Prosthetic

PROSTHETIC

Froilan F. Elizaga

Isang duguang babae ang lumabas mula sa gate ng 13^th Southpark Street, na tila hinahabol ng asong ulol. "Demonya siya! Demonya!" sigaw nito.

Tatlong magkakasunod na doorbell ang narinig ni Fatima mula sa madilim na kuwarto. Napangisi siya habang ipinupunas sa damit ang kaniyang mga kamay.

Paglabas niya sa isang silid, agad siyang dumiretso sa banyo ng kaniyang kuwarto. Naghugas siya ng kamay. Umagos sa puting tiles ang mapulang tubig.

Pagkatapos, naghubad siya ng kaniyang damit na namantsahan ng dugo. Mabilis din niyang isinuot ang puting satin robe. Ikinubli man niya ang kaniyang maputi, makurba, at makinis na katawan, lumitaw pa rin ang kaniyang kaseksihan.

Nang humarap siya sa magarang salamin, isang maamo at magandang mukha ang rumehistro roon. Naglagay siya ng pulang lipstick sa labi, nag-brush ng buhok, nginitian ang sarili sa repleksiyon, saka lumabas.

Sa sala, naroon si Brenda. Nakaupo sa mahabang sofa. Naglulumikot ang kaniyang mga mata. Manghang-mangha siya sa grandiyosong sala.

Limang hakbang ang layo mula sa kinauupuan ng aplikante, tahimik na nakatayo ang isang matangkad at matipunong lalaki. Patingin-tingin ito sa kaniya.

Mayamaya pa, bumababa na si Fatima sa eleganteng hagdanan.

Yumukod ang lalaki nang nakababa na si Fatima. "Madam, may aplikante po tayo," anito.

"Yes, Elmer! Thank you! Go back to your post," wika ni Fatima. Makapangyarihan ngunit malamyos ang tinig niya.

Tumayo naman agad si Brenda at nahihiyang bumati, pagtalikod ni Elmer. "Good afternoon, Madam!"

"Good afternoon, Ms. Brenda Catacutan!"

Bahagyang nagulat si Brenda.

"Don't worry. Hindi kita pinaimbestigahan." Tumawa muna si Fatima. "You called yesterday, right?"

Tumango si Brenda, saka niya naalalang tumawag nga siya kahapon at pinapupunta para sa submission of requirements. Hindi lang siya makapaniwala na artista pala ang magiging amo niya. "Heto po pala ang mga papers ko," mabilis niyang abot ng isang brown envelope.

Kumibit-balikat lang si Fatima. "So busy para basahin at interview-hin pa kita. Besides, I badly needed a kasambahay. So, can you start now?"

"Po? Ngayon na po?" tarantang tanong ni Brenda.

"You are already 19, right? Kailangan mo pa ba ng parental consent?"

"I mean, wala po akong dalang bihisan man lang..."

"It's okay. Brenda! Magka-shape lang naman tayo, o. You can wear any of my clothes. May mga bago akong undies sa dresser ko. Gamitin mo muna."

Lihim na natuwa si Brenda.

"It is okay?"

Natigalgal si Brenda nang inulit ni Fatima ang kaniyang sinabi.

"O-okay po!"

"Yes, thank you!" Lumapit pa ang dalagang amo at bineso ang bagong katulong.

Hiyang-hiya si Brenda sa paghalik sa kaniya ng bagong amo, pero agad niyang naisip na baka malambing talaga ito sa mga kasambahay. Kaya, nginitian niya na lang ito.

Nabigla si Brenda sa pag-ring ng telepono.

"Wait, I'll answer the phone," ani Fatima. At mabilis niyang nilapitan at inangat ang awditibo. "Yes, hello! Speaking! O, yes! How are you, Direk?"

Hindi tumingin si Brenda sa amo. Iginala niyang muli ang paningin sa kabuuan ng living room, pero pinakikinggan niya ang  usapan.

“Yes, Direk, matatapos na po.”

Patuloy pa rin ang pakikinig ni Brenda.

“Okay!” Natigilan si Fatima, kaya napasulyap si Brenda sa kaniya. Nagtama ang kanilang mga mata. “I’ll be there.”

Agad namang binawi ni Brenda ang kaniyang paningin hanggang sa marinig niya ang halakhak ni Fatima. Napapitlag siya sa kaniyang kinauupuan.

“Gusto kong hiranging Queen of Horror Films, Direk!” Tinuloy ni Fatima ang paghalakhak, bago niya ibinaba ang telepono.

Itinago ni Brenda ang kaniyang takot nang muling humarap sa kaniya ang artistang amo. Kahit nakangiti at maamo ang mukha nito, parang kaharap niya ang kanibal na karakter nito na napanuod niya sa sine.

“Pasensiya ka na, Brenda… I have to go. Ikaw na ang bahala. Si Nanay Lucing, nasa maid’s quarter. Siya ang makakasama mo sa kuwarto. May sakit siya ngayon, kaya ikaw na sana ang mag-alaga sa kaniya. Siya ang nag-alaga sa akin since six years old, kaya I can’t afford to lose her. Please, Brenda,” pakiusap ni Fatima.

Medyo nabawasan ang pagkabaog ng dibdib ni Brenda. Gusto niyang isiping iba ang karakter nito sa mga pelikula sa totoong buhay. At ang magkanlong ng taong hindi mo kadugo ay isang katibayan ng isang kabutihang-loob.

“S-sige po, Madam,” nakangiting sagot ni Brenda.

Nang hapong iyon, na-meet ni Brenda si Nanay Lucing. May iniinda itong rayuma.

“Salamat naman, pumayag kang magsimula agad ngayon. Pasensiya ka na, ha? Hindi kita matutulungan sa mga gawain. Nirarayuma ako,” sabi ng 70-anyos na matanda.

“Wala po iyon. Sana gumaling na po kayo.”

“Sana… Pero, huwag kang magpakapagod, iha. Hindi naman maselan si Fatima. Kailangan mo ring magpahinga. Dapat hindi ka ma-stress. Dapat lagi kang maganda. Ayaw niya ng pangit na kasama. Tingnan mo ako, kahit matanda na ako, nakapostura rin.” Ngitian pa siya ng matanda habang kunwaring naka-pose.

 Sumilay ang ngiti sa mga labi ni Brenda. Pakiramdam niya, makakagaanan niya ng loob si Nanay Lucing. “Naaalala ko po sa inyo ang lola ko. Mabait din siya at palabiro.”

“Hindi ako nagbibiro, ha. Maganda ka. Nagtataka nga ako kung bakit pumasok ka bilang katulong.”

Sumeryoso si Brenda. “Hindi po kasi ako nakatapos ng high school. Movie fan ako, kaya natuwa ako nang si Ma’am Fatima pala ang amo ko. Sigurado akong magtatagal ako rito.”

“Talaga? Napapanuod mo bang lahat ang mga pelikula ni Fatima? Ang huli niyang pelikula?”

“Opo. Napanuod ko po ang ‘Sumigaw Ka Lang.’”

“Mabuti ‘yan, iha. Pero maiba ako… Feel at home. Tayong apat lang ang narito. Ikaw, ako, si Elmer, at si Fatima. Madalas, wala sila, kaya relax lang. Hindi ka katulong dito. Ituring mo na kaming pamilya.”

“Opo.”

Tatalikod na sana si Brenda nang muling magsalita si Nanay Lucing. “Siyangapala, huwag na huwag kang papasok sa darkroom. Bodega iyon. Walang ilaw. Baka mapano ka. Hindi na iyon bahagi ng lilinisan mo.”

“Darkroom?”

“Nasa tabi ng kuwarto ni Fatima. Pulang pinto.”

“Okay po!”

Paglabas ni Brenda, umakyat siya second floor. Gusto muna niyang magpalipat ng damit para makapagsimula na siya sa mga gawain.

Sa kuwarto ni Fatima, binuksan niya ang malaking dresser nito. Nalula siya sa dami at ganda ng mga kasuotan nito. Natukso siyang ilabas ang isang gown. Kung hindi siya nagkakamali, iyon ang isinuot ng amo niya sa isang horror film. Gusto sana niyang isukat pero hindi niya ginawa. Kumuha na lang siya ng damit-pambahay. 

Paglabas niya, sinadya niyang tumapat sa darkroom. Hindi naka-lock ang pinto, pero hindi niya binuksan.

Nang gabing iyon, pinanuod ni Nanay Lucing si Brenda ng isang video. Sa isang madilim na silid, makikita ang mga nakasabit at pinatutuyong ulo ng mga babae. Sa kabilang banda, makikita ang kamay, habang hinihiwa ang balat sa mukha ng tao.

Nagtatago si Brenda sa kaniyang unan.  “Nakakatakot naman po. Parang totoo.”

Tiningnan lang siya ng matanda.

“Puwede po bang patayin ko na lang? Hindi ko po kaya, e.”

“Ang hina naman ng sikmura mo, iha. Paano kapag nangyari iyan sa ‘yo?”

“Po? Ano po ‘yon?”

“Wala… Sabi ko, sige na. Off mo na.”

Biglang tumalim ang titig ng matanda kay Brenda.

Nang gabing iyon, hindi dinalaw ng antok si Brenda. Nang nakatulog man siya, dinalaw siya ni Fatima sa makatotohanang panaginip, kung saan hila-hila nito ang buhok niya hanggang makarating sila sa nakakatakot na kuwarto. Puno ito ng mga prostetic at maskara ng magagandang babae, na tila buhay na buhay, ngunit may mga sugat ang mukha, kundi man ay labas ang buto at luwa ang mata.

“Iha, gising!”

Isang maugat na kamay ang nahawakan ni Brenda, kaya napabangon siya.

“Binabangungot ka yata,” sabi ni Nanay Lucing. Ngumiti siya nang kay aliwalas.

Nagtatakang bumangon si Brenda. “Mabuti po, magaling na kayo.”

“Oo. Sige, iha… hintayin kita sa dining, nakahanda na ang almusal natin.”

Isang matamis na ngiti ang pinakawalan ni Brenda. Naalala na naman niya ang kaniyang lola mula kay Nanay Lucing.

Pagkatapos nilang mag-almusal, hindi pinayagan ni Nanay Lucing si Brenda na maghugas ng mga pinakakainan.

Gabi, hinahasa ni Nanay Lucing ang butcher’s knife, nang pumasok si Brenda sa kusina.

“Ako na po ang magluluto,” presenta ni Brenda.

“Gusto ni Fatima, na maayos ang kaniyang tokador,” saad ng matanda.

“Sige po. Ako na po ang gagawa niyon.”

“Mabuti pa. Pagpasensiyahan mo lang… pundido ang ilaw roon. Buksan mo na lang ang ialw sa banyo.”

Agad na umakyat si Brenda. Hindi na niya narinig ang usapan nina Fatima at Nanay Lucing sa telepono.

“Ako ang bahala sa prosthetic mo,” anang matanda. “Mag-iingat ka lagi, anak. Bye!” malambing na paalam ng matanda.

Samantala, manghang-mangha si Brenda sa mga kasuotang naka-hanger. Kinuha niya uli ang pulang gown. Ni-lock niya ang pinto at isinuot iyon. Umiikot-ikot siya na animo’y isa siyang prinsesa sa Disney movie.

Nangangalkal pa si Brenda ng mga kasuotan ng amo, nang nakita niyang gumalaw ang door knob. Mabilis niyang hinubad ang gown, saka binuksan ang pinto. Si Nanay Lucing ang nakita niya, pero ito’y papasok na sa pulang pintuan. Sa labis niyang kuryusidad, maingat niya itong sinundan. Bahagyang nakabukas ang pinto, kaya nasilip niya ang ilang bahagi niyon. Mangiyak-ngiyak at masuka-suka siyang lumayo roon.

Lalabas na sana siya sa gate nang bigla naman ang pagbukas niyon. Gamit ang remote control, nakapasok ang sasakyan na minaneho ni Elmer. Agad nakatago si Brenda sa halamanan.

Nang nakita niyang nakapasok na sina Fatima at Elmer, nagdesisyon siyang tumakas, ngunit nabigo siyang buksan ang maliit na gate.

Samantala, inililigpit ni Fatima ang nakakalat niyang mga kasuotan, habang nakatiwangwang ang pintuan.

Si Brenda naman ay tarantang naghahanap ng paraan upang makasampa sa mataas na pader.

Hina-hanger ni Fatima ang mga damit, nang bigla na lang may nagsuklob ng itim na sako sa kaniya. Kumawag-kawag siya, isang matulis na kutsilyo ang tumarak sa kaniyang dibdib, dahilan upang tuluyan siyang bumagsak.

Hinila ng matanda ang duguang katawan ni Fatima patungo sa darkroom. Doon, humalakhak ito.
                Lalong natakot si Brenda nang marinig iyon, kaya inahulog siya mula sa pagkatuntong sa pinagpatong-patong niyang upuan.

Sa darkroom, buong lakas na inutas ni Nanay Lucing ang ulo ni Fatima. Nang tinanggal niya ito sa sako, nagulantang siya. “Fatimaaaaaa?!” Nayakap niya ang ulo. Matagal-tagal din siyang tumangis bago nanlilisik ang mga matang tumayo. “Brenda?! Brendaaaaaa!”

Nang pumasok si Brenda sa madilim na kabahayan, narinig niya ang galit na galit na pagtawag sa kaniya ng matanda. Sinikap niyang makalapit sa telepono.

“Brenda?! Nasaan ka, iha?” malambing na tawag ng matanda.

Hindi lumabas si Brenda sa kaniyang kinatataguan. Nakita niya kasing may hawak itong butcher’s knife.

Sa likod ng sofa, nakabusal ang kaniyang kamay, habang nanginginig at pinagpapawisan. Naririnig niya rin ang yabag ng matanda. Nang nawala iyon, saka siya umakmang tumayo. Ngunit, biglang may kamay na tumakip sa kaniyang bibig. Kumawag-kawag siya, pero nahila siya nito palayo roon.

“Si Elmer ‘to! Kailangan mong makaalis dito.”

“Paano ka?”

“Sige na. Mauna ka na!”

“Traydor!” Nagpupuyos sa galit si Nanay Lucing. “Malalagot kayo sa akin!”

Hinila ni Elmer si Brenda at agad silang tumakbo palabas. Napindot naman agad niya ang remote control upang bumukas na ang gate.

Bago pa nakalabas sa malaking pintuan ang dalawa, humandusay na si Elmer dahil tumama sa kaniyang likod ang butcher’s knife.

“Umalis ka... na,” sabi ni Elmer.

Tarantang tumalima si Brenda, ngunit hindi siya nakalabas dahil napindot naman ng matanda ang remote upang magsara ito. Nang lumingon siya, ilang hakbang na lang ang layo ni Nanay Lucing sa kaniya. Hawak uli nito ang butcher’s knife.

“Nanay Lucing, ano po ba ang kasalanan ko sa inyo?” umiiyak na tanong ni Brenda.

Hindi sumagot ang matanda. Lumapit lang ito sa kaniya. Napaurong naman siya. Tinantiya niya ang paligid. Maaari siyang tumakbo sa magkabilang side, ngunit tiyak siyang magagaya siya kay Elmer.

“Kung ano po ang nagawa ko, pasensiya na po. Palabasin ni’yo na po ako,” pakiusap pa ng dalaga.

Sinugod ng matanda si Brenda, subalit bago pa siya nito nataga, nabaril ito ni Elmer. Napaluhod na lamang siya habang pinagmamasdan niya ang kamay ni Nanay Lucing na sinusubukang abutin ang butcher’s knife.

Natalsikan ng dugo sa mukha si Brenda nang muling binaril ni Elmer ang matanda.