw, ang uminit ang ulo ko sa konduktor kasi pasakay siya nang pasakay. Nais
niyang magsiksikan kami sa likod, kaya sabi niya, “Pakisuyo naman, urong nang
kaunti. Pakisuyo.” Sabi ko nga, “Wala pa namang sasakay, ah.”
Hindi pa
nakuntento ang konduktor… Sabi niya, “Pakisuyo, sa isang side lang. Sa isang
side lang.”
Sinagot
siya ng nasa dulo… “Saan kami sasandal?”
Inulit pa
ng konduktor ang sinabi niya kaya lalo akong nainis. Sabi ko, “Pati pa naman
pagtayo namin, iuutos mo pa sa amin.” Hindi siya nakaimik.
Kadalasang
napapaaway ako sa konduktor tuwing nakatayo ako. Kaya mas gusto kong nakaupo sa
may bintana para wala akong pakialam. Hindi ako nasasagi-sagi, at higit sa
lahat, nakakaidlip ako. Power nap. Kailangan iyon ng isang gurong katulad ko
para pagdating sa school, haharap ako sa klase ko nang masaya at masigla.
Kaya sa mga
estudyante at mga magulang na hindi makaunawa sa sitwasyon ng mga guro, na
araw-araw bumibiyahe nang malayo, salamat sa inyo! Patuloy pa rin kaming
bibiyahe dahil kailangan. Hindi lamang ito usaping suweldo, kundi misyon. Sana
unawain, suportahan, at tulungan niyo kami sa misyong ito.
Pasado
alas-sais na nang makarating ako sa school. Dumaan man ako sa animo’y giyera,
pero masaya pa rin akong magseserbisyo sa paaralang aking minahal ng mahigit
labing-apat na taon na.
Hunyo 10,
2025
Six, umalis
na ako sa bahay. Nakapag-almusal pa ako ng kanin. Past 8, nasa school na ako.
Naroon na ang mga kaTupa ko.
Past 8,
naisipan kong mag-storytelling sa mga estudyanteng naroon, na naghihintay ng
culminating activities para sa summer reading camp. Natuwa ako sa pagiging
attentive at active nila. Muli ko na namang napatunayan na kailangan talaga ng
mga bata ang ganoong gawain.
Nine,
nag-zumba kami. Isa ito sa mga activities na nasa matrix. Bago magsimulang
maglinis ang mga magulang, nagpapawis muna sa pagsasayaw.
Nakalibre
naman ako ng lunch ngayon kasi nagpakain si Sir Jess. Masarap na sinigang ang
aming pinagsaluhan.
Siyempre,
hindi nawala ang umpukan, tawanan, biruan, at tsismisan naming magkakaibigan.
Kompleto kami dahil dumating na si Ate Bel. May magulang pang nagbigay ng biko
kaya bago kami umuwi bandang 2:45, nakapagmeryenda na kami.
Sa dalawang
araw na pagpunta sa school, wala pa akong nagalaw sa classroom ko. Halos wala
pang gumagalaw dahil wala pang pa-meeting ang principal. Ang lahat ay
nagtatanong kung anong grade at saan room kami. May mga magaganap kaming
lipatan, palitan, tanggalan, at dagdagan. Subalit bukas, magpapamiting siya sa
mga MTs at GLs.
Umidlip
muna ako pagdating ko, bandang alas-singko.
Past 6,
nagsulat ako ng journal na ito. Then, nag-workout na ako habang nanonood ng
balita.
Bago mag-9,
nakagawa ako ng isang content. Thirty-eight seconds lang kaya mabilis ko lang
natapos lagyan ng voiceover. Pero hindi na ako nakapanood ng PBB kasi sobrang
antok ko na.
Hunyo 11,
2025
Ayaw ko
sanang pumunta sa school dahil umuulan at nag-diarrhea ako bandang 4 am. Pero
bumangon pa rin ako. Six-thirty na ako nakaalis sa bahay. Nag-almusal muna ako.
Past 9 na ako nakarating sa school.
Nagkaroon
ako ng chance na makakuwentuhan si Ma’am Joelli—ka-roommate ko last school
year.
Kahit paano
ay nakilala ko siya at naipakilala ko rin ang sarili ko sa kaniya.
After ng
aming sagana at masayang lunch, nag-isa ako sa room ni Ms. Krizzy dahil may
meeting ang mga GLs at MTs sa principal. Hinintay ko sila nang napakatagal.
Natapos sila bandang 6, pero kailangan ko pang hintayin si Ms. Krizzy kasi
piniwan siya ni Madam. Hayun, 7:30 na yata kami nakaalis sa school. Okey lang
naman. Same grade level at room pa rin ako.
Past 9:30
na ako nakauwi sa bahay. Kumain agad ako.
Mga 10 pm,
nag-online meeting kami nina Ma’am Vi at Ms. Krizzy tungkol sa mga lipatan
issue sa school. Nagpapalipat na si Ma’am Vi. Ayaw na niya sa Grade 6.
Hunyo 12,
2025
Alas-otso
na ako nagising. Ang sarap matulog dahil malamig ang panahon. At dahil holiday
ngayon—Araw ng Kalayaan, hindi ko kailangang pumunta sa school.
Gumawa ako
ng content bago ako nakapag-almusal. Si Emily ang naghanda.
Na-inspired
akong maging content creator dahil unti-unti ko nang nararamdaman si Meta. Sana
dumami ang followers at sumusuporta sa content ko. At sana rin mapanatili ko
ang paggawa ng interesting contents.
Dahil
dumagsa ang followers, hindi ako natulog para ma-follow back ko sila. Kailangan
ko munang panoorin o i-like ang kanilang post bago ko pindutin ang Follow
button.
Hapon,
Nakagawa pa ako ng content tungkol sa bagong pitas na atis. Nakakuha ako ng
dalawang hinog. For the first time, nakatikim ako ng bunga ng tanim ko. Si
Emily ang unang nakatikim ng unang bunga. Ang tatlong hinog na bunga kasi ay
nalaglag lang noong isang araw.
Hunyo 13,
2025
Alas-3:30,
gising na ako. Gusto kong makarating ng school nang maaga upang maaga akong
makapaglinis. Nagawa ko naman iyon. Quarter to 6, nakapaga-almusal na ako at
nakapag-time in.
Agad kong
sinimulan ang paglilinis. Namorblema ako sa mga gamit ni Sir Rey. May isang
cabinet siya at tatlong shelves sa room namin ni Ma’am Joelli. Mas marami pa
ang gamit niya kesa sa amin.
Past 8,
saka dumating si Ma’am Joelli. Tinulungan na niya akong maglinis. Siya ang
nag-mop. Ako naman ang naglinis ang apat na wall fan.
Ten-thirty,
bumaba na ako para hintayin ang mga ka-Tupa ko. Eleven kasi ay tutungo kami sa
Teamway para mag-lunch. Birthday blowout iyon ni Ma’am Mel sa amin.
Past 11,
nasa Tramway na kami. Gutom na gutom na ako kaya agad akong lumantak ng
pagkain. Marami akong nakakain kaya pag-uwi namin ay parang ambigat ng tiyan
ko.
Past 2,
pagbalik sa school, sinimulan ko ulit ang paglilinis. Nagbuhat pa kami ni Ma’am
Joelli ng long table mula 2nd floor. Nagbuhat din ako ng mga
monoblock chairs mula sa covered court.
Past 5:30,
umuwi na kaming Tupa. Bukas naman.
Alas-8,
nasa bahay na ako. May trangkaso ang maybahay ko, pero may pagkain naman.
Past 11 na
ako natulog kasi nanood pa ako ng PBB.
Hunyo 14,
2025
Nag-decide
akong hindi na lang pumunta sa school kasi walang mag-aasikaso kay Emily.
Kailangang gumaling na siya. Maipagluto ko man lang siya ang sinabawang isda.
Pagkatapos
mag-almusal, naglaba na ako. Mabilis ko lang natapos iyon kaya nakapamalengke
pa ako. At habang nakaasin ang isdang iluluto ko, humarap na ako sa laptop.
Gumawa muna ako ng content.
Nag-content
din ako habang nagluluto.
Five o’
clock, habang nagsusulat ako ng nobela para sa Inkitt, nawalan ng internet.
Nainis ako kasi kailangan ko pa naman ng connection. Marami akong
isinisingit-singit habang nagsusulat, gaya ng pag-eedit ng nobela. Nagri-research
din ako. Sumasagot sa mga comment ng mga followers at friends sa mga post ko. Haist!
Kakabuwisit ang Converge!
Past 7:30, bumalik
ang connection, pero ilang minuto lang, nawala na naman. Mabuti, nakapag-post
na ako ng isa pang video at nakapag-comment back.
After an
hour, bumalik na ulit. Kaya nakapag-post na ako ng isang chapter sa Inkitt.
Past 10,
nasa taas na ako. Eleven ako nag-off ng ilaw at wifi.
Hunyo 15,
2025
Father’s
Day ngayon. Hindi maayos ang tulog ko dahil sa init at mga panaginip na parang
nakikipag-usap lang sa mga pamilyar na tao.
Past 6:30,
gising na ako. Nag-cell phone lang ako bago bumaba. Nakipag-engage ako sa mga
followers ko.
Past 8,
nakapag-almusal na kami ni Emily. Siya ang naghanda. Si Ion, kababangon lang.
Aalis pa naman kami ngayon.
Bago mag-10
umalis na kami sa bahay. Dumaan muna kami sa ShoePrise PH sa may Tejero para
bumili ng rubber shoes nina Ion at Emily. Gusto ko sanang mamili siya ng
dalawa, pero isa lang daw ang gusto niya. Okey lang naman. At least P1299 lang
ang dalawang sapatos. Ang isa para kay Emily.
Sunod,
pumunta kami sa Rosario, sa may EPZA. Pumasok kami sa isang RTW store doon para
naman bumili ng iba pa niyang kailangan, gaya ng maong pants, leather shoes,
medyas, at iba pa. Bumili rin si Emily ng sapatos niya at iba pa. Almost P3000
din ang nagastos ko roon.
Sa
Giligan’s SM Rosario kami nananghalian. Nag-dessert kami sa Yogurtime. Bumili
kami ng alcohol at altar candle sa Ace Hardware bago umuwi.
Past 1:30,
nasa bahay na kami. Masaya ako sa araw na ito dahil napasaya ko ang aking
mag-ina. May bibilhin pang school supplies si Ion, it means, may gagastusan pa,
pero okey lang. May tira pa naman.
Gumawa ako
ng maraming content, na ipo-post ko bukas kasi tiyak na mabi-busy ako sa first
day of school.
Maaga akong
natulog, pero nahirapan akong makatulog nang mahimbing. Hindi naman ako
excited, pero sanay na ako na tuwing maglulunes ay puyat ako o minsan ay wala
talagang tulog.
Hunyo 16,
2025
Kulang na
kulang ako sa tulog. Grabe ang parusa sa akin ng tuwing Lunes. Palagi na lang
akong puyat. Pero kahit gayon, bumangon ako para makapasok nang maaga. Ayaw
kong matrapik.
Nagawa ko
namang makarating sa school at makapag-almusal bago ang flag ceremony.
Naging
maayos din naman ang first day of school. Mukhang mababait na bata ang mga
napunta sa akin kahit kami ang lowest section.
Nagawa ko
agad silang pasulatin ng mga salaysay. Marami pang dapat i-develop sa kanila,
pero handa akong tulungan sila upang lumago.
Hindi ako
nagalit sa kanila buong six hours na kami ay magkakasama. Marami ang mahihina
at kulang na kulang sa kasanayan, kaya kailangan kong maging matiyaga para sa
kanilang paglago.
After
class, nakisalo ako kay Ms. Krizzy. Kanin lang ang binili ko kasi may ulam na
siya. Nakipagkuwentuhan na rin ako sa kaniya tungkol sa isyu sa aming school.
Bago mag-2
pm, nauna na akong lumabas para mai-withdraw ko ang cash allowance at
mai-deposit ko para sa lote sa San Juan. Nagawa ko iyon bandang 2:45. At past
3;30, nasa bahay na ako.
Tiyempo,
paalis na si Emily, kaya nasolo ko ang bahay. Nasa school kasi si Ion.
Panghapon na siya. Nakaidlip ako kahit paano bago ako nagkape at gumawa ng
content.
Nagsulat
muna ako ng pang-voiceover. Narito:
Espesyal
ang Araw na Ito
Kagabi pa
lang, June 15, handang-handa na ako sa isa na namang school year sa buhay ko.
Plantsado na ang limang uniporme para sa isang linggong pagtuturo sa mga
kabataang nagbibigay sa akin ng pambihirang lakas, katatagan, at inspirasyon.
Kaya
kinabukasan, pagkatapos maligo at magbihis, maaga akong umalis sa bahay. Wala
pang alas-kuwarto ay naglalakad na ako patungong tricycle terminal. Ito ang
normal na oras ng pag-alis ko upang hindi ako maipit sa trapiko pagdating sa
Kalakhang Maynila.
Sa terminal
pa lamang, kadalasang natatagalan na ako sa paghihintay sa mga kapuwa-pasahero
ko. Kung bibiyahe akong mag-isa, espesyal iyon. Mahal ang babayaran ko. Kaya,
no choice, kundi maghintay ng tatlo pang kasama.
Nagyong
araw, tila pumabor sa akin ang pagkakataon dahil nakasakay kaagad ako. At
pagdating sa highway, tila hinintay ako ng bus na makababa sa traysikel.
Kahit
nakasakay ako agad sa bus, natagalan naman ito sa pagpuno ng mga pasahero. At
dahil marami pang bakanteng upuan, matagal ang naging biyahe namin. Mabuti na
lang, nakapagsuot ako ng jacket. Sobrang lamig ng bus na iyon.
Sasakay uli
ako ng bus patunggong Baclaran, at doon sasakay uli ako ng dyip patungo sa
pinapasukan ko. Kadalasan, sa dyip ako nangangamba na baka ito ang
makapagpa-late sa akin.
Subalit sa
araw na ito, parang sinusuwerte ako dahil naging mabilis ang aking pagbiyahe.
Nakakapagod lang.
Bago ako
nag-time in, bumili muna ako ng almusal sa katapat na karinderya.
Ang almusal
ang hinding-hindi ko pinalalampas tuwing pumapasok dahil ito ang nagbibigay ng
sigla at lakas sa akin para sa anim na oras na pagtuturo at pag-handle sa mga
mag-aaral.
Kailangan
ko lang bilisan ang pagkain ko para makababa agad ako. First day of school
ngayon kaya kailangan kong salubungin sa ground ang mga bago kong mag-aaral.
Isa pa, magkakaroon muna ng flag ceremony.
Sa wakas,
na-meet ko na ang bago kong mga anak. Sila ang makakasama ko sa loob ng sampung
buwan. Espesyal sila sa akin dahil sila ang magmamarka ng aking ikalabinlimang
taong teaching experience sa paaralang ito. Sila ang ikalabinlimang advisory
class na tuturuan, tutulungan, iddi-develop, aalagaan, mamahalin, at i-inspire
ko.
Espesyal
ang araw na ito para sa akin dahil ito ang eksaktong araw ng aking 15 years in
service. Puwede na akong mag-retire, pero hindi muna.
---
Marami agad
ang naka-view ng content na ito. Marami-rami na rin ang nagpaabot ng pagbati.
Nahirapan
na naman akong matulog ngayong gabi. Hatinggabi na, gising pa ako. Haist!
Hunyo 17,
2025
Second day
of School Year 2025-2026. Puyat na puyat na rin ako. Para na akong zombie. Pero
hindi nito napigilan ang eagerness at determinasyon kong pumasok.
Past 5:30,
nasa classroom na nga ako—nag-aalmusal ng suman at kape.
Sa klase,
mas gamay ko na sila. Pero nagsisimula na silang maging magulo at maingay. Kaya
naman, kinailangan kong magsermon at magalit paminsan-minsan. Sa tingin ko,
kayang-kaya ko sila.
Nagpabasa
ako sa kanila upang malaman ko ang reading level ng bawat isa. Mabuti na lang,
nag-devise ng material si Sir Joel K. Helpful iyon para sa kanila. Mabilis ko
lang natukoy ang kanilang level.
May isa
lang akong Level 2 sa English at Level 3 sa Filipino. Kailangan kong tulungan
siyang makabasa.
Nagpa-activity
rin ako— writing. At pinatikim ko na sila ng game-based learning. Tuwang-tuwa
sila.
Nakaraos
din ang ikalawang araw. Dumaan pa ang mga supervisors habang may pa-game ako.
Mabuti, wala silang negatibong komento. Or else, makakatikim sila sa akin ng
resbak.
After
class, nag-lunch kami ni Ms.Krizzy sa room niya. And nag-dessert kami ni Ate
Bel ng cake na pangmayaman, na bigay ni Mayora, na galing sa kapatid niya.
Before 1,
umuwi na kami. Nakisabay ako sa sundo ni Ms. Krizzy, gayundin si Ate Bel.
Antok na
antok ako sa biyahe pero nang nakauwi ako bandang 2:30, hindi naman ako
nakatulog. Past 3:30, bumaba na ako para magkape at gumawa ng content.
Past 6,
nag-workout ako. Nakakatamad pero kailangan ko itong ipagpatuloy kahit
pakonti-konti.
Nanghiram
ako ng isang sachet ng First Vita Plus kay Emily para maaga akong antukin. So,
hayun nga, mga past nine, nag-off na ako ng wifi at ilaw. Hindi na rin ako
nanood ng PBB. Effective!
Hunyo 18,
2025
Kahit
paano, mahaba-haba ang naging tulog ko. Ang ganda talaga ng epekto ng FVP.
Past 5;30,
nasa classroom na ako. May estudyante akong nauna pa sa akin. Nakita pa tuloy
nila ang pag-aalmusal at pagkakape ko. Pero marami rin naman ang late, kaya
nang oras na para magklase, pinagsabihan ko muna sila. Sinabi ko kung gaano ko
pinahahalagahan ang bawat minuto.
Naging
maayos naman ang 3rd day namin. Unti-unti ko na silang nakikilala.
Unti-unti ko na rin nila akong nakikilala.
Nag-test
kami ng Phil-IRI at NMP, nag-elect kami ng class officers, at nagpa-height and
weight sa nurse.
Nag-birthday
treat si Sir Jess sa lahat ng guro, pero mas marami kaming pagkain sa Guidance.
Nagsalo-salo kaming Grade 6 teachers doon. Pagkatapos, bandang 1:45, umuwi na
kami.
Sumabay ako
kay Ma’am Wylenne. Nagkuwentuhan kami tungkol sa writing contest. Hinikayat ko
siyang sumali sa mga sinasalihan namin ni Ma’m Joann.
Past 3:30,
nasa bahay na ako. Agad akong umidlip. Nagising na lang bandang past 5 nang
humingi si Emily ng pambayad sa FVP na inorder niya.
Bago mag-6,
nagkape at kumain na ako ng hapunan. Kinain ko ang pagkaing pinaorder ko kay
Ms. Krizzy. Pagkain sana namin iyon kung walang handa si Sir Jess. Late na kasi
siyang nagsabi.
Nakagawa
ako ng isang content bago ako nanood ng BQ. Pagkatapos nito, nag-off na ako ng
laptop para magpahinga.
Hunyo 19,
2025
Effective
talaga ang First Vita Plus! Alam kong tuloy-tuloy ang tulog ko kagabi. Nagising
na lang ako sa alarm bandang 3;30. Kaya naman, masigla akong pumasok sa
eskuwela. After 2 hours, nasa classroom na ako—nakapag-almusal na.
Nagpalitan
kami ng klase bandang 7:00. Tig-iisang oras kami sa bawat section. Okey naman
ang ideyang iyon. At least, na-meet namin ang lahat ng estudyante. Naikumpara
ko ang bawat isa. Kapansin-pansin talaga ang mga pasaway na estudyante.
Nagpa-written
activity at performance task agad ako. Halos lahat ay gumawa, pero kakaunti
lang ang nag-perform.
After
class, nakikain ako sa late birthday blowout ni Ms. Krizzy sa Grade 1 teachers.
Nakalibre na naman ako. Nakisabay rin ako, gaya ni Ate Bel, sa Grab car na
ni-book niya.
Past 3:30,
nasa bahay na ako. Natagalana ko kasi nagpa-cash in pa ako.
Umidlip
muna ako pagkatapos magbayad ng bills through GCash. Bandang 5:00, nagkape ako.
Gumawa ako
ng content. Ginamit ko ang mga pictures ko noong GTA2024 awarding. Ginamit ko
rin ang sanaysay ko na isinulat ko noon sa journalism training. Past 7,
nai-post ko na ito. Pagkatapos, gumawa uli ako habang nagwo-workout—
pasingit-singit lang. Nakagawa pa ako ng dalawa.
Hunyo 20,
2025
Thank God,
it’s Friday. Masigla akong pumasok. Confident din ako sa suot ko, kaya
nag-manifest iyon sa bawat klaseng ni-handle ko nang nagpalitan kami ng klase.
Isang
napakalungkot na balita ang natanggap naming mga guro. Pumanaw na ngayon ang
dati naming kaguro na si Ma’am Dang. Kahit nailipat siya bago mag-pandemic sa
VABES, kilala namin siya. Alam namin ang hirap na pinagdaanan niya sa buhay
may-asawa. Sa laki ng sahod niya, hindi niya naipagamot ang sarili. Humantong
iyon sa enlargement of the heart.
Haist!
Nakakalungkot. Wala na nga siyang anak, maaga pa siyang binawi.
After
class, nag-birthday treat si Sir Joel sa Tramway, kasama ang mga kasamahan
namin sa Grade 6. Nabusog lang ako. Umalis agad kami. Mahina rin silang kumain.
Pagbalik sa
school, nag-out lang ako, saka umuwi agad. Past 3, nasa bahay na ako.
Umidlip
hanggang 5 pagkatapos mag-post sa FB.
Hunyo 21,
2025
Past 6 pa
lang gising na ako. Grabe! Nasanay na naman ang mata at katawan ko sa maagang
gising. Gustuhin ko mang matulog, hindi na ako pinagbigyan. Kaya nag-cell phone
na lang ako hanggang 7.
Pagbaba ko,
nag-stay ako sa garden. Naghanap ako ng mako-content. Ang mga African giant
land snail ang nakita ko. Kay ang-video ako, and later, ginawan ko ng video,
gamit ang voiceover na ito:
Pest or Pet
Nag-uulan-ulan
na naman! Kaya ang mga Giant African land snail ay nagsisilabasan. Mula sa
mahabang hibernation ang kanilang pinanggalingan. Oo, ang mga susong ito ay
nag-hibernate o natulog lang. Sa panahon ng tag-init, sarili nila’y kailangang
protektahan.
Noong kasagsagan ng tag-init, bihira silang
gumalaw upang gutom ay maiwasan. Kumakain din sila, pero paunti-unti lang.
Sa tagal
nilang nag-hibernate, sikmura nila ngayon ay kumakalam. Kaya ang aking mga
halaman, kanilang nilalantakan. Para silang mga politikong gumastos nang
milyon-milyon noong halalan, kaya ngayon oras na ng singilan.
At ngayong
mamasa-masa na ang lupa, sila’y nagsisilabasan mula sa kanilang pinagtaguan--
upang manginain nang ang sikmura ay malamnan at mabundat ang tiyan. Nagpapalaki
sila at nagpapayaman, tag-init ay kanilang pinaghahandaan. Kagaya ng ilang mga
may katungkulan, na ang susunod na eleksiyon na agad ang pinopokusan, hindi ang
problema ng bayan.
Ang African
giant land snail ay maaaring peste sa ating halamanan. Nasa ating mga kamay ang
paraan.
---
Nakuhaan ko
rin ng video ang pagpitas ko ng hinog na atis sa aming bakuran.
Dahil si
Emily ang namalengke at nagluto, inilaan ko naman ang oras ko para sa pag-eedit
ng nobela ko. Gusto ko sanang magsulat ng YA novel, pero hindi pa ako inspired.
Nasimulan ko naman ang Chapter 6 ng Elias Maticas pero hindi ko natapos.
Pagkatapos kasi ng lunch, natulog ako. Gumawa rin ako ng content.
Past 6,
nang huminto ang ulan, lumabas ako para i-withdraw ang living allowance na
pumasok sa ATM kahapon. Past 7 na ako nakauwi. Nanood agad ako ng PBB. Hindi pa
ako nakapag-workout.
Maaga akong
natulog. Mga past 10. He-he!
Hunyo 22,
2025
Maaga na
naman akong nagising—mga past 6. Nag-cell phone muna ako isinagawa ang isang
abs routine bago bumaba para magkape at maglaba.
Habang
naglalaba, gumawa ako sa garden. Tinabas ko ang mga halamang gumagapang sa
bakod, na patungo na sa bubong ng kapitbahay. Nag-tanim din ako ng ilang
cuttings, at nag-video ng wasps versus bee.
Past 8,
tapos na akong maglaba. Dahil tulog pa ang mag-ina ko, ako na rin ang naghanda
ng almusal. Before 9, humarap na ako sa laptop. Andaming inquiries sa post kong
lote. Kaya lang, wala palang location iyon, kaya kinailangan ko pang mag-chat
kay Ma’am Amy.
Na-inspire
akong mag-real estate kaya gumawa ako ng isa pang content. Heto ang ginamit
kong voiceover:
Napakahalaga
ng sariling bahay.
Lumaki
ako’t nagkapamilya nang walang sariling bahay. Sobrang hirap talaga ang
pakikipisan, pagpapalipat-lipat,
gayundin ang pangungupahan.
Nang
nagkaroon ako ng permanenteng trabaho, may nag-alok sa akin ng bahay. Dalawa.
Dalawang beses akong nakasama sa tripping sa location, pero hindi ako kumuha
dahil sa takot.
Takot akong
makipagsapalaran. Akala ko, hindi ko kayang bayaran o hulugan sa takdang
panahon, kaya nagpatuloy ako sa pangungupahan.
Anim na
taon ang lumipas, saka lamang ako nagdesisyong kumuha ng sariling lupa’t bahay
sa Cavite dahil walang napupuntahan ang sahod ko. Dumidiretso lang sa bulsa ng
landlord o landlady.
Nagsisi
talaga ako.
Ngayon,
masasabi kong hindi nakakatakot ang pagkakaroon ng sariling bahay, basta
mayroon ka lamang permanenteng trabaho. Mas nakakatakot ang manatiling walang
bahay, samantalang may trabaho naman.
Kaya kumuha
ka na. Huwag ka nang mag-alinlangan pa. Nagmamahal ang lupa, kung hindi ka pa
kukuha ngayon, baka mas lalong hindi mo na kayang ma-avail. Nakakapagsisi ang
gano’n.
Sana
na-inspire ka… Usap tayo, kaibigan.
After a few
minutes, posted na ito sa wall ko. Sana may ma-closed deal ako.
---
Ipinagpatuloy
ko ang pagsusulat ng YA. Bago mag-1, natapos ko na ang isang kabanata. Sinikap
ko namang makatulog, pero nabigo ako. Sa halip, ay nagbasa ako ng mga winning
entries sa Palanca. Then, naghanda ako ng entries ko. Ang ‘Puyos’ ang
ipapanlaban ko. Nilikom ko rin ang mga tulang pambata na magkakapareho ng
paksa. Kulang pa ako ng apat. Dapat kasi ay sampu hanggang 15.
Past 5,
pagdating ni Emily mula sa simbahan, umalis ako para magpagupit. Inabutan ako
ng almost 7 sa barber shop. Andami na namang clients na naunang pumila.
Hunyo 23,
2025
Nahirapan
naman akong matulog nang maayos, pero mas okey-okey ngayon kesa noong nakaraang
Lunes. Hindi naman ako excited pumasok, pero parang atat na atat akong
magising. Nauna pa ako sa alarm.
Maaga akong
nakarating sa school. Nakapag-almusal pa ako sa karinderya. Kanin at itlog nga
lang kasi iyon pa lang ang available. Okey na rin naman kaysa walang laman ang
sikmura ko.
Naging
maayos naman ang palitan namin ng klase. Hindi ako nakapagturo sa Love kasi
dumating ang Bethany. At ang nalalabing oras ay ginamit ko sa pagkuha ang
kanilang birthdays, na kailangan sa mga reports.
Ang
kuwentong ‘Si Dindo Pundido’ ang ginamit kong springboard sa pagtuturo ng
aralin sa Filipino 6. Na-enjoy ko ang storytelling. At sa palagay ko, sila rin.
Nadaan pa nga ako ng principal habang hawak ang aklat. Narinig niya ako,
sigurado ako.
Naging
mabilis ang oras dahil nagpalitan kami. Napakagaan. Kaya lang may LAC session
kami bandang 1:00 tungkol sa RMA, Phil-IRI, at CRLA. Natapos kami bandang 2:00.
Umuwi agad ako.
Basang-basa
ang laylayan ng slacks ko at medyas ko nang nakauwi ako. Mabuti na lang talaga,
hindi na ako nagsasapatos papunta at pauwi. Tsinelas na lang. Nasa classroom na
lang ang sapatos ko.
Hinarap ko
agad ang mga reports ko pagdating. Isiningit ko na lang ang pagmemeryenda.
Nag-record na rin ako ng mga quizzes. Pagkatapos, gumawa ako ng PPT sa Filipino
6, na gagamitin ko bukas. Tiyak na mag-eenjoy ang mga estudyante ko dahil
game-based ito.
Past 6:30,
nag-stay na ako sa kuwarto para mag-workout. Gumawa muna ako ng content. Tula
at video ng walking ang ginawa ko.
Hindi ko
natapos panoorin ang PBB kasi kailangan ko nang matulog nang maaga.
Hunyo 24,
2025
Ang hirap
talagang gumising nang maaga, pero hindi puwedeng hindi. Kailangan kong
magtrabaho. Kailangan kong pumasok para sa mga kabataan at pamilya ko.
Mainit ang
ulo ko kaya hindi ko itinuloy ang palaro ko sa Love. Sa kalagitnaan kasi ng
lesson ko, ayaw nilang tumayo para mag-participate. Sinermunan ko sila kasi
kapag kailangan tumahimik at umupo, hindi nila ginagawa, pero kanina nang
pinatatayo para magsalita, ayaw nila. Bad trip! Naging demonyo na naman tuloy
ako.
Bumawi ako
sa lahat ng natitirang sections. Naging maayos at masaya naman ako sa kanila.
Natutuwa ang lahat. Gustong-gusto nila ang palaro pagkatapos ng discussion.
Umuwi agad
ako pagkatapos kumain sa karinderya. Ang init sa Pasay nang umalis ako, pero sa
Cavite, hindi masyado. Umulan pa nga pagdating ko sa bahay.
Umidlip
muna ako bago ako nagmeryenda. At pagkatapos niyon, humarap na ako sa laptop
para mag-record at gumawa ng kung ano-anong reports. Kasali rin pala ako sa
SIKAP Program. Ito ay Science-based remedial program, kaya gumawa ako ng
masterlist mula sa draft ng listahan na nakalapa namin kanina ni Ma’am Madz.
Before 7, almost na ang mga reports ko. Nanood na ako ng PBB at balita. Isiningit
ko na rin ang pagwo-workout. Pero hindi na ako nanood ng live na PBB.
Hunyo 25,
2025
Medyo
maayos ang tulog ko ngayon. Nasa mood rin akong pumasok at magturo. At sa
wakas, nang hinarap ko ang Love, naging maayos ang talakayan namin. Sa palagay
ko, na-enjoy nila ang aming lesson, lalo na’t may pa-game ako.
At sigurado
akong nag-enjoy ang apat pang section sa aking lesson at palaro. Gustong-gusto
at inaabangan talaga nila ang aking pa-game. Sana hindi ako magsawang maghanda
ang ganitong teaching material.
After lunch
sa classroom ni Ms. Krizzy—bandang 1, umuwi na kami. Past 2:30, nasa bahay na
ako. Hindi na ako natulog. Nagmeryenda na lang ako at gumawa ng PPTS-- lesson
para bukas at summative test sa Friday.
Inabutan
ako ng gabi sa paggawa, pero nakapag-workout ako, nakagawa ng content, at
nakapanood ng PBB, na aired kagabi. At maaga ulit akong natulog.
Hunyo 26,
2025
Naging
maayos ang lahat ng klase ko sa Filipino. Nag-enjoy ang lahat sa lesson at
palaro ko. Naging mabilis ang oras, kaya hindi ko ramdam ang stress at pagod.
After
class, pumunta kami sa burol ni Ate Dang sa St. Peter Parañaque. Kasama ko sina Ma’am Anne,
Ma’am Bel, Ms. Krizzy. Nakisakay kami sa sasakyan ng kumare nilang teacher sa
PVES.
Pagdating
doon, lungkot na lungkot ako sa nangyari kay Ate Dang. Halata sa hitsura ng
kaniyang mga labi ang hirap, pagod, at sakit na pinagdaanan. Pero okey na rin
na binawi na siya ng Diyos para hindi na siya mahirapan.
Past 4,
nakisabay naman ako sa sasakyan ni Ma’am Amy. Nakisabay rin sina Ma’am Anne at
Mareng Lorie.
Past 6 na
ako nakauwi. Masakit ang ulo ko, kaya wala ako sa mood mag-workout.
Nakadalawang routine lang ako.
Natulog ako
nang maaga.
Hunyo 27,
2025
Nagpalitan
kami ng klase kahit shortened classes at hindi umakyat si Ma’am Amy. Nagpasulat
ako ng kuwento mula sa isang larawan. Okey naman ang Love at Faith, pero
nagalit ako sa Charity, especially kina RB at Mika. Nakaka-highblood ang mga
ugali. Mabuti na lang, tumigil sila agad.
Medyo
naglabas din ako ng sama ng loob sa 1st HRPTA Meeting dahil nang
nag-start ako, wala pang sampu ang kaharap ko. Disappointing ang attendance,
pero sinimulan ko. At namalayan ko na lang na halos mapuno na ang classroom.
Nasabi ko
halos ang mga gusto kong sabihin. Wala naman silang negative reactions at
disagreements dahil alam kong nasapol ang mga puso nila. Isa pa, para sa mga
estudyante naman ang iniisip ko.
May ilan
lang akong nakalimutan, pero ayos lang. Ang mahalaga, mas marami ngayon ang
attendance kaysa sa mga dati kong homeroom meeting. Nasa 30 plus ngayon ang
attendees.
Pagkatapos
niyon, kumain muna ako saglit, saka kami nagtuos ni Ma’am Mel. Nag-accounting
kami ng sales namin sa mga zines noong April 15. Umaabot na ng P4,100 ang gross
sales namin.
Past 1:45,
umuwi na ako. Past 3 ako nakarating sa bahay. Hindi na ako naka-idlip,
nag-reply kasi ako ng mga chats ng parents at iba pa. Pagkatapos, gumawa ako ng
contents, nag-workout, at nanood ng PBB.
Pagkatapos
manood ng BQ, inantok na ako. Hindi ko na nahintay ang PBB.
Hunyo 28,
2025
Past 6,
gising na ako. Hindi na ako nakatulog. Nag-cell phone na lang ako sa higaan. At
past 7, bumaba na ako para mag-almusal. Naramdaman ko na kasi si Emily. Ready
na ang almusal. Naglalaba na siya.
Pagkatapos
mag-almusal, humarap na ako sa laptop. Nga-record muna ako ng ilang quizzes ng
mga estudyante ko. Then, nag-chat ako kay Ma’am Joann kung ready na ang
kaniyang Palanca entries. Nagkasundo kaming sa Monday na kami magpa-notary.
Isinunod ko
ang paghahanda ng isa ko pang entry—mga tulang pambata. Pagkatapos nito,
nagbasa na ako ng mga pinasulat kong kuwento tungkol sa larawan. May napili
akong isa, na isasali ko sa Romeo Forbes. Lalo naman akong na sumulat ng entry
ko.
Pagkatapos
mag-record ng scores, gumawa naman ako ng content.
Hapon,
umidlip ako. Hindi man ako nakatulog, pero nakapagpahinga ako.
Past 5,
nag-walking kami ni Emily sa may Anyana. Sinamahan niya rin akong mag-withdraw
sa may munisipyo. Bumili na rin kami ng saging at avocado sa palengke, kung
saan kami dumaan.
Past 6,
umuwi na kami. Nag-video lang ako roon para may pang-content ako.
Naghiwalay
kami bago umuwi kasi nagpa-cash in ako para pambayad sa Pagibig Housing Loan.
Pagdating
ko, sumulat ako ng lathalain tungkol sa benepisyo ng paglalakad, na gagamitin
ko sa content. Past 9:30 na ako natapos mag-edit.
Pagkatapos
kong manood ng PBB, natulog na ako.
Hunyo 29,
2025
Almost 7,
gising na ako. Nag-workout lang muna ako bago bumaba para mag-almusal at
maglaba. Umalis si Emily nang maaga pero wala siyang inihandang almusal, kaya
ako na ang naghanda.
Bago mag
7:30, tapos na akong magsampay ng mga nilabhan ko. Humarap na ako sa laptop
para magsulat at gumawa ng PPT.
Past 10:30,
nakatapos na ako ng isang PPT sa Filipino 6 at Nakagawa ako ng content tungkol
sa basura. Narito ang voiceover ko:
Ang mga tao
raw ang pinakamatalinong hayop sa balat ng lupa. Pero tingnan ninyo ang gawa ng
mga tao!
Basura!
Katalinuhan
bang natatawag ito? Ni sariling basura ay hindi maisinop at maitapon sa tamang
basurahan. Kawawa ang kalikasan. Kawawa ang mga hayop at ibang taong
naaapektuhan.
Winawasak
natin ang kalikasan. Kahit saan na lang may basurang nakakalat. Ginagawa nating
tapunan ang ating kapaligiran. Pero kapag nakaranas ng matinding baha,
nagsisisihan.
Talo pa
tayo ng mga hayop! Kagubatan, na kanilang tirahan, ay hindi nila dinudumihan.
Kadalasan tayo pa nga ang nagkakalat at nag-iiwan ng basura. Tayo pa ang
sumisira ng kanilang tahanan.
Kung
magpapatuloy ang ating kawalang-disiplina sa pagtatapon ng basura, mas mabuti
pa sa atin ang mga hayop.
---
Gusto ko
sanang mag-walking, kaya lang inaantok ako. Pinagbigyan ko na lang ang sarili
ko. Pero hindi naman yata ako nakatulog. Nagsulat na lang ako. Gumawa ng
content. Nag-finalize din ako ng zines, saka gumawa ng ads. Kahit paano, naging
productive ako ngayong araw.
Hunyo 30,
2025
Maaga akong
nakarating sa school. Nakapag-almusal pa ako bago nagsidatingan ang mga
estudyante ko.
Nagpa-summative
test lang ako sa lahat ng sections, kaya hindi masyadong stress. Sa Charity
lang talaga ako nagalit. Nakakainis kasi ang ugali ng isang estudyanteng babae.
Nadadamay ang isa pang pasaway. Kung wala siya, okey naman kami. Haist.
Pagkatapos
ng klase, nag-lunch lang ako sa classroom ni Ms. Krizzy. Naabutan ko rin doon
si Ate Bel. Nagkuwentuhan kami saglit bago sila umuwi. Nagpaiwana ko kasi
magpapanotaryo kami ni Ma’am Joann ng entries namin sa Palanca Awards.
Inayos muna
namin ang entry form namin bago kami pumunta sa notary public sa may Comelec.
Nagpa-print din kami niyon kay Ate Jing. At bandang 3, notarized na iyon.
Umuwi na
ako. Bumalik naman si Ma’am Joann sa school. Siya na at si Ate Jing ang
mag-i-scan niyon.
Past 5 na
ako nakauwi sa bahay. Gutom na gutom ako, kaya nagkape ako at kumain ng bahaw.
Mabuti may tirang ulam si Emily, kaya napunan ang sikmura ko. Nai-submit ko na
ang dalawang entries ko—maikling kuwentong pambata at tula para sa mga bata.
Natulungan ko rin si Ma’am Joann sa editing ng entry niya. At nakasulat ako
nito upang gamiting caption sa cropped photo ng Don Carlos Palanca Memorial
Awards for Literature-- `yung medal:
Dear
Carlos,
Kumusta na
ba ako pagkatapos kitang hanapin noon sa Makati dalawampu’t limang taon na ang
nakalipas?
Heto,
lumalaban pa rin. Ito na ang pangalawa. Hindi, pangatlo. Ito na ang pangatlong
beses kong lalaban para sa `yo.
Noong 2000,
kung hindi ako nagkakamali, dinala ko ang kayumangging enbelop, na naglalaman
ng makinilyadong manuskrito. Nakiusap pa ako sa guwardiya, na sana ipaabot sa
iyo ang aking lahok. Ang totoo, hindi ko alam kung wasto ba ang paraan ng aking
pagsumite, pero umasa akong natanggap mo iyon.
Alam kong
suntok sa buwan ang pangarap kong mapansin mo, pero umasa ako. Ilang beses kong
inabangan sa Liwayway ang listahan ng mga nagwagi sa atensiyon mo. Alam kong
doon lamang din lalabas ang resulta sapagkat doon ko rin nakuha ang impormasyon
tungkol sa iyo.
At sa tagal
ng aking paghihintay, nainip ako. Kinalimutan kita… Oo, pero panandalian lang.
Ikaw pa rin ang lagi kong nasa isip. Kaya nagpatuloy ako sa pagtipa. Pagkatha.
At paglalakbay sa mundo ng panulat. Hanggang lumipas ang mahigit labinlimang
taon… Naalala kita.
Muli kitang
hinanap. Kasama ko ang kapatid ko sa panulat. Bago ang pandemya noon,
nilakad-takbo namin ang tanggapan mo sa Makati. Ikalawang beses kong gagawin
iyon. Halos maligaw kami sa paghahanap sa ‘yo. Pero bago kami mapagsarhan ng
pinto, nakapagpasa kami ng aming mga lahok— sa unang pagkakataon. Hindi,
pangalawa. Pangalawa na iyon, pero unang beses na alam kong tama ang proseso
ko.
Umaasa ulit
akong mapapansin mo ako, subalit nabigo ako. Masakit. Oo, masakit. Pero hindi
katulad ng sakit na naramdaman ko nang ipinagpalit ako ng babaeng mahal na
mahal ko.
Nanghina
ako. Nawalan ng pag-asa. Nawalan ng tiwala. Pero hindi ako sumuko. Hindi
susuko. Kaya naisip kong lumaban ulit pagkatapos kong magpalakas.
At sa
pangalawang beses, hindi pala—pangatlo, hinanap kita. Hindi na kita pinuntahan
sa iyong tanggapan. Naabot kita online. Sa unang beses, ito na ang pinakatamang
prosesong nagawa ko upang ipasa ang aking lahok.
Sa wakas,
one click away ka na lang. At sana… mapansin mo na ako.
Umaasa,
Froilan
----
Nanood pa ako
ng PBB bago natulog.