Si Abdul

Isang umaga, dumating si Abdul at kanyang ina sa silid aralan ng Kinder-Asul.

"Magandang umaga po, Bb. Galang!" bati ng ina. 

Nahihiya ring bumati si Abdul sa guro. Siya ay nakayuko.

"Ililipat ko na po siya sa Marawi dahil lagi po siyang umiiyak kapag umuuwi," sabi ng ina. 

"Naku, Misis, ako na po ang humihingi ng pasensiya. Hindi po siya nagsusumbong sa akin." 

"Kahapon niya lang din po ipinagtapat sa akin."

Hinarap ni Bb. Galang ang kanyang mga mag-aaral. "Totoo ba ang sinasabi ni Abdul? Magtapat kayo."

"Opo. Kakaiba po kasi ang mga ginagawa niya," pag-aamin ni Christian. 

"Hindi po siya kumakain ng mga pagkaing ibinibigay namin sa kanya," sabi naman ni Lita.

"Si Allah raw po ang sinasamba nila at Koran ang kanilang Bibliya," turan ni Andrea.

"Hindi po namin siya maintindihan. Kakaiba po siya, kaya hindi na namin siya pinapansin," sabi ni Lorna.

“May sinasabi rin po siya sa amin. Hindi raw po sila kumakain kapag Ramadan,” kuwento ni Eddie. Eid-al-Fitr 

“Eid-al-Fitr ang tawag doon, Eddie. Ito ang pagtatapos ng pag-aayuno at pananalangin,” paliwanag ng guro.

"Si Abdul ay Muslim. Marami man silang tradisyon at kultura, na iba sa mga katulad nating Kristiyano, siya ay katulad natin-- isang Pilipino.

"Sorry po. Naunawaan na po namin," sabi ni Christian. "Abdul, huwag ka nang lumipat. Dito ka na lang uli mag-aral."

Humingi ng tawad ang mga kaklase ni Abdul. Nakipagkamay siya sa kanila.

Simula noon, kaibigan na ang turing nila kay Abdul.