Ang Aking Journal -- Agosto 2017

Agosto 1, 2017 Kulang ako sa tulog, kaya halos wala ako sa mood magturo. Mabuti na lang, may Values Education mula sa Bethany kaya nakalibre ako sa isang section. Gayunpaman, nagturo ako sa advisory class ko-- AP at Filipino, gayundin sa last section. Nagpakopya lang ako sa Aquamarine. Tahimik sila. Akala kasi nila, galit na naman ako. Bukas, e-enhance ko ang lesson ko sa iba. Sisimulan ko namang ituro ang aralin sa iba. I hope makatulog na ako nang maayos ngayong gabi. Apektado talaga ang teaching-learning kapag puyat. Pagdating ko nga kanina, masakit ang ulo ko. Paggising ko, mga 5:20 masakit pa rin. Kung hindi nga lang ako nag-remedial reading sa mga beneficiaries ng Project Elevate Reading ng principal, baka mas maaga akong nakauwi. Mabuti na lang, si Emily ang maayos ang health. Siya ang nagdilig at nagluto. Haist! Ayaw ko ng ganitong pakiramdam! Agosto 2, 2017 Hindi kami nakapagpalitan dahil absent si Mam Dang. Isa pa, culminating program ng Nutrition Month. Nanuod kami ng program at awarding. Gayunpaman, makabulahan ang araw ng advisory class ko. May timelining activities ako para sa kanila. Na-enjoy nila ang pagsusunod-sunod ng mga pangyayari mula panahon ng mga Espanyol hanggang Amerikano, gamit ang mga larawan. Sa Filipino, nagpanuod ako ng short.film at nagpa-groupwork. Gustong-gusto nila ang pagbunot ng kanilang tasks, like role playing, drawing, pantomiming, singing, dancing, making hugot, writing.poems, etc. Tinakot ko nga sila, na aalisin ko na ang groupwork. Ayaw nila. Naiingayan kasi ako kapag nagpe-perform na. Gumawa muna ako ng summative test sa AP 6 bago ako umuwi. Gusto ko kasi sanang makabawi ng puyat dahil kinulang na naman ako ng tulog kagabi, kaya lang past 5:00 na ako nakarating. Hindi ko alam kung bakit nahihirapan akong matulog nang maaga, gayong mag-isa lang ako sa kuwarto. Hindi ko tuloy maalis sa akin, ang pag-iisip at pagpapaplano. Andami kong gustong gawin sa school. Gusto kong gumawa ng action research. Gusto kong matapos na agad ang Tambuli at anthology book namin. Naisipan ko ring i-display ang mga books ko at books ng LSP sa book shelf ko. Kaya, kanina, ginawa ko. Nakiusap rin ako sa mga bata na tulungan akong i-promote ang books para makabili kami ng tv monitor. Sa bawat 5 books na pipiliin ng customer, magbabayad siya ng P1000. Nagkalibro na siya, nakatulong pa siya sa klase ko. Kailangan kasi talaga ang telebisyon para mapadali ang lesson. Nag-post na rin ako. Pinangalanan ko iyon na TOPAZ Bookshop. Kahit paano, naka-attract ng atensiyon. Sana nga, makabili na kami ng tv. Agosto 3, 2017 Gusto kong umabsent kanina dahil kapos na naman ang oras ng tulog ko. Isa pa, masama ang panahon. Kaya lang, mas pinili kong pumasok dahil nanghihinayang ako. Ayaw ko ring mapabayaan ang mga estudyante ko. Alam kong magsisipasok pa rin sila kahit maulan. Tama ako. Halos kompleto pa rin sila. Wala pang sampu ang absent, hindi gaya sa ibang section. Tama lang naman iyon. Nagpa-summative test kasi ako sa AP 6. Nabigla ako sa school Filipino coordinator nang sabihin niyang bukas na ipre-present ang sabayang pagbigkas. Ni hindi pa nga kami nakapagpraktis. Mabuti na lang, walang palitan ng klase. Agad kong prinaktis ang 21 pupils na nakakuha ng highest scores sa summative test. Kahit paano ay mahaba-haba na ang natapos namin. After class, prinaktis ko naman ang isa kong pupil na lalaki para sa kanyang pagbigkas ng tula. Natuwa ako sa sarili ko. Napilitan akong tumula. Marunong pa rin pala akong bumigkas ng tula. Naalala ko tuloy ang sinalihan kong patimpalak. Past 2:30, nasa Baclaran ako para bumili ng kulambo. Gusto ko kasing matulog nang mahimbing. Ibinili ko rin sa Emily ng shorts at si Ion ang mga sando at shorts. Tuwang-tuwa sila. Masaya rin ako. Aanhin ko ang isang libo kung hindi naman ako nakapagpasaya ng tao? Agosto 4, 2017 Past 7:30 ng umaga, nagparada kami. Pagkatapos, pormal na binuksan ang Buwan ng Wika. Nagkaroon ng maikling programa. Rumampa ang mga batang nakasuot ng kasuotang Pilipino. Past 11, pinatawag ako at ni Mam Janelyn. Kinausap at in-orient kami ng ESP supervisor tungkol sa kanyang class observation sa August 8. Ako na naman! Pangatlo na ito ngayong school year. Hindi bale, para naman ito sa aking development. After class, isang masaganang kainan ang naganap. May libreng food mula sa pondo ng feeding program. Nagpapansit din ang estudyante kong kambal. Before two, nagpatawag ng meeting ang punongguro. Hindi ako masyadong interesado, kaya nang dumating ang mga pupils ko na sinabihang kong bumalik para sa practice ng sabayang pagbigkas, agad ko silang hinarap. Naging maayos at mabilis naman ang rehearsal. Nadagdagan na ang acts. Ikalawang araw pa lang naman, kaya sigurado akong mahahasa pa silang lalo after a week. After ng meeting, nagkayayaan ang 1000+ group na mag-bonding sa JCo. Siyempre, isa na namang masaya at maingay na sandali ang naganap. Andami kong tawa! Before 7, saka pa lang kami nakalabas doon. Kaya, past 8 na ako nakauwi sa bahay. Agosto 5, 2017 Binigyan ko ng perang pamalengke si Emily. Inutusan ko rin siyang bumili ng tiles para sa ground floor namin. Panahon na para magkaroon kami ng maayos at magandang sala at dining area. Lagi na lang kasi kaming nasa kuwarto. Habang wala siya, inasikaso ko ang mga sinampay. Pabugso-bugso ang ambon, kaya nakakainis. Nag-edit ako ng nobela kong 'I Love Red 0.2.' Panahon na siguro para mag-self pub uli. Kailangan ko ng maraming stocks sa aking mini-bookshop. Agosto 6, 2017 Excited akong pumunta sa Antipolo. Bitbit ko ang isang malaking cake, masaya kong binati ang mga anak ko. Kiniss ko sila sa noo. Kaya lang, biglang napalitan iyon ng disappointment. Nainis ako nang marinig ko mula kay Mama na nagugutom na sila. Agad ko silang binigyan ng puto na binili ko sa Goldilocks. Pagkatapos, nagsimula na akong magalit sa group chat na ginawa ni Jano. Sinabi kong nakakarimarim ang sitwasyon ni Mama. Walang makain. Wala ring tubig. Ni walang de-lata. Kung hindi ako dumating, ganoon din. Wala rin silang ulam. Tatlo-tatlo sila roon. Ni walang nakaalalang alamin kung may pagkain o wala. Matitiis ko pa ang gutom, pero ang makikita ko ang mga anak ko na nagugutom, hindi ko matatanggap iyon. Sumubok pang magrason ni Jano. Bumawi na lang daw pagkaluto. Hindi na. Sagad na ako. Hindi man lang nila mapasarapan ang mga anak ko. Sa laki ng pagkakautang nila sa akin, ni hindi nila maibalik kina Hanna at Zildjian. Mabuti na lang talaga, napaaga ako. Hindi ko kinaya ang loob ko. At kapag hinintay ko pa sila, magkakasagutan lang kami. Minabuti kong umalis na lang. Nag-iwan na lang ako ng pera kay Mama at sa panganay ko. Puwede naman silang umuwi na lang. Hindi isyu ang gutom ko. Ang mga isyu ay ang kahihiyan sa side ng mga anak ko. Malamang magsusumbong sila sa ina nila. Ano na lang ang sasabihin? Nag-imbita tapos gugutumin. Hindi ko pa naman alam na nandoon na. Nagtitipid ako kaya hindi na ako nag-grocery. Saka, magbibigay na lang kasi ako ng pera. Alam ni Mama ang kailangan niya, kaya better kung pera na lang. Ang tagal nawala ang galit ko sa kanila. Nakauwi na ako lahat-lahat, naiinis pa rin ako. Nagkulong ako sa kuwarto. Agosto 7, 2017 Marami akong nagawa kanina sa school. Nagturo. Nagpa-summative test. Nag-encode. Nag-edit ng article. Nag-post ng akda. Nagturo ng sabayang pagbigkas. Pagkatapos ng mga ito, naki-meet-up ako sa client ng Mortiartea. Kumita ako ng P500. Not bad! Nabawi ko na ang lugi ko noong naki-meet-up ako sa MOA. Gabi. Nagtutor ako sa anak ng kapitbahay namin. Nagpaturo siya sa assignment niya sa division of fraction. Napansin kong nahihirapan siya sa multiplication. Hindi niya rin alam ang process long division. Gayunpaman, mabilis siyang matuto, sa tingin ko. Kaya, gusto ko siyang tutor-an hanggang matuto siya. Agosto 8, 2017 Naging successful ang observation sa akin at sa aking klase ni Mam Diaz, supervisor ng ESP. Nagustuhan niya ang child-centered kong atake. Sa wakas, nakaranas akong mapuri ng observer. Very good daw ako. Sobrang saya! Kung alin pa ang wala gaanong effort, iyon pa ang applauded. Samantalang ang AP6 ko, negative sa kanila. Anyways, alam ko na ngayon. Iba-iba ang taste ng mga supervisors at principals. Nag-remedial reading muna ako sa mga slow readers, bago nag-practice ng sabayang pagbigkas. Nakakapagod, pero masaya akong makita ang improvement nila. Past 3, bumiyahe na ako pauwi. Past 5, nasa bahay na ako. Hindi ko naabutan ang mag-ina ko. Alam ko na kaagad na nasa ospital sila dahil nag-chat si Emily sa akin. Hindi na raw kaya ni Zillion ang hingal niya. Sabi niya, hihintay nila ako, pero hindi na ako nahintay. Nagpahinga muna ako. Antok na antok ako. Hindi ako nakatulog nang maayos kagabi dahil sa ingay ng nebulizer na ginagamit kay Ion. Before seven, nagpa-load ako para tawagan siya. Kaya lang, wala akong signal. Antagal kong naghintay. Nakiusap pa ako kina Epr, Gina, at Amy na kontakin siya, since OL ako sa FB. Nakisuyo rin ako kina Beverly at Heaven. Kaya lang, ako pa rin ang nakatawag. Dumating na kasi ang signal after more than one hour. Wrong timing ang signal. Past nine naman ako nakapunta sa hospital dahil kumain muna ako. Kinuha ko rin ang nebulizer. Naawa ako sa kondisyon ni Ion. Naka-oxygen siya. Pero, mukhang okay na siya. Mapula na ang mga lips niya. Umalis ako at past 10 para magpahinga sa bahay. Gayunpaman, hindi naman ako agad nagpahinga. Naghugas muna at nagbanlaw ng mga nakababad na damit. Bukas, kailangan kong pumasok para mapapirmahan ang Philhealth form. Agosto 9, 2017 Maaga akong gumising para dalawin at hatiran ng pagkain at mga damit ang mag-ina ko. Mabuti hindi mahigpit. Nakapasok ako agad. Dahil shortened ang nga klase, hindi kami nagpalitan. Sinamantala ko naman iyon para magturo ng ESP sa advisory class ko. Na-enjoy nila ang topic dahil may mga kuwento akong noon lamang nila narinig. Mas nagiging interesado na sila sa buhay ko. After dismissal, nagpraktis kami ng sabayang pagbigkas. Then, nag-post ako ng mga akda nila. Inantok lang ako sa hina ng net, kaya naglatag ako ng karton sa sahig. Umidlip ako. Kahit paano gumaan ang ulo ko. Past 2, nagsimula ang LAC session. Antagal matapos, kaya almost five na akong nakadalaw sa aking mag-ina. Gayunpaman, natuwa akong makita si Ion na maayos na ang kalagayan. Masigla na uli siya. Wala nang oxygen. Naglalaro na sa cellphone. Magana na ring kumain. Pagdating ko sa bahay, agad akong nagdilig ng mga halaman. Naglalaba rin ako habang naghahanda ng hapunan. Sayang, hindi natikman ni Emily at Zillion ang ginataang tulingan, na iniluto ko. Agosto 10, 2017 Past 8:30 na ako nakarating sa SDO para dumalo sa seminar, kasi akala ko sabay-sabay kaming tatlo nina Sir Ren at Mam Edith. Nauna na pala sila. Nagsisimula na nang dumating ako. Okay lang naman. Nakakahiya lang dahil kitang-kita ako pagpasok ko. Dramatic entrance. Hindi ako sanay nang nali-late. Hindi ko gusto ang pinagtitinginan ako. Naging interesting ang mga topic lalo na sa AM session. Andami kong natutuhan. Empowered na empowered talaga ako. Angkop ang tema ng seminar. Kaya lang, na-stress ako sa text messages ni Emily. Hindi pa rin sila pinapalabas ng hospital dahil hinahanapan sila ng certificate of distribution. Hindi naman ako nahirapan last time. Na-bad trip talaga ako. Gusto ko nang lumipad pa-Cavite. Nag-inquire ako sa accounting office. Tinuro ako sa admin. Wala! Hindi raw sila nag-i-issue ng ganoon. Kaya, nang dumating ako sa DGMC, bandang 7:30 pm, si Emily ang napagbalingan ko. Inaway ko siya. Kung tutuusin, kasalanan niya talaga. Inuna niya ang package ni Mhel. Iniwanan niya si Ion sa kapitbahay, kaya nasobrahan sa laro. Lalo na't alas-10 na siya umalis sa bahay. Kung umalis siya kasabay ng pagpasok ni Ion sa school, baka hindi na niya kailangan ibilin ang anak namin sa pangangalaga ng kapitbahay. Nakasama pa. Sobrang nakaka-stress. Hindi ako puwedeng um-absent para lakarin ang hinihingi ng hospital. Kapag nakauwi na sila bukas, may part 2 ang galit ko. Pareho ko silang pagagalitan. Hindi na nga nakakatulong sa pinansiyal, nakakabawas pa. Ang hirap! Agosto 11, 2017 Sobra ang inis ko maghapon. Inaway ko si Emily nang tumawag siya. Kasalanan talaga niya kung bakit nagkandaletse-letse kami. Kung sino-sinong tao pa tuloy ang naabala. Ako, hindi makapagpokus sa meeting ng journalism dahil sa problema. Wala naman akong magagawa. Obligasyon ko ang inuna ko. Past 12:30, nakabalik na ako sa school. Wala pa rin ako sa mood. Gustuhin ko mang gumawa ng mga kapaki-pakinabang para makalimutan ang problema, hindi ko pa rin nagawa. Hindi pa naman kaming 1000+ group natuloy sa TGIF bonding. Hindi rin ako nakaidlip nang matagal. Nag-dilly-dally ako sa Baclaran. Ang bigat ng paa kong umuwi nang maaga dahil parang ayaw ko munang makausap si Emily. Before 8, nasa bahay na ako. Wala akong imik. Nagpahinga ako sa kuwarto habang sila ay kumakain. Pagkatapos, naglaba ako. Kahit paano, nabawasan ang grudges ko. Agosto 12, 2017 Maghapon akong tahimik. Ayaw ko pa rin siyang kibuin. Although, may tinatanong siya sa akin, ramdam niyang iniiwasan ko siya. Napaka-mean ko, perilo gusto ko lang malaman niyang nagagalit ako kapag nagkakasakit sila, lalong-lalo na kapag may malaking gastos. Oo, may Philhealth, pero may gastos pa rin. Idagdag pa ang abala at stress. Agosto 13, 2017 Maghapon pa rin akong tahimik. Nag-encode lang ako nang nag-encode at nag-edit nang nag-edit. Sayang, walang internet. Nakadagdag pa sa kalungkutan ko. Hindi ko rin maintindihan ang sarili ko kung bakit mas pinili ko ang pagiging tahimik. Alam kong nakakaapekto iyon sa pamumuhay at pakikitungo ko sa aking pamilya. Nakikita kong nahihirapan sila. Pero, mas ginusto kong pahirapan sila dahil pakiramdam ko, mas pinahirapan nila ang kalooban ko nitong huling mga araw. Ipinakita ko lang sa kanila ang resulta ng pagkakasakit at pagkakahospital. Ni halos wala nang laman ang ref. Wala nang makain at maulam. Ang hirap kasi ako lang ang nagpapasok ng pera sa bahay, tapos sila, ganoon na lamang ginastos ang pera. Kung sana'y ibinili na lamang ng mga materyales o kasangkapan sa bahay, okay pa. Sana matuto na silang pahalagahan ang pera ko at ang health nila. Sobra talaga akong nasaktan, lalo na kapag naiisip ko si Mama, at ang dalawa ko pang mga anak, na nangangailangan din. Agosto 14, 2017 Pinilit kong humarap sa mga klase ko nang masaya. Mabuti na lang creative ako. May mga activity akong naipagawa sa bawat section, na nagustuhan naman nila. Past 8, dumating si Emily. Mabuti na lang, nasabi ko na kay Ate Jing ang tungkol sa certificate of distribution. Natawagan na niya ang division office. Pinababa ko siya sa office at ipinatanong sa clerk kung ready to pick up na. Nang bumalik siya, nagtanong na siya kung paano pumunta doon. Lihim akong natuwa. At last, natapos din ang problema! And, at least, hindi nasayang ang punta niya. Hindi ko na kailangang ma-bad trip. Past 3:45 na ako nakaalis sa school. Nag-practice pa kasi ng sabayang pagbigkas at pinost ko sa wattpad ang mga akda ng pupils ko. Pagdating ko sa bahay, tahimik pa rin ako. Ramdam kong walang na-refund si Emily. Naubos ang P5k na binigay ko. Wala man lang bumalik kahit singkong duling. Kaya ako naiinis. Ni pambili ng gatas, wala na. Agosto 15, 2017 Hindi ko na alam kung ano ang ituturo ko sa mga klase ko. Sobrang delayed na ang periodic test. Tapos, kanina may memo na naman. Sa August 24 na naman daw. Aruy! Grabeng pasakit nila. Sana sinabi na lang nila na teachers' made test na lang. Andami kasi nilang arte. Gusto pa divisionwide, hindi naman nila kayang i-sustain. Haist! Ginabi ako ng uwi dahil miniting kaming remedial teachers niya sa kanyang reading project. Nai-suggest ko pang hatiin na lang ang 50 pupils sa 8 para mapokusan namin. Kasi mahirap ma-contain ang mga bata after dismissal. Tumatakas. Unlike sa kanya-kanya hawak, may sense of ownership at responsibility na kami sa bawat hawak namin. Agad namang nag-agree si Mam. Hindi lang ako sure kung natuwa ang mga kasamahan ko, since magiging araw-araw kaming magtuturo. Unlike noong dati, na once a week lang. Nababagalan kasi ako sa reading development ng mga bata. Nakakaawa rin, at the same time. Grade Six na, slow readers pa rin. What a heck?! Gusto ko nang kibuin ang mag-ina ko. Binibiro-biro na nila ako. Haist! Kaunti pa... Agosto 16, 2017 Halos wala naman kaming turo kanina. Nag-meeting kaming Grade Six teachers about incoming Science Month Celebration sa September. Inabot kami ng past nine doon. Nasimulan ko na rin ang school paper. Nagbago ako ng layout. Mas gusto ko ang bago. Nakaka-stress kung tutuusin ang mga tasks ko--advisorship, school paper, rehearsal, at remedial reading, pero kinakaya ko. Enjoy naman. In fact, kanina kahit naiinis ako sa isang estudyanteng Grade Six na, pero hindi pa halos letter reader. Back to basic dapat ang atake sa kanya. Nakakalungkot isiping may ganoong sitwasyon. Ano ang remediation ng mga lower grade teachers? Bakit kami ang kailangang mag-suffer? Bakit ipinasa? Gayunpaman, gagawin ko ang aking makakaya para mapabasa siya. Mabuti na lang kahit paano, may mabilis na development sa iba kong nire-remediate. Nag-meeting kaming BOD, kaya ginabi na ako ng uwi. Agosto 17, 2017 Na-late ako kanina. Mabagal kasi ang bus na nasakyan ko. Kaya naman, nakapagbasa pa ako ng akda ko sa wattpad. Nakakatawa lang dahil naluha ako. Na-inspired na naman tuloy akong basahin iyon sa advisory class ko. Kaya, after ng seatwork ko sa AP6, binasa ko iyon sa kanila. Na-inspired sila sa kuwento. May naluha rin. Tapos, pinasulat ko sila ng akda nila. Walang palitan ng klase dahil nag-meeting ang tatlo kong kasamahan. Ako, habang nagtuturo sa trainees ko sa collaborative publishing, nagbabantay ako sa nasa classroom. Mabuti na lang talaga at may maaasahan akong leaders. Nasasawata nila ang mga kaklase nila. Nakapagturo rin ako ng pagsulat ng dalit. Sobrang hectic ang schedule ko. Nag-remedial reading, nagturo ng collab, at nagrehearse ng sabayang pagbigkas. Tinapos ko na ang act. Pagpupulido na lang ang gagawin sa mga susunod na araw. Past 7 na ako nakauwi. Pagod na pagod ako, pero fulfilled. Medyo apektado nga lang ang dealings ko sa aking mag-ina. Hindi bale, babawi na lang ako sa mga susunod na araw. Good morning, Sir Rem! Wala pa akong nagawang DLP for 2nd grading. Baka may picture ka ng objectives na toka sa akin..wala talaga akong naisave, e. Agosto 20, 2017 Nagbigay ako ng pamalengke kay Emily. Masaya siyang umalis para mamalengke. Ako naman ay nag-edit ng akda ko, habang binabantayan si Ion. Nanunuod lang naman siya ng tv. Naging masagana at masaya uli ang kainan namin. Iba talaga ang feels kapag walang away o tampuhan. Hapon, pagkatapos kong magkape, nag-gardening ako. Na-miss ko ang paghahalaman. Dalawang linggo rin akong hindi man lang humawak ng lupa. Agosto 18, 2017 Masigla akong pumasok. Dahil dito, nakapag-rehearse pa ako ng sabayang pagbigkas bago ko isinama ang apat na estudyante para sa unang training ng collaborative publishing. Sa ABES kami nag-training instead sa JRES. Naging ka-team ko uli si Sir Bagsik. But, this time sa collab na. Dati, sa broadcasting kami magka-team. May bago kaming kasamahan, kaya medyo nangangapa pa. Gayunpaman, naging productive naman iyon dahil kahit paano ay may natutuhan ang mga bata. Dahil natapos bandang alas-dose ang training, nakabalik pa kami sa GES bago nag-uwian ang mga bata. Nakapag-remedial reading pa ako. Nag-train din uli ako sa collab writers ko, habang nagprapraktis naman ng sabayang pagbigkas. Grabe! Andami kong energy. Pero, alas-singko inantok ako, kaya umidlip muna ako sa classroom. Past 5:30 na ako umalis. Ayaw ko naman talagang umuwi agad dahil bad trip ako sa maybahay ko. Tinext ba naman ako ng kung ano-ano. Nakakapang-init ng dugo. Sinasabayan niya ang inis ko. Nasira niya ang araw ko. Maganda na sana... Tsk tsk. Sisingilin pa ba niya ako ng utang niya sa kaibigan niya dahil sa pagpapahospital ni Ion? Sana ginawan na niya ng paraan. Ako lang ba talaga ang maglalabas ng pera? Pagod na pagod na ako. Mamasamain pa kapag napagsabihan siya. Sige! Pagbibigyan ko siya. Ako pa ba ang babanggain niya? E, lahat na ng kabaitan at pagiging mabuting asawa at ama, ibinigay at ipinakita ko na. Lahat ng pangangailangan nila, napro-provide ko. May kulang pa pala... Agosto 19, 2017 Halos nasolo ko ang bahay dahil nag-MTAP si Ion. Sinamahan siya ni Emily. Maghapon sila doon. Nanuod lang ako ng tv at nag-encode. Pagdating nila, biniro-biro ako ng maybahay ko. Bati na kami. Agosto 20, 2017 Nagbigay ako ng pamalengke kay Emily. Masaya siyang umalis para mamalengke. Ako naman ay nag-edit ng akda ko, habang binabantayan si Ion. Nanunuod lang naman siya ng tv. Naging masagana at masaya uli ang kainan namin. Iba talaga ang feels kapag walang away o tampuhan. Hapon, pagkatapos kong magkape, nag-gardening ako. Na-miss ko ang paghahalaman. Dalawang linggo rin akong hindi man lang humawak ng lupa. Agosto 21, 2017 Maghapon kaming nasa kuwarto lang. Masama ang lagay ng panahon dahil sa bagyong Isang. Okay lang naman dahil andami kong na-encode. Gabi. Natapos ko na ang nobelang 'Maybe This Time'. Kapag may time, ii-edit ko ito at hahanapan ng publisher. Agosto 22, 2017 Maaga akong nagising para hindi ako ma-late. Hindi nga ako na-late, pero late namang sinuspende ang klase. Nakakainis! Nasayang lang ang pamasahe ko. Dapat itinulog ko na lang. Nabalahaw tuloy ako sa Baclaran. Past 8 na ako nakauwi't nakapag-almusal. Hindi bale, worth it naman ang maghapon ko dahil natapos ko nang i-edit ang 'Maybe This Time' ko. Ready to publish na ito. Sana mahanap ko ng publisher as soon as possible. Agosto 23, 2017 Nagsimula na, sa wakas, ang first grading test. Kompleto na ang test questionnaires at bubble sheets. May schedule na rin kami. Tatlong subjects ang ibinigay namin sa mga bata. Bukas tatlo uli. Dalawa na lang sa Friday. Eleven ang uwian ng mga bata. Ako, nag-stay pa hanggang past 4. Inipon ko kasi ang novel kong 'BlurRed' na nasa blogsite ko para i-edit. Gusto ko na ring wakasan ito para ready na for submission or publishing. After kong manuod ng 'Wildflower,' pinanuod ko si Ion ng mga Math videos, na na-download ko kanina sa school. Gusto kong makatulong iyon sa kanya. Agosto 24, 2017 Ikalawang araw ng test. Naging maayos naman. Nakapagpa-check pa ako ng mga answer sheets. Satisfied ako sa result sa Filipino. Dalawa ang nakakuha ng 48. Seventy-five percent ang pumasa. After class, nag-stay uli ako sa school. Nag-wattpad ako, umidlip, at nag-wattpad. Before 4 ako umalis. naman Nagpadala ako ng pera (P340) through Cebuana sa Simpleng Book Club para sa bayad ng anthology book, kung saan kasama ang isa kong akda. Past 5:30 ako nakauwi sa bahay. Pagod, pero masaya ako ngayong araw dahil may na-accomplished ako. Naibalik ko pa ang drive ko para magsulat. Medyo na-highblood lang ako kay Ion nang naghahapunan na kami. Pasaway kasi. Ang hirap pakainin. Nalaman ko pang halos walang bawas ang baong tubig. Gusto yatang magkasakit. Pinagalitan ko. Binalaan ko. Bawal na siyang magkasakit dahil magagalit na talaga ako nang husto. Kaya, kako, ingatan niya ang kanyang sarili. Agosto 25, 2017 Natapos na ang test, pero hindi pa na-shade-an lahat ng mga bata ang bubble sheets. Okay lang naman, alam ko, hindi pa naman iyon kokolektahin. After class dismissal, nag-stay ako sa school. Nagsulat uli ako. Past 4:30 na ako lumabas sa classroom ko. Dahil dito, inabutan ako ng malakas na ulan sa biyahe hanggang sa pagbaba ko. Basang-basa ako nang makauwi ako. Ayos lang naman. Agosto 26, 2017l Inatupag ko maghapon ang pag-encode ng mga raw scores from the traditional class records to the e-class records. Nakakatuwa! No need to compute or to use calculator. Naalala ko tuloy noong una. Mano-mano pa. Napakahirap... Kinailangan ko ring mag-aral ng pagsulat ng maikling kuwento para sa mga Kinder at Grade 1 bilang paghahanda sa seminar-workshop sa August 29-31. Inimbitahan ako ng division. Malaking responsibilidad ito, pero kapag nagawa ko ang expectation nila, malaking karangalan din ang hatid nito sa akin. Ini-scan ko ang mga akda ng pupils ko. Baka sakaling mairekomenda ko. Good thing, may mga napili akong maaaring makuha, kung gugustuhin nila ang gawa ng mga estudyante. Gusto ko rin namang makatulong sa mga bata. Agosto 27, 2017 Gaya kahapon, nag-encode lang ako halos maghapon. Naisingit ko rin ang pagsusulat. Gusto kong madugtungan ang lahat ng mga nasimulan kong nobela. Time lang talaga ang kulang sa akin. Gayunpaman, susubukan ko. Kailangang maging inspired uli ako. Hapon, bago dumilim, nag-gardening ako. Natuwa ako sa grass na tumatkip sa lupa. Hindi ko na kailangang bumili ng bermuda, frog o carabao grass. Agosto 28, 2017 National Heroes' Day ngayon at huling araw ng long weekend. Pakiramdam ko, nakapagpahinga ako ng napakahaba. Marami rin akong na-accomplished. Sayang nga lang, walang signal ang internet. Lesser ang nagawa ko. Mas marami pa sana akong natapos. Naturuan ko rin si Ion sa pagbabasa. Kahit paano may mga natatandaan na siyang English words. Mahirap talagang ituro ang langauge na ito, pero kung aaraw-arawin o pagtitiyagaan, hindi imposible. Nakapag-update rin ako ng nobela kong 'Ang Babae sa Underground.' Napagdesisyonan ko ring gawing superhero story ang isa kong akda at isama sa nasimulan kong superheroes piece. Bukas, back to work ako. Action, rather. Kasama ako sa Big Book Making Workshop. Tatlong araw akong wala sa klase ko. Haist! Maiiwanan ko na naman ang mga pupils ko. Agosto 29, 2017 Hectic ang schedule ko ngayong araw. Kinailangan kong maging time conscious nang nasa school pa ako. Nag-almusal. Nagbilin sa mga batang iiwanan ko. Nagpa-finalize ng bubble sheets. Nakiusap sa mga co-teachers para i-handle ang pupils ko. Nag-practice ng sabayang pagbigkas. Nagsundo ng isang trainee ng collaborative publishing. Nakiusap kay Sir Vic na ihatid ang mga collab trainees sa ABES in my behalf. At, nag-workshop. Ang workshop ang umubos sa oras ko. But, worth it naman. Marami akong natutuhan. Kahit published author na ako, crucial pa rin ang nalaman ko kanina. Kinailangan ko kasing ibagay ang akda ko sa kakayahang magbasa ng Kinder at Grade 1. Para tuloy akong nagsulat ng bago. Dalawa lang ang naipasa ko. Okay na iyon. Bukas naman. Babawi ako. Past 7 na ako nakauwi. Nagpagupit pa kasi ako. Pumila pa roon. Agosto 30, 2017 Nag-final rehearsal kami kanina ng sabayang pagbigkas. Kahit paano, nakita ko ang readiness nila. Hindi man pang-contest, alam nasa performance level naman. Naipasabay ko rin ang collab publishing trainees ko kay Ma'am Dang, since sa JRES rin naman ang training nila. Past 8, nasa PBES na kami ni Ma'am Joann para sa ikalawang araw ng Construction of Big Books Workshop. Nakapagpasa ng aking ikatlong akda bandang alas nuwebe. Before 10, nakasulat na sana ako ng ikaapat, kaya lang ipinahinto na ang pagpasa dahil marami na raw. Hindi na kaya ng illustrators. Kaya naman, tumambay na lang kaming writers. Nagkuwentuhan na lamang kami. Ang ganitong pagtitipon ay nakakabuo talaga ng bagong pagkakaibigan. Nakakakilala. Nakakapulot ng idea. At, nagkakaroon ng bagong oportunidad. May bago akong papasuking writing work. This time textbook naman. Filipino Grade 4. Ito na marahil ang katuparan ng aking pangarap. Sana matuloy. Ibinigay ko na ang resume ko. Gagawa na lang ako ng sample na aralin. I hope magawa ko before Monday. Before the workshop ends, nakasulat pa ako ng isang kuwentong pambata. Tapos, inatasan pa ako ni Ma'am Mina na magbigay ng impression bukas sa closing program. First time ko, kaya hindi ko hinindian. Alam kong bini-build-up niya ako. Dumaan ako sa school para i-confirm kay Sir Erwin kong tuloy ba ang seminar namin sa Laguna sa September 1-2. Hindi na raw. Sayang... Pero, okay lang, makakagawa ako ng iba. Past 7:30 na ako nakauwi dahil nag-draft pa ako ng tula na babasahin ko bukas sa pagbibigay ko ng impresyon tungkol sa workshop. Agosto 31, 2017 Naging matagumpay ang sabayang pagbigkas. Halos sabay-sabay. Malakas ang boses. Maraming formations. Nakakatuwa ang feedback. May nagsabing kinilabutan siya. May nagtanong rin kung ilalaban namin iyon. Panalo naraw kasi. Sabi ko naman, maraming elemenys ang kulang, like audio and costume. Sapat na sa akin ang presentation lang at may naka-appreciate. Worth it ang pagod. Past 1:30, pumunta kasi ni Ma'am Joann sa DO para naman sa closing program. 4:30 pm pa naman nagsimula. Isa ako sa naatasang magbigay ng impression. Kagabi pa ay naisulat ko na ng piyesa ng tula. Tula ang ginawa ko, instead na speech or sanaysay para maiba naman. Narito ang aking binigkas: Tula ng Impresyon Ako ay nagulat nang todo Nang si Ma'am Mina'y pinatawag ako Upang magbigay ng impresyon ko Ukol sa workshop na ito. Kahit takot akong humarap sa tao, Tinanggap ko ito nang buong puso. Kaya, mga kaibigan ko Hayaan sana ninyo ako, Na saglit na magkuwento Maaari bang mahiram ko ang mga tainga ninyo? Salamat, mga kaguro! Alam niya ba kung paano Ako'y napasama rito? Nang MTOT, noong Mayo, Si Ma'am Mina, sa 'ki'y nagtampo. Hindi ko raw naibabahagi ang aking talento. Di nakaimik, ngumiti na lang ako, Pero ang totoo, nabagbag ang puso ko. Nais ko naman talagang ibahagi ang kakayahan ko, Ngunit hindi ko alam kung paano. Kaya, nang kami ay muling nagkatagpo, Kinausap niya ako, Pinagpasa ng mga kuwento. Isasama niya raw ako sa memo. Agad akong nagpasa ng mg akda ko Dahil ayaw kong siya'y muling magtampo. Heto na nga ako... Heto na nga tayo... Matapos ang tatlong araw na madugo, Tayo ay natuto, lumago... Pambihira talaga ang karanasang ito! I'm sure, hindi lang ako Ang nagsasabi nito... Kayo rin, tama ba ako? Muli, maraming salamat po, Ma'am Mina, sa oportunidad na ito! Laht kami—kaming naririto Ay talagang natuto nang husto Sa larangang aming gusto. Ang mga manunulat ay humusay lalo... Ang mga ilustrador, naging astig na totoo. Sa iyo, LRDMS queen, kami ay saludo! Salamat po! Sana'y hindi ko kayo nabigo. Ang programang kagaya nito May potensiyal, may puso... Dapat nating suportahan ito Upang talento ng mga guro Lalong umusbong o kaya'y mabuo. Walang magsasabing, 'Sayang ang oras ko sa palihang ito," Sapagkat ito'y produktibo Para isa bawat batang Pasayeño Upang interes sa pagbasa'y tumubo. Salamat sa lahat ng nasa likod nito! Sir Noel, na aking bagong idolo. Sa iyo, ako'y lubos na natuto. Hindi pagsisipsip ang tawag dito, Kundi pagsasabi ng totoo. Nariyan rin si Sir Comia, Ma'am Salaysay, Ma'am Ramos, Ma'am Martino, Sir Torres... Mga punungguro, Sa pagpayag na kami'y dumalo. Kay Ma'am Leny Sa pagkanlong sa amin. At sa masipag nating pinuno At reyna ng SDO--- Ma'am Evangeline Ladines, Magandang hapon po! Maraming salamat sa suporta ninyo Sa ganitong proyekto— Isang makabuluhang proyekto! Maraming salamat po! "Tell me and I forget, teach me and I may remember, involve me and I learn" –Benjamin Franklin Natuwa sila, sa tingin ko, lalo na si Ma'am Mina. Ramdam ko ang kanyang ligaya nang marinig niya ang aking mga tinuran. Past 6 na natapos ang program. Eight na yata ako nakauwi. Pagod man, masaya naman. Fulfilled.

Classroom Dialogue: Pagkakaisa

Tee-Jay: Sir, kung magkakasundo ba taga-Marawi, kaya nating labanan ang mga mananakop?

Sir: (Nakuha agad niya ang nais niyang sabihin. Ang tinutukoy nito ay ang Maute Group at ang gobyerno ng Pilipinas.) Hindi rin!

Tee-Jay: Bakit po?

Sir: Pagkakaisa nga, hindi natin magawa. Wala nga tayong disiplina, e, gaya sa basura, sa traffic...

Tee-Jay: Tama ka po, Sir!

Sir: Hindi ako magtataka kung masakop uli tayo ng mga dayuhan dahil tayong mga Pilipino nga ay nagdidigmaan.

Ayaw Tumingin sa Ibaba

Kapag sikat o mayaman na siya,
malamang 'di ka na niya maaalala
hindi dahil sobra na siyang abala,
kundi dahil para sa kanya...
wala ka naman talagang halaga.
Anuman ang iyong nagawa
sa kanya nang siya'y wala pa
ay katulad niya... wala ring kuwenta.
Kaya, h'wag ka nang umasa pa
sa taong walang nang alaala.
Ang isang kagaya niya--
ay bangaw sa likod ng baka.
Akala niya matagumpay na siya.
Ang totoo, mabaho at putikang lupa
ang pedestal, na kanyang natatamasa.
Ayaw niyang tumingin sa ibaba,
kung saan siya talagang nagmula,
sapagkat nababatid niya,
doon siya pupulutin ng tadhana.

Puti at Pula

Noong ako ay bata pa,

siguro ako'y labindalawa.

Sa suwerte, laging umaasa,

kaya madalas tumataya--

gaya ng bingo at puti at pula.

Isang gabi, utos ng aking ina,

aking lubos na ikinatuwa,

sapagkat aking maitataya

ang pang-ulam ng pamilya,

baka sakaling dumami pa.

Sa pingpongan ako pumunta,

at lakas ng loob na tumaya,

tuwang-tuwa nang tumama.

Kaya lang, agad ding nawala,

suwerte ay pansamantala.

Noodles, hindi na nabili pa,

dahil sampung piso'y talo na.

Takot, noon ko lang nadama,

nang naisip ko ang aking ama.

Sigurado, palo aking mapapala.

Abot-abot ang aking kaba,

nang umuwing walang dala.

Walang nabigkas na kataga,

'di ko alam, paano magsisimula.

Pero, sila'y naging manghuhula.

Isang batok, maraming alimura,

ang napala ko mula kay Papa.

Pangaral at pagpapaunawa

ang narinig ko mula kay Mama,

kaya hiya ko'y nabawasan na.

Muli akong binigyan ng pera

para ulam nami’y mabili ko na.

Noon ko napagtanto aking nagawa—

suwerte ay hindi puti at pula

at ang sugal at talagang masama. 

Pahimakas

Muling binalikan ni Rommel ang parkeng madalas nilang pasyalan noon ni Liza. At, sa oras na iyon, tanging mga alaala na lamang ng dati niyang kasintahan ang kanyang kasama.

Halos hindi niya naririnig ang ingay ng mga batang naglalaro sa paligid sapagkat ang tanging nauulinig niya'y ang mga pahimakas ni Liza.

"Rom, pasensiya na... kung inilihim ko sa 'yo ang sakit ko. Pasensiya na kung... kung madalas kang naiinis sa makapal na lipstick sa mga labi ko. Nais ko lang itago sa 'yo ang tunay na kulay nito... Hindi ko na kaya... Hindi... hindi ko na kailangan ito... ngayong alam mo na... Patawad... Mahal na... na mahal kit..."

Pinilit itago ni Rommel ang kanyang mga luha, habang kuyom-kuyom niya ang iniwang lipstick ni Liza.

"Habang nabubuhay ako, Liza... at habang nabubuhay ang mga alaala mo, patuloy kong gagawin ito." Nagpahid siya ng lipstick sa kanyang mga labi.

"Ano ba yan, 'te?! Tingnan mo siya, o," ani ng babae sa kanyang kasama.

Noon lamang nanumbalik ang pandinig ni Rommel. Subalit, hindi niya pinansin ang mga tsismosa.

"Oo nga, 'te! Yay!" sabi naman ng isa.

Tumayo si Rommel at walang lingon-likod na umalis sa parke.

"Salamat sa lipstick mo, Liza! Nararamdaman kita..." bulong ni Rommel, habang dumadaloy sa pisngi ang kanyang luha.

Si Totit at ang Berdeng Halimaw

"O, bakit ka umiiyak?" tanong ng ina kay Totit. Hinawakan niya ang ulo ng anak, pagkatapos ay kinindatan ang asawa.

Hindi kumibo ang pitong taong gulang na bata, bagkus sinipsip niya lang ang laman ng kanyang bibig-- kanin at gulay.

"Nakakaiyak ba ang gulay? Nguyain mo na 'yan," galit na sabi ng ama.

Takot na takot na nginuya ni Totit ang kanyang pagkain. Ayaw niyang mapalo na naman siya ng kanyang ama.

Antok na antok naman ang ama, habang pinagmamasdan ang anak. "Isang subo na lang. Bilisan mo na. Nakakaantok kang bantayan... Matutulog nga muna ako."

Habang umaakyat ang ama, pinagmasdan siya ni Totit. Kumurap-kurap ang kanyang mga mata. Kahit siya'y antok na rin. Nilinga niya muna ang ina. Naghuhugas na ito ng mga pinagkainan.

Pinagmasdan niyang maigi ang berdeng bagay sa kutsara. Napalunok siya. Hindi talaga iya kayang lunukin iyon. Pakiwari niya'y magbabara iyon sa kanyang lalamunan.

Pinunasan niya ang kanyang luha at nang luminaw ang kanyang paningin, tumambad sa kanya ang berdeng halimaw.

"Kakainin kita," anito. Lumabas ang kanyang mga pangil. Akma pa siyang dadamputin nito. Kung hindi nga lang siya nakaiwas at nakatago sa ilalim ng mesa, malamang ay napirat na siya ng mga kuko nitong kay tutulis.

"Mama, Papa!" sigaw ni Totit. Takot na takot siyang nagsumiksik sa mga upuan. Ngunit, walang ano-ano'y nahila na ng halimaw ang kanyang damit. "Bitawan mo ako!" Nagkukumawala siya, habang inilalapit siya sa bunganga nito.

"Hindi ka nila maririnig, batang lampayatot."

Muli niyang tinawag ang kanyang ina at ama.

"Ikaw, ngayon ang kakainin ko dahil ayaw mong kumain ng gulay." Tumawa pa ang halimaw, habang nakabitin si Totit, malapit sa kanyang malaking bunganga.

"Huwag po! Huwag niyo po akong kainin," pakiusap ni Totit. Puspos na siya ng luha at pawis dahil nasa loob na siya ng bunganga ng halimaw. "Kakain na po ako ng gulay..." Pumikit na lamang siya.

Nang binitiwan ng berdeng halimaw ang kanyang damit, alam niyang ngunguyain na siya nito, pero bigla na lamang siya iniluwa nito. Nauntog ang ulo niya sa mesa. Pagdilat niya, nakita niya ang gulay sa kutsara. Luminga-linga siya. Naghuhugas ng mga plato ang kanyang ina. Wala na ang berde at nakakatakot na halimaw.

"Tapos ka na, Totit?" tanong ng ina.

Mabilis niyang isinubo ang laman ng kutsara. Noon niya lamang nagustuhan ang lasa ng berdeng pagkain. Naisip niyang masarap naman pala ang gulay.

"Opo, tapos na po."

"Very good!"

Simula noon, hindi na siya ginugulo ng halimaw.

Ang Aking Journal -- Hulyo, 2017

Hulyo 1, 2017 Gumawa ako ng instructional materials pagkatapos mag-almusal. Hindi ko kasi magagawa bukas dahil matutuloy na ang 100 group bonding namin sa Xinnia. Natapos ko naman kaagad, kaya nakapag-encode pa ako ng mga akda ng pupils ko. Kahit sinabi ko sa kanila na wala nang libro, hindi ko iyon totohanin. Kinokonsensiya mzellm ko lamang sila para tumino at maging disiplinado. Nakapagsulat rin ako ng kuwentong pambata. Inspirasyon niyon ang pag-iyak ni Ion nang pinakain ko ng gulay. Alas-kuwatro, nagpintura ako ng kuwarto ni Zillion. Ginamit ko ang tirang pintura noong nagpintura ako sa classroom. Nagkasya naman kahit paano. Hindi nga pang ganoon kapulido, lalo na't pangsemento ang pinturang iyon.as Hulyo 2, 2017 At 5:45 AM, umalis na ako sa bahay para sa swimming-bonding naming 1000 group. Before 7, nagkita na kami ni Ms. Kris. At, agad din kaming bumiyahe papunta sa Roosevelt. Halos magkasunuran lang kami ni Mam Edith. Past 8, sinundo na kami ni Sir Erwin. Ang bilis ng mga pangyayari. Before 9, nag-almusal kami, bago lumublob sa pool. Isang masayang swimming-bonding ang naganap sa pool. Walang humpay na tawanan at kuwentuhan. Hindi na namin inaksaya ang oras namin sa panunuod ng laban nina Pacman at Horn, lalo na't nalaman naming talo naman ang pambato ng Pinoy. Mas pinili namin ang magbabad doon. Tamang-tama kasi, hindi mainit ang panahon. Halos panay rin ang kainan namin. Sulit na sulit talaga. Pag-uwi ko, may binigay pang mga damit ang mag-asawang Climacosa para kay Zillion. Para akong nag-shopping sa dami. Past 7:30 na ako nakauwi. Malakas kasi ang ulan. Nagpatila muna kami doon sa condo ni Sir. Mukhang may part two ang swimming namin. Gusto nilang doon kami mag-celebrate ng birthday ko. Bahala na. Depende sa budget at pagkakataon. Hulyo 3, 2017 Maaga akong nagising, dahil parang naiinitan ako. Hindi ako nakatulog nang maayos. Maaga rin akong nakarating sa school. Nakatulong pa nga ako sa paglimas ng tubig-ulan sa may pintuan ng canteen. Kahit shortened ang klase, nagpalitan pa rin kami. Hindi ko lang napasok ang Section Aquamarine dahil after recess ay uwian na. Sa advisory class ko, nagpaskil lang ako ng visual aids ko sa AP6. Bahagi iyon ng tampo ko sa kanila. Tahimik naman sila, habang ginagawa ko ang ID cards nila. Antok na antok ako kanina, habang gumagawa ng instructional materials sa Filipino 6 at habang nagda-download ng videos para sa AP6. Kaya, past 2:30, umuwi na ako. Na-traffic lang ako sa Tejero, nang bumuhos ang malakas na ulan. Sayang ang oras. Hindi ko pa rin tuloy nagagawa ang toka ko sa writeshop namin. Kinukuha na ang week 6-10. Kapag nasa bahay ako, halos wala akong magawang school-related works. Ang sarap kasing mag-relax at magpahinga. Anyways, gusto ko naman talagang ihiwalay ang oras para sa paaralan at para sa pamilya. Hulyo 4, 2017 Alas-4 ako bumangon kanina. Sinubukan ko lang kung kaya kong makarating sa school bago mag-5:45. Tamang-tama naman ang dating ko, kahit natagalan ako sa biyahe. Bukas, babalik ako sa 3:30 na gising para makapaghanda ako ng almusal ko. Mahirap maghagilap ng pagkain sa canteen kapag may klase na ako. Nakakagutom. Unti-unti kong ipinakikita sa advisory class ko ang pagiging istrikto ko. Pinagalitan ko na naman ang isa kong estudyante dahil ang nanay ay nagreklamo diretso sa principal. Um-attend naman siya ng meeting noong June 9. Sabi ko, kapag may problema, sa akin muna pupunta. Kahit pa biktima ng bullying ang anak niya, hangga't hindi ko alam o hindi nila ipinaalam sa akin, wala akong papanigan. Wala silang karapatang magreklamo. Dumaan muna sa akin, bilang respeto. I hope makarating sa kanyang ina. Nasabi ko tuloy na pinaghahandaan ko ang mga posibleng reklamo nila sa grades. Ihanda rin nila ang kanilang portfolio at diary. Kailangang may ipapakita silang ebidensiya sa akin. Naging maayos naman ang pagtuturo ko kanina sa lahat ng klase, kahit nagsermon pa ako sa dalawang lower sections. Nagpa-group work pa ako. Nagustuhan nila iyon. Dumating na ang "Malamig na Kape." Sulit ang pagod at paghihintay ko. Sa bahay, nang binasa iyon ni Emily, na-hook na siya. Agad niyang nahulaan na story ko iyon. Hulyo 5, 2017 Naisakatuparan ko ang lesson ko kanina. Alam kong marami ang natutuhan ng mga estudyante ko. Nakuha ko ang kanilang interes. Nainis lang ako sa paulit-ulit na paggawa ng IPCRF. Nakakabuwisit na ang DO. Hindi malaman kung ano ang dapat gawin. Pabago-bago ng template at forms. Time-consuming. Past seven na ako nakauwi. Ang lakas na nga ng ulan, traffic pa. Pagkatapos kong kumain, gumawa na naman ako ng instructional materials. Nakakapagod, pero hindi ako kailangang sumuko. Responsibilidad kong magturo at mapatuto ang mga bata. Past nine na ako nakahiga. Puyat na naman ako. Hulyo 6, 2017 Umalis ako sa bahay nang hindi ko nabati si Zillion. Tulog pa naman kasi siya at masyado pang maaga. Gayunpaman, umuwi ako nang maaga para mabilhan ko siya ng cake at ice cream. Natuwa nga siya, pagdating niya. Sayang nga lang, hindi ko siya nabilhan ng kahit spaghetti sa Jollibee. Ayaw na rin ni Emily, na magluto pa kami. Sa school kanina, kahit dalawa ang absent na teachers, hindi naging hadlang para hindi ko maituro ang inihanda kong IM's. Naging makabuluhan ang pagtuturo ko. Ang sarap sa puso. Sulit ang pagod at gastos ko sa mga materials ko. Hulyo 7, 2017 Walang palitan ng klase kanina dahil nagkaroon ng parada bilang opening ng Buwan ng Nutrisyon 2017. Gayunpaman, nagturo ako sa advisory class ko, at siyempre, nagpa-groupwork ako. First time siguro nilang maranasang magkaroon ng beauty pageant style of learning. Tamang-tama dahil ang topic namin ay about "Ang mga kababaihan ng rebolusyonaryong Pilipino." Pinarampa ko ang mga estudyante babae. May hosts at judges din. May Q&A pa. Natuwa ako sa efforts nila. Medyo maingay lang, pero game sila. Nang sinabi ko ngang i-present nila sa ibang sections, um-agree rin sila. Umuwi ako nang maaga. Before 4, nasa bahay na ako. Ginusto ko kasing umidlip. Hindi ko naman nagawa dahil nagkape ako. Hindi bale, kahit paano ay nakapagpahinga ako. Nakabisita pa nga ako sa garden namin. Naipadala ko na pala kay Ms. Heaven ang apat na books na order niya, worth P800, plus P180 shipping fee. Nag-chat kami later. Sinuhestiyon niya sa akin na ibili ko na lang ng stocks sa LSP ang kabayaran, pati ang utang niyang P2000. So, magiging stockholder na ako ng Le Sorelle sa halagang more or less P3000. Hulyo 8, 2017 Dahil wala akong pasok at lakad, nagawa ko ang mga gusto kong gawin, like pag-encode at gardening. Marami-rami akong na-encode sa journal ko noong 2008. Nakapili rin ako ng mga akda ng VI-Topaz na isasama sa anthology book namin. Nakaidlip rin ako after maligo. Hulyo 9, 2017 Habang namamalengke si Emily, ako naman ang nagbantay kay Ion. Hinayaan ko siyang manuod ng tv. Ako naman ay nag-encode nang nag-encode. Pagdating niya, nakagawa pa ako ng handicraft, na out of seashells. Hapon, nag-ayos kami ng harapang bakuran namin. Inalis namin ang mga damo sa gutter. Nagtanong si Auntie Vangie tungkol sa mag-ina ko. Then, binanggit niya ang gamit na ibibigay niya sa amin. Kami na lang ang hinihintay na pumunta sa kanila. Chat ko lang daw siya kung kailan. Inirason ko na lang ang ka-busy-han ko, pero, actually, wala na akong interes. Baka kasi magastusan lang ako sa pag-mobilize, lalo na't si Kuya Junior ang maghahatid sa amin. Hulyo 10, 2017 Muntik na akong ma-late dahil past 4 AM ko na narinig ang alarm, na supposedly ay 3:30. Halos, hindi na ako nagsabon para lang mabilis akong makarating sa sakayan. Good thing, hindi ako nahuli. Nakapag-print pa nga ako ng DLP bago nagsiakyatan ang mga pupils ko. Natuwa ako sa effort ng mga estudyante ko. Game na game talaga sila sa pagrampa, na suot ang sash at costume na ginawa lang nila from newspapers and magazine. Naimbitahan ko rin silang mag-present sa section 3. Sayang nga lang, hindi ko sila nahiram sa dalawa pang sections. Since, birthday ni Emily, nagmadali akong makauwi after ng coop board meeting. Natagalan lang dahil sa kung ano-anong agenda. Sinorpresa ko si Emily ng cake. Pansit lang ang request niya, pero binilhan ko siya ng cake. Ako rin ang nagluto ng pansit canton. Okay na iyon. Masaya na siya. Hulyo 11, 2017 Ikalawang beses na akong nagigising nang late. Bakit kaya hindi ko nauulinigan ang alarm. Lilipas muna ng mahigit 30 minutes bago ako magising. Mabuti na lang, hindi ako nali-late. Kahit absent ang isa naming co-teacher, nagpalitan pa rin kami ng klase. Nakapagturo ako sa lahat. Teacher-centered ang mga naging klase ko sa mga lower sections. Gayunpaman, effective pa rin. After class, miniting kaming Grade 6 advisers. Akala ko ay negative. Nakikisuyo lang pala na tulungan namin siya sa kanyang reading project. Pagkatapos, naghanda kami ng entablado para sa Holy Spirit Mass bukas. Tinanggalan lang naman namin iyon ng dikit ng double-sided tape. Then, naghanda ako ng tarpapel bago ako umuwi. Pag-uwi ko, hindi pa nga ako nakakabihis, dumating ang malayong kapaitbahay naming si Ate Nelda. Nakipagkuwentuhan siys sa amin. Mabuti pa siya, masarap kausap. Walang halong kayabangan. Samantalang ang kabitbahay naming nasa tabi lang ng bahay, halos ayaw na naming kausapin. Tsismoso kasi at pakialamero. Mapambulid pa ng sinulid. Haist! Wala na akong magagawa. Siya na ang kapitbahay namin forever. Hulyo 12, 2017 Naging abala kami kanina dahil sa Holy Spirit Mass. Nagtulong-tulong kami sa paglagay ng cutouts sa stage. Then, ako nag-ikot ng mga trainers at trainees para sa journalism categories. Kailangan ko na kasing maipasa kay Mam at masimulan ng mga tagapagsanay ang training. Gusto ko na rin kasing mag-focus sa Tambuli at book ng VI-Topaz. Dahil walang palitan kanina, marami akong nagawa about sa writing. Naging mas interasado na ang karamihan na nakasama ang artworks at write-ups nila sa binubuo naming aklat. Natutuwa ako sa husay ng iba. Kahit sa group work, may napipili akong akda. Well, section one kasi sila. Dapat lang naman. Dahil maaga-aga akong nakauwi, nakapaghanda pa ako ng instructional materials para bukas. Nagpag-gardening din ako. Sulit ang pagod at puyat. Nakakawala talaga ng stress ang mga halaman. Hulyo 13, 2017 Napagtanto ko na masyadong maaga ang gising na 3:30. Kanina kasi ay madilim pa nang makarating ako sa school. Kaya, bukas, alas-4 na ako babangon. Naging smooth sana ang pagtuturo ko ng AP6 sa tatlong sections, kaya lang nainis ako sa huling klase. Grabe! Mga wala silang respeto at walang interes matuto. Tumigil ako sa pagtuturo. Nagsermon ako. Sinabi ko na, hindi ako magsasalita bukas. Hahayaan kong matuto sila sa visual aids na ipapaskil ko. Gayunpaman, hindi ako masyadong apektado. Gusto ko lang magbago sila. Sanay na ako sa mga estudyanteng pumapasok lang para mag-inarte at magpasaway. Kahit nga sa advisory class ko, na cream of the crop, may mga pasaway pa rin. Haist! Part of being a teacher, 'ika nga. Maaga akong nakauwi. Pagod man, pero sumapat na ang ilang minutong pag-idlip ko. Hulyo 14, 2017 For the first time, na-late ako kanina. Traffic kasi at hindi agad napuno ang bus na nasakyan ko. Gayunpaman, naabutan ko ang flag ceremony. Nainis ako sa advisory class ko habang nag-lelesson ako sa AP6, kaya hindi ako nagturo. Nag-PHILIRI na lang ako. Tinupad ko rin ang sinabi ko sa VI-Aquamarine. Sa dalawang sections lang ako nag-discuss. Natapos ko ngayong araw ang pagpapabasa (PHILIRI). Na-update ko rin ang EHRIS ko. Naghintay kasi ako sa labasan ng Grade V teachers. Nag-treat si Papang. Isinabay na kami ni Ms. Kris at Mam Bel. Bago iyon, past five na ako nakalabas sa school dahil kinausap ko pa ang canteen helper na pinag-initan ng cook. Kinailangan na namin siyang tanggalin para hindi maapektuhan ang operation. Hindi namin puwedeng ikompromiso ang canteen sales. Malaki ang magiging problema kapag cook ang mawawala. As board, hindi ko nagawa ang dapat. Malaking kawalan kasi ang cook kapag siya ang tinanggal. Naawa ako sa inalis. Kabago-bago, terminated agad. I feel sorry for her. Past 9:30 na ako nakarating sa bahay. Grabe, umuulan na nga, traffic pa. Hulyo 15, 2017 Naging produktibo ang buong araw ko ngayon dahil nakapag-check ako ng mga activities ng advisory class ko, nakapag-record, at nakapag-encode ng mga akda nila. Dahil maulan at malamig ang panahon, nakaidlip rin ako. Kay sarap sa pakiramdam ang nakakapagpahinga. Gabi, nakapag-encode rin ako ng journal ko. Nadugtungan rin ang 'Maybe This Time' ko ng ilang salita. Kahit paano ay may interes pa rin akong tapusin ang nobela. Hulyo 16, 2017 Nag-gardening ako pagkatapos naming mag-almusal. Sinamantala ko ang malilim na panahon at malambot na lupa. Pagkatapos, hinarap ko naman ang pag-encode at pag-edit ng mga akda ng mga pupils ko. Siyempre, nakaidlip ako kahit paano, pagkatapos kong magpagupit at maligo. Malapit na ang birthday ko, kaya kailangang presentable ako. Kahapon , pinakulayan ko na kay Emily ang buhok ko. Nakapag-update rin ako ng nobela kong 'Maybe This Time.' Nagkaroon ito ng aksiyon. Nasa 28k words na, kaya anytime ay maaari ko nang bigyan ng wakas. Hulyo 17, 2017 Birthday ngayon ni Hanna. Ngayon ko lang yata siya hindi nabigyan ng panghanda o kahit pambili man lang ng cake. Ang hirap na kasi ngayon ng pera. Halos kulang pa nga sa pangangailangan naming tatlo. Idagdag pa ang mga bills at ang mga pamasahe namin ni Ion. Sana makaahon kami sa ganitong estado. Gusto ko na ring madalaw doon si Mama. Nagsermon ako sa section Amethyst, gaya sa section Aquamarine. Nakakainis kasi. Sinsabayan nila ng daldalan ang panunuod ng video. Hindi sila interesadong matuto. Mabuti pa ang last section, nakukuha sa tingin. Sila, hindi. Paulit-ulit akong nagsasaway. Akala nila manggagalaiti ako sa galit. Hindi ko na gagawin iyon. I love myself. Kung dati, halos mapaos ako dahil sinasapawan ko ang ingay at daldalan nila. Ngayon, hindi ako nagsasalita kapag maingay. Hindi naman ako ang lugi, e. Dapat malaman nila iyon. Nag-coffee bonding kami ni Papang bandang alas-3:30 ng hapon, bago ako umuwi. Nakakawala ng pagod at stress. Pagdating sa bahay, inuna ko ang paggawa ng learning materials, bago ang gardening. Hulyo 18, 2017 Hindi pa rin ako nagturo sa dalawang klase o section. Nagpaskil lang ako ng visual aids ko. Nagsulat ng iba pang mahahalagang impormasyon. Kinopya naman nila nang tahimik. Naisaloob kong baka maging effective pa iyon kaysa magturo ako. Bago mag-uwian, kinausap ko ang advisory class ko. Tungkol iyon sa birthday ko. May nagtanong kasi kung 19 ba o 20. Ramdam kong may surprise sila sa akin. Kaya, gaya ng dati, sinabihan ko sila na huwag na huwag nila akong reregaluhan o bibilhan ng handa. Sinabi ko ang mga dahilan. Una, hindi ako sanay na nagse-celebrate at nakakatanggap ng regalo. Pangatlo, wala pa naman silang trabaho. Pang-apat, hindi nga nila sineryoso ang napag-usapan sa HPTA meeting. Dapat nag-ambagan na lang sila para makabili ng tv. Kaso, may nagpagawa na ng tarpaulin. Kaya, no choice ako kundi ipadala iyon. Sayang naman. Nalungkot nga sila, e. Pero, kako, huwag na silang bumili ng cake at magbalot ng regalo. Naunawaan naman nila ako. Sana lang tumimo sa isip nila na iba ako kung ikukumpara sa ibang teacher. Hindi ako materialistic. Sapat na sa akin ang may disiplina sila. Mas pinahahalagahan ko rin ang good deeds and words, as gifts. Since, isinali kaming Grade 6 teachers sa reading remedial, nagpabasa ako sa 11 non-readers. One hour lang naman, kaya hindi ko ramdam ang pagod. Siguro, dahil naaawa ako sa mga estudyante may reading problem, kaya na-enjoy ko ang ginawa. Bago ako umuwi, nagkape muna kami ni Papang. Hulyo 19, 2017 Masaya ako sa aking kaarawan dahil kahit paano ay nag-effort ang mga estudyante ko. Sinuway man nila ako, natuwa pa rin ako. Gusto talaga nila akong sorpresahin. May tarpaulin at cake pa sila. Kinantahan nila ako, pinag-wish, at pinag-blow. Pero, ang pinakanagustuhan ko ay ang mga greeting cards. Nakaka-touch! Sinorpresa rin ako ng kagrupo ko sa 1000. Binigyan nila ako ng chocolate cake roll. Nagkape kami after ng GPTA meeting and election of officers. Past 4 na tuloy ako nakaalis sa school. Okay lang. Masaya naman ang bonding namin. Pagdating ko, mga bandang alas-sais iyon, naghanda naman kami ni Emily ng pansit canton. Siya halos ang naghanda at nagluto dahil gumawa ako ng summative test sa AP 6. Hulyo 20, 2017 Maaga na naman akong nagising kanina. Nauna pa ako sa alarm. Kaya, after meeting ko with campus journalists, umuwi agad ako. At, nang nasa biyahe ako pauwi, hindi ko na kinaya ang antok. Pagdating naman sa bahay, umidlip ako. Naibsan ang ilang araw kung pagod at puyat. Tapos, kinagabihan, nagpahilot ako. Nagpahilot kasi si Emily sa matandang babae. Pagkatapos niya, ako naman. Tiyempo. Need ko talagang mahilot dahil ramdam kong may lamig ako sa likod. Masakit, e, lalo na kapag umuupo ako at kapag nababangga sa upuan. Solb! Guminhawa ang pakiramdam ko. It's a gift! Hulyo 21, 2017 Naging epektibo ang pagpagalit ko sa Section Amethyst noong isang araw dahil kanina, naging behave sila. Tinuruan ko na sila. Kaya lang, hindi pa rin nagbago ang Section Aquamarine. Naging pari na naman ako. Haist! Nakakapagod magpagalit. Sana magbago na sila ng study habits. Pagkatapos ng klase, dinalaw ako ng ilang pupils ko. Kaya lang, hindi ko naman sila nakakuwentuhan nang matagal dahil hinuli sila ng guard. Ayaw kasing magpapasok, kaya umakyat sila sa bakod. Past 5, kasama ko ang Triple Zero, si Mam Sha, at si Mam Dang. Nag- food bonding kami. Birthday treat ko iyon sa kanila. Isa ring masayang kuwentuhan at maingay na tawanan ang nangyari. Inabot kami ng alas-siyete doon. Past 9:30 ako nakauwi sa bahay. Nagkuwentuhan pa kami ni Emily. Pagkatapos, pinanuod ko ang 'Heneral Luna.' Haist! Puyat na naman ako. Bukas, nasa MOA ako para sa meet-up sa mga buyers ng 'Moriartea.' Napag-utusan lang naman ako ng LSP. Pero, siyempre may P40 each ako sa bawat book na mabibili. Not bad! Hulyo 22, 2017 Past 11:30, bumiyahe ako papuntang Pasay para kunin ang Moriarte books sa school. Medyo late akong nakarating sa may carousel sa MOA Seaside dahil sobrang bigat at sobrang layo pa ng meeting place. Naasar pa ako dahil halos tatlong oras akong naghintay. Limang buyers lang ang dumating at anim na books ang nabili. Mabuti na lang, bawasan pa ng 22 copies dahil nakipag-meet up ako sa client na tagal Gen. Trias. Ewan ko lang kung mayroon akong tubo doon. Ang mahalaga naman, gumaan ang bitbit ko. Nanghihinayang lang ako sa oras ko. Akala ko mauubos ang 40 copies. P1600 sana. Pero, hindi ko kinita iyon dahil halos nilangaw nga ang meet-up. Disin sana, natapos ko na ang mga dapat kung gawin, lalo na ang summative tests sa AP 6 at Filipino 6. Mag-i-eight na ako dumating sa bahay. Pagod na pagod ako at gutom na gutom. Hindi ko na nagawang magmeryenda sa MOA. Naiinis kasi ako. Ayaw ko ang may bitbit kapag papasok sa food chain. Hulyo 23, 2017 Sinulit ko ang buong araw sa pag-encode ng mga akda ng mga pupils ko, gayundin sa paggawa ng summative test. Siyempre, nakapagpahinga rin ako after lunch at nakapag-gardening before ako nagluto ng ulam para sa dinner. Nanghihinayang pa rin ako sa nasayang na oras kahapon. Disin sana'y natapos kong lahat ang mga tasks ko. Hindi na bale. I have learned a lesson na. Hulyo 24, 2017 Nagpa-summative test lang ako sa mga klase ko. Nakapag-check na rin at nai-record ko na. At, bago mag-uwian, nagturo ako ng pagsulat ng Tanaga sa advisory class. Patuloy ko silang hinihikayat na magsulat nang magsulat. Naiinis ako sa mga madadaldal na estudyante. Wala namang nagawang kapaki-pakinabang. After class, nagpa-meeting ang editor-in-chief ng school paper namin. Ginabayan ko sila. Natuwa ako sa kanyang dedikasyon at determinasyon. Maaasahan talaga. Inengganyo ko rin siyang mag-publish. Hindi siya makapaniwalang napakamura lang ng pagpa-print ng isang libro. Sana ay matulungan ko siyang magkaroon ng sariling libro. Hulyo 25, 2017 Hindi kami nagpalitan ng klase dahil may Values Education ang Bethany Baptist Church at saka shortened pa dahil naman sa naka-schedule na pagpunta ng mga guro sa Japedia para sa libreng consultation, check-up, at laboratories. Nakapag-post ako ng mga akda ng bata habang may VE. Siyempre, nakapagturo at nakapagpa-groupwork ako sa advisory class ko. Past 10, nasa Japedia na kami. Nalaman ko ang nutritional status ko. Nalaman ko ring 123 ang sugar ko. Kailangan kong mag-ingat sa pagkonsumo ng matatatamis na pagkain. Ang maganda, normal ang BP ko at ang daloy ng dugo ko. Natawa lang ako sa sarili ko dahil nang nagpa-ECG ako, pakiramdam ko ay kukuryentehin ako. Nanginginig ang mga tuhod ko. Inulit tuloy ang test. Hindi naman pala masakit. First time, e! Past 2, umalis na ako sa school. Wala kasing dumating na mga bata para sa remedial reading. Ipinadala ko muna kay Ms. Heaven ang P1500 na benta ng book. Binigay niya sa akin ang halos kalahati niyon. Plus ang tubo ko pa sa anim (P40x6). Siguro, nahiya siya sa nangyari. Gayunpaman, wala na akong magagawa. Tinanggap ko. Sayang, e. Past 4, nasa bahay na ako. Antok na antok ako. Ramdam ko talaga ang pagod at puyat. Ramdam ko na naman ang pamamayat ko. Hulyo 26, 2017 Hindi ako nakatulog nang mahaba. Kung kailan uminom ako ng food supplement na SleepWell at gatas, saka naman ako naging insomiac. Ala-una ng madaling araw, gising pa ako. At, kung kailan mahimbing na ako, saka naman nag-alarm ang orasan. Gustuhin ko mang um-absent, hindi ko ginawa. Hiniling ko nga na sana ay suspended ang klase dahil sa malakas na ulan. Hindi naman sinuspende. Sinikap ko na lang na magturo nang maayos at masigla. Pag-uwi ko, saka ko naramdaman ang pagod at antok. Kaya, nagpahinga ako't umidlip. Kahit paano ay naibsan ang init ng ulo ko. Nakapaghanda pa nga ako ng learning materials para bukas. Kaya lang, maagang nag-anunsiyo ng klase bukas. Sa Friday ko pa iyon maituturo. Kaninang 8 AM, kasama si Mam Gie at 20 Grade 6 pupils, dumalo kasi sa lecture ng rescue team ng Pasay sa Japedia Clinic. One hour lang. Pagbalik namin, recess na. Maaasahan ko naman sina Althea at Joselito. Nakapagpasulat pa sila ng tula. Kanina rin, mga past 12:30, nainis ako sa tinuran ni DK. Ikinumpara niya ako sa estudyanteng nag-donate ng P100 para sa anthology book na gustong i-publish ng ITW. Binalitaktakan ko siya ng replies ko. Heto ang convo namin: Ako: Crisis ako ngayon. Sa bahay muna. Siya: Buti pa sila magbibigay ng kahit 100 (iyong mga istodyante) Ako: Andami ko nang lugi sa publishing. Andami ko ngang nakaimbak na libro. Nakakadala lang. Siya: Post ka na lang kuya. Ako: Ayaw kong magpost. Huwag nating ipilit ang hindi natin kaya... Tumulong sana tayo kapag kaya natin. Kaso, kapag hihingi na ng tulong, parang hindi kaya ng mukha ko. Hindi kasi ako sanay ng humihingi ng tulong. Kinakaya ko lahat dati. Until now, dala-dala ko. Matulungin naman ako. Kaya lang, pag wala, wala talaga. Ako: Dapat ipasok natin ang Story of Life sa isang publishing. Sila ang gagawa ng marketing at magpi-finance ng printing. Writers tayo, hindi tayo financiers. Ako: Ang ginawa ng Le Sorelle isa kong kuwentong pambata, nag-print, saka ibinenta. Ang proceeds, itinulong sa mga bata. Ang writers, may royalty kahit paano. Ako: Sorry for this. Pero di talaga ako agree na nagso-solicit tayo. Dapat may libro muna bago humanap ng donors. Kahit doon, tutulong na ako. Iba na kasi ngayon ang tao. Kailangang may kapalit ang tulong nila. Hindi puwdeng pera lang, wala tayong token. Kahit sa LSP, tumutulong ako. Libo-libo pa. Sa SULAT, umabot na ng P15k ang total ng naibigay ko. Pero, ang sa ITW, hindi talaga ako convinced. Sorry. Siya: Slr That is your opinion, Kuya. Kaya lang nakapag gawa na ako ng letter at kumikilos na ang mga bata. Pati kami. :) Ang hirap din kasi sa sponsors, ang Skyfiction nagpadala na ng letter pero hindi pa rin approve. Hindi na ako nag-reply. Gabi na niya kasi nasagot. Hulyo 27, 2017 Nakabawi na ako ng puyat. Past 7 na ako bumangon. Kaya naman, may lakas na ako para maglinis sa kuwarto at mag-type ng akda ng mga bata, since wala namang pasok. Past 1, nasa Robinson's kaming tatlo para manuod ng Cars 3. First time ni Ion sa panunuod ng sine. Matagal ko nang gusto siyang i-treat. Favorite niya talaga since then ang Cars, kaya inabangan ko talaga ang part 3 nito. Good thing, nataon sa walang pasok. Alam at ramdam kong nag-enjoy siya. Masayang-masaya siya sa bago niyang experience. Napasaya ko rin ang kanyang ina sa aming family date. Hulyo 28, 2017 Bumangon ako para sana maghanda sa pagpasok. Nagbukas ako ng tv, pero wala pang balita. Aalamin ko sana kung sinuspende ang klase kagabi. Mabuti na lang may signal ang net ko. Nakita ko sa post ng FB friend ko ang announcement ng Pasay City Hall. Ayos! Bumalik ako sa higaan. Pero, hindi ako kaagad nakatulog. Okay lang. Past 8 na akong bumangon, kahit past minutes before seven ako namulat. Ang sarap magbabad sa higaan. Buong araw, nagbasa lang ako. Na-hooked ako sa Moriartea. Naalala ko ang college days ko, kung kailan ako naadik sa pagbabasa ng detective stories, like Hardy Boys. Nanghinayang ako dahil hindi ko nadala ang laptop ko. Marami sana akong nagawa at natapos i-encode. Anyways, okay lang. Nagkaroon naman ako ng oras para magbasa at magpahinga. Nakapag-gardening pa ako at five o' clock. Hulyo 29, 2017 Nag-stay lang kami maghapon sa bahay dahil hindi pa rin maganda ang panahon. Mayamaya ang pagpatak ng ulan. Okay lang naman dahil family day namin. Ang sarap lang mag-stay sa kuwarto at manuod ng telebisyon. Hulyo 30, 2017 Maliban sa panunuod ng tv, halos wala naman akong nagawa at natapos ngayong araw. Na-miss ko ang pagta-type/encode. Kaya nga, nang bandang hapon, nagbasa ako ng mga akda ko. Kahit paano ay muli kong nabalikan ang mga kuwentong tumatak sa puso ko at mga estudyante ko. Sila ang aking mga nabasahan ng mga iyon. Hangad ko na magkaroon uli ako ng drive at time para madugtungan ko ang mga nakatingga kong akda. Lagi naman akong inspired magsulat, time na lang... Minsan, kailangan kong mag-isa para makapagsulat ako. Kaya lang, mahirap ding mag-isa. Haist! Hulyo 31, 2017 Huling araw ng aking birth month... Masigla akong nagturo sa aking mga klase. Nangangapa ako sa unang klase, pero later nagamay ko na. Na-realize kong hindi sapat ang isang reference. Kailangan talagang mag-research para mas malinaw ang aralin ko sa AP. Hindi maaaring theory lang. Kailangang factual. Malapit na ang 1st periodic test. Gusto kong malaman kung naging effective ba akong AP teacher. Kasi kung hindi, kailangan kong baguhin ang aking teaching style. Bago umalis sa school, at past 3, nag-print muna ako ng certificates para sa mga perfect attendance awardees. Isa sa mga motivations ko ito para sipagan sila sa pagpasok sa school. Ako, mas sinisipag din akong pumasok at magturo dahil nakikita ko ang eagerness nilang matuto. Although, may mga pasaway, madaldal, at walang pagmamahal sa pagkatuto, mas marami pa rin ang kabaligtaran nila.

AmAnak: Games

Ama: Ang galing-galing mo sa cellphone. Sana sa pagbabasa magaling ka rin.

Anak: (Tumingin lang sa ama, pagkatapos tumitig uli sa libro.)

Ama: Dapat educational ang mga games dito sa cellphone mo.

Ina: Hindi ako ang nag-iinstall niyan. Siya lang din. Tapos, ipapakita sa kaklase. Sasabihin, 'Share It ko sa inyo dali.'

Ama: Uninstall mo na nga ang mga games diyan.

Ina: Hindi nga ako marunong, e.

Ama: Ako na nga..

Anak: Nilagyan 'yan ni Ate ng password para 'di madelete.

Ama: (Hinanap ang unistall button) Akala mo, ha. Mas nauna akong ipinanganak sa 'yo. (Ipinakita na sa anak ang Cancel at OK button.) OK.

Anak: (Kinuha ang kamay ng ama upang hindi mapindot ang OK.)

(Nang mapagod ang mag-ama sa pag-aagawan, tumigil sila. Inilayo ng ama ang cellphone.)

Mayamaya...

Anak: Iibahin ko ang password para hindi mo madelete ang games.

Ama: Paano kung ako ang mag-iba ng password? Hindi ka na makakapaglaro?

Anak: (Walang nasabi.)

Baldo at Patrice (collab with john kenneth)

“Kailanman ay hindi hadlang ang anumang estado upang masukat ang kakayahan ng isang tao.”

Nagising ako sa isang napakainit na sikat ng araw. Kaagad akong bumangon upang sumilip pansamantala sa bintana.

"Magandang umaga!" ang magiliw kong bati sa mga halamang nakapaligid sa aming hardin. "Kumusta kayo, mga halaman?" nakangiti kong tanong sa mga ito.

Nakita kong ngumiti rin ang mga bulaklak sa akin. Kumaway naman ang mga paruparo.

"Vlad, bumaba ka na diyan. Narito ang kaibigan mo." Narinig ko ang sigaw ng nanay ko mula sa ibaba.

"Opo, pababa na po ako." Agad akong nagtungo sa banyo upang makapaghilamos at makapag-ayos bago humarap sa aking bisita.

"Ikaw pala, Patrice. Magandang umaga!" bati ko nang humarap ako sa aking bisita. Pinasilip ko pa ang magandang ngiti ko sa aking matalik na kaibigan.

“Magandang umaga rin, Vlad! Gusto ko sanang magpasama sa 'yo, kung hindi ka busy." Kiniskis na naman niya ang kanyang palad sa kanyang binti, gaya kapag nahihiya siya.

Napangiti uli ako. "Bakit, nakakahiya ba ang sinabi mo? Saan ba tayo pupunta?"

"Alam mo bang may bagong gawang hardin sa park? Ang ganda!" Nabawasan ang pagkiskis niya ng kanyang palad sa binti. "Sigurado akong maa-appreciate mo 'yon."

Binigyan ko ng matamis na ngiti ang kaibigan, bago ako nagsalita. "Aakyat ako sa bundok. Gusto kong mapag-isa."

Walang ano-ano, tumayo si Patrice. "Mapag-isa? O iwasan ako? Vladimir naman... ilang linggo mo na akong iniiwasan. Bakit ba?" Naghintay siya sa isang kasagutan. Ngunit, malalim na buntong-hininga lang ang kanyang narinig. Umupo siyang muli. "Nagbago ka na nga. Hindi na ikaw ang Vladimir na nakakausap ko at nasasandalan ko sa oras na bagsak ako."

"Pat, hindi mo ako maintindihan..."

"Paano kita maiintindihan? E, inilalayo mo ang sarili mo sa akin?"

"Minsan, may mga bagay talaga na hindi natin maunawaan. Madalas pa nga, sarili mismo natin ang makakahanap ng mga kasagutan sa ating mga katanungan..."

"Kung ilalayo mo ang loob mo sa akin, sana namuhay ka na lang sa nakaraan. Patuloy mong iniluluklok ang sarili mo sa pag-iisip... I better leave. Paalam." Mangiyak-ngiyak na lumayo si Patrice.

"Pat! Pat, sorry..."

Huminto si Patrice sa may pintuan. "If you need me, nandito lang ako. Kaya kitang samahan sa past, present, and future mo."

Naiwan akong nakamaang. Mas gumulo ang isipan ko. Pero, napakalinaw sa akin ang panaginip na madalas gumulo sa aking pagtulog. Alam kong nababalewala ko na si Patrice. Hindi ko na nabibigyan ng atensiyon ang matalik kong kaibigan lalo na't may babae sa panaginip ko ang nais kong makilala.

"Bakit kaya gano'n si Pat?" paulit-ulit na tanong ko sa aking sarili, habang tinatahak ko ang lumang baryo, na hindi lingid sa aking kaalaman ang bumabalot na mahika sa lugar na iyon. Ayon ito sa madalas kong marinig sa mga usap-usapan sa aming barangay.

Sa may 'di kalayuan, pinulot ko ang isang bato at akmang ihahagis iyon, ngunit bago ko pa man iyon magawa,. kaagad akong nasilaw sa liwanag na hindi ko mawari kung saan nagmula. Wala akong kamuwang-muwang na ang lugar na nilalakbay ko ay ang lugar na tinatawag na 'pinagmulan.'

"Hijo, halika... Huwag kang matakot," anang isang hindi kilalang boses.

Alam niyang boses iyon ng isang matanda, ngunit ang pinagtataka niya ay kung bakit hindi  nakikita ng kaniyang dalawang mata ang nagsalita. Bahagya siyang napaurong.

"Hijo, Vladimir, halika... Lumapit sa akin."

Kumunot ang noo ng binata dahil sa halo-halong emosyon. Napalinga-linga pa siya upang tiyakin kung nasaan ang nagsasalita. "S-sino ka? P-Paano mo nalaman ang pangalan ko?" naguguluhang tanong niya sa boses na narinig kanina lamang.

Nasaksihan ng paligid ang pangyayari,  ngunit ang katanungan sa aking balintataw ay isang malaking palaisipan.

Biglang nag-iba ang ihip ng hangin.  Lumamig ang paligid, na waring may nais ipahiwatig. Mababanaag siguro sa hitsura ko ang labis na pagkamangha sa aking nasaksihan. Para akong tinatangay sa hindi maipaliwanag na paraan.

Walang ano-ano, sinimulan kong humakbang paunti-unti. Subalit, naramdaman kong parang may sariling ritmo ang bawat kilos ko. Tinatagan ang aking loob. Alam kong bahagi iyon ng misteryong bumabalot sa Pinagmulan.

Muli kong narinig ang pagtawag sa aking pangalan. "Bakit mo ako kilala?" Saglit akong nakinig at nakiramdam, ngunit wala akong sagot na narinig. "Nandito ka pa ba? Yohooo!" muling tanong ko, subalit wala pa ring tinig akong naulinig. Kaya, umupo na lang ako sa isang bato. Sa aking pagkakaupo, bigla akong nakaramdam ng panghihina. Marahil, nahapis pa ang aking mukha.

"Huwag kang mangamba, sapagkat narito lang ako."

Dagli akong lumingon. At, sa aking pagharap, nakita ko ang matanda--- isang matanda, ngunit hindi halata.

"Huwag mong hayaang dalhin ka ng tadhana pabalik sa iyong nakaraan," wika ng misteryong lalaki. Tila nanggagaling sa balon ang tinig niya.

Napamaang ako. Alam kong simpleng mga salita lang ang tinuran ng matanda, ngunit mayaman naman iyon sa mga pangaral --- pangaral na kahit kailan ay hindi mananakaw ng kahit na sinuman.

"Ano po ang ibig ninyong sabihin? Na hindi ko na kailangang hanapin ang tadhana?"

Dumilim ang paligid. Tanging nakakasilaw na mga mata ng matanda ang nababanaag ko.

"Ano po ang nangyari, Lolo?" Nag-apuhap ako ng bagay na makakapitan dahil pakiwari ko'y umiikot ang paligid. Nawala na rin ang liwanag mula sa mga mata ng matanda. "Bakit wala akong makita?"

Pagkuwa'y isang malakas na hiyaw ang aking pinakawalan dahil tila nahulog ako sa isang madilim at malalim na balon. Mahabang minuto akong sumisigaw. Nakatulog ako sa sobrang tagal ko sa madilim na kawalan. At, pagkatapos, namalayan ko na lamang na nakaupo pa rin ako sa bato. Ang liwanag sa lampara ang una kong nakita.

"Lo?"

Unti-unting lumiwanag ang mukha ng matanda sa aking paningin.

"Ang nakaraan ay isang madilim na kawalan. Kung nais mong matagpuan ang iyong hinahanap, ang lamparang ito ay siyang magiging gabay mo.

"Po? Hindi po ako maghahanap kapag gabi na. Siyempre magpapahinga na ako pagsapit ng dilim."

"Apo, hindi lahat ng nasa liwanag ay iyong nakikita. Hindi rin lahat ng madilim ay mahirap makita..." Iniabot niya sa akin ang lampara. "Limitado ang kakayahan nitong magbigay ng liwanag, pero ang kakayahan mong pagningasin ang iyong landasin ay hindi kailanman mauubos. Humayo ka sa iyong paglalakbay. Marami ang panganib sa iyong daraanan, ngunit sa kabila niyon ay ang kasagutan. Mag-iingat ka, apo."

Pagkasabi  niyon, biglang lumamlam ang sindi ng lampara. Kasabay niyon ang paglaho ng matanda.

At, natanaw ko nga ang lugar na tinatawag nilang Pinagmulan. Walang pag-aalinlangang tinahak ko ang landasing iyon, ngunit hindi ko naman kinalimutan ang mga pangaral ng nakilala ko kanina lamang.

Sa aking paglalakbay, nakasalubong ko ang isang dalaga. "Pat, wait! Hintayin mo ako." Hinawakan ko siya sa braso.

"I'm sorry... I'm not Pat. Excuse me," anang dalaga, na kaagad namang tumakbo.

"Pat, please, ayusin na natin ito, o," pagsusumamo ko, ngunit sadyang magulo ang isipan ko. Kaya, napahinto na lang ako, habang pinagmamasdan ang unti-unti niyang paglaho, gaya ng alikabok.

Muli akong humakbang. Ramdam ko na ang init ng silahis ng araw. Lumalamlam na rin ang aking paningin. At, tila mabakong kalsada na ang aking lalamunan. Ninais kong uminom ng tubig at magpahinga. Kaya, sa isang malilim na bahagi ng baryo, lumiko ako. Natanaw ko ang batang lalaki, na nasa sampung taong gulang. Nakadukwang ito sa balon at parang may inabot. "Bata, ano'ng ginagawa mo?" tanong ko. Nakita kong bahagyang nagulat ang bata at halos mahulog ito sa balon. "Maaari ba akong sumaklop ng tubig upang mapawi ang aking uhaw?"

Kumurba ang mga kilay ng bata. "Sandali..." Hinila niya lubid pataas hanggang maabot niya ang tabi.

Napalunok ako ng laway nang inabot niya sa akin ang tabo, na may lamang kahalating tubig. Nang iinom na ako, naitapon ko iyon dahil halos mahalikan ko na ang kulugohing palaka.

Tumawa nang tumawa ang bata, habang tinatanaw ko naman ang paglundag-lundag ng palaka. Lalong nanikip ang lalamunan ko.

"Baldo, Baldo!"

Napalingon ako sa parating na ale. May bitbit itong maliit na timba.

"Baldo, nasaan ka? Ang tamad-tamad mong bata ka. Puro ka laro. Ni hindi mo man lang kami matulungan ng ama mo." pinulot niya ang tabong may lubid at inihulog iyon sa balon. Nang angatin niya ang tabo, napamura ang nanay. "Baldo, Baldo, pinaglaruan mo na naman ba itong balon? Halika na rito. Punong-puno na talaga ako sa 'yo!"

May naalala ako nang matanaw ko si Baldo, na humahagikghik sa likod ng puno. Katulad ko rin siya noon. Pilyo. Tamad. Adbenturero. Mahilig sa mga magtago, tumakas, at mag-isa.

Nang hindi lumapit ang bata sa ina, wala itong nagawa kundi ang sumalok ng kulay-tsokolateng tubig mula sa balon. Bahagya akong napaurong nang makita kong naging mas malinaw pa sa kristal ang tubig na ibinuhos niya sa kanyang timba.

"Naku, bata ka... Mapapalo ka na naman ng tatay kapag isinumbong kita. Kaya kung ako sa 'yo, sumunod ka na sa akin," malakas na wika ng ina. Halata kong ipinaparinig niya talaga kay Baldo, na agad namang nakaakyat na sa puno.

Hindi ko na namalayan ang pagkawala ng ale. At, sa sobrang uhaw ko, sumalok ako ng tubig. Pikit-mata kong hinigop ang malabong tubig, mapawi lamang ang tigang kong lalamunan. Muli akong humigop mula sa tabo dahil matamis ang panlasa ko niyon. Ngunit, animo'y nag-iba ang boses ko. Kaya, tinawag ko ang bata. Nagboses ibon ako. Malaking ibon. Parang agila.

Muli kong sinubukang magsalita, ngunit ganoon pa rin ang boses ko. Natakot sa akin si Baldo, kaya umakyat pa siya. Naglaglagan ang mga dahon at nagliparan ang mga ibon sa puno. Maya-maya, narinig ko ang malakas na hiyaw ng bata at nabanaagan ko siyang kumakawag-kawag sa himpapawid, habang nakasabit ang kanyang damit sa tuka ng malaking ibon.

"Baldo?!" Bumalik ang boses-tao ko. Inakma ko pang habulin, ngunit nawala na sila sa aking paningin. Sinusog ko na lang ang bahay ng bata upang ipaalam sa kanyang ina ang nangyari.

Tinahak ng mga paa ko ang kinaroroonan ng barungbarong, kung saan agad kong natanaw ang ina ni Baldo. Wari ko'y naglalaba siya. Lumakad pa ako palapit.
"Tao po! Tao po!" hiyaw ko mula sa tarangkahan. Ngunit, parang wala itong naririnig. Kung kaya't minabuti ko na lamang pumasok sa mumunting bakuran nila.

Mayamaya, basang-basang kamay ang nagpapitlag sa akin, dahil naramdaman ko iyon sa aking balikat. Agad akong humarap. Bumungad sa aking harapan ang ina ni Baldo.


"Sino po sila? Ano ang kailangan ninyo, ginoo?" tanong naman nito sa akin.

"Magandang umaga po! Kayo po ba ang magulang ni Baldo?" nangingilabot na untag ko sa kaharap ko. Pawis na pawis na ang aking mga kamay. Hindi ako mapakali.

"Oo, ako nga. Bakit?" Kapansin-pansin ang biglaang pagtaas ng tono ng boses ng ale.

"Si B-Baldo po kasi," nauutal na wika ko. Hindi ko masabi ang nais kong sabihin. Tila may kung anong bagay ang pumipigil sa aking pagsasalita.

Nakaabang ang babae. Natanggal na nga niya ang bula sa kanyang mga kamay.

"Nawawala po."  Sa wakas, nasabi ko na. Nakahinga ako nang maluwag.

Bahagya namang kumunot ang noo nito't tumaas ang kilay. Pagkatapos, natataranta siyang umikot sa akin

Nang mga sandaling iyon, unti-unting bumabalik sa aking alaala ang aking ina. Naisip kong katulad ng aking ina ang ina ni Baldo--- mapagmahal na may pagkaistrikta nang kaunti. Nakita at naramdaman ko iyon sa paraan, kung paano nag-aalala ang isang ina sa kanyang nawawalang anak. Ganoon ko maihahalintulad ang aking ina.

Sadyang mapagmahal ang mga ina. Kung kaya't dapat matagal ko na palang ipinadama iyon sa kanya. Bakit ngayon ko lang na-realize? Bakit nga ba, kung kailan huli na, doon tayo nagsisisi?

Natauhan ako sa nang pumasok sa aking isipan ang aking ina. Ang dami ko na palang nagawang pagkakamali. Ang dami ko palang dapat itama. Bakit nga ba hindi ko iyon naisip kaagad? Maraming pagkakataon na ang nawala. Mahabang panahon na rin ang nasayang.

Doon ko lang napansin na tumutulo na pala ang mga luha ko. Dagli kong pinunusan ang aking mata.

"Ma, I'm really sorry."

Nakayuko lamang ang kanyang ina, habang umaalsa ang mga balikat.

"I'm really sorry... Babalik po ako, pero kailangan ko munang ayusin ang mga gusot na nagawa ko. Sana po ay maintindihan niyo ako."

Tumingin lang sandali ang aking ina at agad ding nagbaba ng tingin.

"Pangako po, hahanapin ko kayo. Pero, sa ngayon, marami na akong natutuhan," sabi ko. Pinunasan kong naman ang aking pisnging nabasa ng luha.

Tinitigan na ako ni Mama. Puspos na siya ng luha.

"Sana... hindi pa ako huli. Sana hindi pa huli ang lahat, Mama..."

"Mama? Hindi ako ang Mama mo, ginoo. Ako si Cresencia. Ang anak ko lang ay si Baldomero."

Kumurap-kurap ako. Nang luminaw ang aking paningin, ang ina ni Baldo pala ang kausap ko.

"Paumanhin po. Naalala ko lang ang aking ina."

"Ganoon ba? Ang hinuha ko, napagod ka nang husto sa iyong paglalakbay? Nais mo ba ng tubig na maiinom?" Bigla akong nauhaw. Katulad nga siya ni Mama. Kahit hindi ako magsalita, alam na niya kaagad ang nasa loob at nasa isip ko. "Sige po. Pero, hindi niyo po yata ikinagulat ang balita ko."

"Sandali lang, ginoo..." Tumalikod na si Aling Cresencia.

"Vladimir po," pahabol ko.

"Sige, Vladimir... ikukuha muna kita ng tubig."

Bago ko pa nakitang nakapasok sa kanilang dampa si Aling Cresencia, isang malaking anino mula sa kalawakan ang dumaan sa aking harapan. Nang tumingala ako, natanaw ko ang kawangis ng malaking ibon na dumagit kay Baldo. Naitanong ko sa aking sarili kung iyon din kaya ang kumuha sa kanya.

Sinundan ko pa iyon hanggang sa labas ng bakuran ni Aling Cresencia.

"Vladimir, saan ka pupunta? Heto na ang iyong tubig," sigaw na tawag ng ina ni Baldo. Hawak niya ang basong yari sa kawayan.

Nang makalapit ako, agad kong inabot ang tubig at nagpasalamat. Hindi ko iyon ininom dahil napansin kong kulay putik ang laman ng baso. Naalala ko ang balon. "Aling Cresencia, kailangan na po nating iligtas si Baldo! Kinuha po siya ng malaking ibon. Doon! Doon ko po siya huling nakita," taranta kong sumbong.

Halos hindi matigil ang tawa ni Aling Cresencia sa tinuran ko. "Isa ka rin pala sa mga nauuto ng anak ko. Naku, pasensiya ka na, Vladimir. Ganoon talaga ang anak ko. Pilyo. Madalas tumakas sa lahat ng bagay at gawain. Mapaglaro. Mapanlinlang. Hay, naku, nakakasawa na ngang unatin. Minsan, hinahayaan ko na lang. Pero, Diyos ko, Vladimir, alam ng Poong Maykapal kung paano ko siya pinalaki. Dasal ko lagi sa Kanya ang kanyang pagbabago..."

Humihikbi na siya. Naisip kong muli si Mama. At, para ring narinig ko na ang litanyang iyon.

Isang araw, naglayas ako sa bahay dahil gusto ng mga magulang ko na mag-aral ako nang mag-aral para matupad ko pangarap nila sa akin na maging doktor ako. Ayaw ko niyon dahil gusto kong maglakbay. Gusto kong umakyat sa mga bundok. Gusto kong tumira sa gubat. Gusto kong pag-aralan ang mga halaman, puno, bulaklak, insekto, at  hayop doon. Gusto kong nasa malayong sibilisasyon ako.

Naglayas ako, pero agad namang akong bumalik. Hindi ko pala kaya. Sa pagbalik ko, naabutan kong umiiyak ang aking ina. Kausap niya ang mga magulang ng kalaro kong nilagyan ko ng palaka ang kanyang blusa, gayundin si Patrice

Nasa likod ako noon ng mga halaman. Dinig na dinig ko ang litanya ni Mama. Aniya, "Isa ka rin pala sa mga nauuto ng anak ko. Naku, pasensiya ka na, Patrice at mga mare at pare. Ganoon talaga ang anak ko. Pilyo. Madalas tumakas sa lahat ng bagay at gawain. Mapaglaro. Mapanlinlang. Hay, naku, nakakasawa na ngang unatin. Minsan, hinahayaan ko na lang. Pero, Diyos ko, Vladimir, alam ng Poong Maykapal kung paano ko siya pinalaki. Dasal ko lagi sa Kanya ang kanyang pagbabago..."

Ang Aking Journal -- Hunyo 2017

Hunyo 1, 2017 Maaga akong pumunta sa school para sa PPT ko. Marami lang istorbo kaya halos hindi ako makapag-focus. Na-stress pa ako nang mabasa ko ang contract ng Vibal para sa speaking engagement ko. Dapat kong gawing original ang powerpoint ko dahil nakasaad doon. Gayunpaman, happy ako sa oportunidad na ito. Past 2, kinausap ako ng principal about SPA at journalism. Sa ikalawang pagkakataon, tinanggihan ko siya. Ayaw niya lang alamin mula sa akin kung ano ang pinagmulan niyon. Gusto niya lang na mag-move on na ako. Tulungan ko raw ang school at mga bata. Ako raw ang gusto niyang humawak ng posisyon. Dahil sa mariin kong pagtanggi, nasabi ko tuloy ang ilan sa mga activities ko before and present. Kulang, pero alam kong nagkintal sa isipan niya. Nasabi ko ring hindi ako after sa promotion, na kapag tinanggap ko ang isang posisyon ay ginagawa ko ang 100% best ko, at masaya ako sa mga activities ko sa labas ng school. Kung alam niya lang talaga ang katotohanan... Past 7 ako nakauwi. Pagod na pagod, pero hindi ako nagpahinga agad. Tinapos ko ang PPT. Nagpatulong din ako kay Emily sa paghanda ng mga materials ko for the activities. Past 10 ako nakapagpahinga. Hunyo 2, 2017 Masyado akong napaaga ng dating sa Blessed Mary Academy. Past six pa lang ay nakapag-almusal at nahanap ko na iyon. Kaya lang, nakausap ko ang guard. Sarado pa raw. Pauwi pa lang siya. Pinabalik ako ng quarter to 8. Okay lang naman. May advantage at disadvantage talaga ang pagiging punctual. Tumambay ako sa KFC malapit doon. Mabuti at may signal ang wifi ko. Nang nasa loob na ako at habang hinihintay na ang pagdating ni Sir Gerald-- ang representative ng Vibal Group, walang teachers o empleyado doon na lumapit sa akin. Ako na ang nag-approach sa isang may edad na babae. Ang hula ko principal siya. Tama ako. Akala raw niya ay magpapa-enroll lang ako. Agad naman akong in-entertain. Hiningian ako ng CV. Mabuti na lang nadala ko ang copy. Agad namang nagsimula ang talk ko after niyang magawa ng draft ng introduction sa akin. For the first time, na-introduce ako gaya ng ginawa ng principal. Nakakataba ng puso. Ang sarap pakinggan. Feeling ko achiever na nga ako. Gayunpaman, nanginginig akong humarap sa kanila. Kaya iminungkahi kong magkaroon kami ng energizer. Hindi naman ako makapagsayaw ng maayos dahil nahihiya ako. Active participanats naman sila. Groupings.at yell pa lang, nakita ko na ang participation nila. Kaya lang habang paiusad ang lesson ko, sinabi nilang iwasan ko ang pagkuwento ng about sa experiences ko sa school, which they think not needed para sa topic. Gusto nila ng direct to the point at gusto nilang malaman agad ang ways para ma-integrated ang technology sa isang technology, which is not going to happen kasi discovery learning ang gagawin ko. Besides, nasa later parts pa ang mga hinahanap nila. Masyado lang silang atat. Nasaktan ako sa ginawa nila. But, nag-apologize pa ako. Ipinaliwanag ko why I have to streatch my topic. Usually kasi one to two hour lang ang talk na alam ko at nagawa ko. Then, I proceed. Iniwasan ko ang magbanggit about me and my experiences, but mayamaya nagtanong sila tungkol sa school. Natawa ako. "Ano ba talaga?" kako. At, ang mga sumunod na pangyayari ay isang makabulihang discussion, lalo na nang magpalabas ako ng ng youtube videos. Na-enjoy na nila ang topic ko dahil unti-unti na nilang nauunawaan na wala naman talagang standard o template o perfect na integration. It is the teacher's responsibility to discover and develop their own. Natutuwa rin akong maramdamdaman na interesado sila sa books ko. Nais rin nilang magawa ang nagawa ko sa klase ko. Saktong-saktong twelve noon nang matapos ang talk ko. Nakapag-photo op pa ako with them. Pumunta agad ako sa school. Naabutan ko pa ang talk ni Papang at ang distribution of certificates. Nakatanggap din ako ng early bird prize dahil lagi akong maaga sa INSET. Past 4, nag-treat ako sa KFC, kasama ang 1000+ group. Iyon ay bilang pasasalamat kay Ms. Kris sa pag-recommend niya sa akin sa Vibal at sa support nila sa akin. Hindi pa man ako nabigyam ng certificate at PF ng Vibal, alam kong darating iyon. Kinuha na nila ang account ko. Okay lang din kahit namigay ako ng limang books sa BMA. I know, may mabuting maidudulot iyon in due time. Kahit paano may natira sa akin. Past 7 na ako nakauwi. Pagod na pagod at antok na antok na ako, pero I'm very happy sa mga pangyayari sa araw na ito. Napasaya ko rin si Emily nang binigyan ko siya ng P500 as balato, I mean, as pasasalamat sa support niya at pagtulong sa pag-prepare ng mga materials at isusuot ko. Hunyo 3, 2017 Hindi sana ako pupunta sa school dahil gusto kong magpahinga, kaya lang naisip ko ang ilan pang gagawin sa classroom, like pag-decorate sa bulletin board at ang paghugas ng mga kasangkapang sa recess. Kailangan ko pang mag-download at mag-print ng mga pictures para sa bulletin display ko. Mga past 10:30 am na ako nakarating sa school dahil nagpagupit pa ako. Sobrang init na, kaya halos napagod agad ako. Mahina pa ang net, so hindi ako nakapag-download nang marami. Past 5, natapos ko ang isa at kalahating bulletin board. Hindi na siguro ako masisita ng principal o supervisor. Sobrang traffic pa sa Tejero, kaya past 7 na ako nakauwi. Pagkakain at pagkapahinga, natulog na kami. Isang araw na lang ang pahinga. Hunyo 4, 2017 Sa wakas, naramdaman ko ang salitang 'pahinga'. Sa tingin ko, handa na ako para sa muling pagbubukas ng klase bukas. Nakapag-family bonding din kami. Nagsalo-salo at natulog sa tanghali. Ito ang tiyak na mami-miss ko sa mga susunod na araw. Si Zillion, magsisimula na ring pumasok sa ikatlong paaralan niya simula noong nag-aral siya. Si Emily, magiging stage mother uli. Alam kong kaya namin ang mga kani-kaniya naming responsibilidad. Hunyo 5, 2017 Alas-tres ng umaga nang bumangon ako. Naisip ko kasing baka ma-traffic. Kaya lang, masyado akong napaaga ng dating sa school. Mahigit isang oras lang ang biyahe. Quarter to five lang. Madilim pa nga. Okay lang naman dahil nakapag-print ako ng mga pandagdag sa bulletin board. Ang unang araw ng pasukan ay nakakapagod. Nagpalitan kami ng klase pagkatapos ng recess. Napasok ko ang dalawa pang sections. Nag-orient ako sa subject na AP 6. Medyo, naiingay ang napuntang mga estudyante. Naturingan pang section one last year. Pinagalitan ko sila bago nag-uwian. Gayunpaman, nais kong maturuan silang magsulat gaya last school year. Inengganyo ko silang magkaroon ng libro. Past three ako nakalabas sa school dahil naghanda pa ako ng DLL sa AP 6. Sa bahay, learning materials naman ang inihanda ko. Pinatulong ko rin si Emily sa paglagay ng border design sa Manila paper ko upang maaga akong makatulog. Hunyo 6, 2017 Ikalawang araw ng Back-to-School. Nagpalitan na kami ng klase. Todo lesson na rin ako sa AP 6, gayundin sa Fil 6 at ESP 6. Nasabi ko na rin sa VI-Topaz ang mga plano ko para sa kanila. Ramdam ko ang excitement nila. Nagpa-elect ako kanina ng class officers. Alam kong makakatulong iyon para sa disiplinang nais kong makita mula sa kanila. Unti-unti ko silang ide-develop para mas kapaki-pakinabang ang taon nila na kasama ako. Nasabi ko rin sa kanila na ayaw ko talagang maging adviser ng section one dahil sila ang mga snob kapag wala na sa school. Ipinamumulat ko rin sa kanila ang disiplina. Kaya naman, may tagalista na agad. Sisingilin sila sa bawat ingay nila. Maaga-aga akong nakauwi kumpara kahapon. Kaya naman, nakapag-encode pa ako ng mga sulatin ng pupils ko. Nakapili ako ng dalawang akda na maaari kong isama sa book na ipa-publish namin. Hunyo 7, 2017 Abalang-abala pa rin kami dahil sa mga late enrollees at transferees kahit nagpalitan kami ng klase. May magulang pa, na ipinagpipilitan ang gusto ng kanyang anak--- ang lumipat ng ibang section. Ang sarap sabihan ng "Magtayo na lang po kayo ng school niyo." Section one na nga, ayaw pa. Haist! Minsan, kasalanan din ng magulang kung bakit may napapariwarang anak. Sobra kasi sa pag-i-spoil. Wala na sa lugar. Hindi naman dapat kaibigan o barkada ang dahilan ng pagpasok kundi ang pagkatuto. Sa advisory class, nakapagpa-group work ako sa Filipino. Maingay nga lang at medyo nagkakahiyaan pa sa performance. Hindi pa nila napahalagahan masyado ang time. Gayunpaman, naturuan ko silang sumulat ng diary. Marami-rami na rin ang excited na sumulat. Patuloy naman ang tanong ng iba tungkol sa wattpad. Masasabi kong nakapagkintal ako ng isang mahalagang kasanayan at kawilihan sa kanila. Natuwa rin ang dalawang estudyante nang i-announce ko na napili ko ang kanilang sulatin. Sayang nga lang wala pa akong time para i-post iyon sa KAMAFIL. Nag-stay ako sa school hanggang past 2:30 dahil sa bulletin board sa may faculty corner namin. Nakauwi ako bago umulan nang malakas. Bukas, tiyak akong magiging interesante ang talakayan namin dahil sa inihanda kong instructional materials. Sana ma-maintain ko ang ganitong enthusiasm. Gusto kong i-practice ang tama, hindi dahil sa nais kung mapansin o ma-promote, kundi dahil iyon ang kailangan ng mga mag-aaral sa kasalukuyang panahon. Mayo 8, 2017 Muntik na akong ma-late kanina dahil almost 4:30 na ako lumabas sa bahay. Hindi pala dapat ganoong oras ako bumiyahe. Naging enjoyable ang pagtuturo ko sa lahat ng section. Na-enjoy nila ang inihanda kong lesson. Kahit ang last section ay gustong-gusto nila ang mga patawa ko. Marami raw silang natutuhan. Ang Filipino 6 ko, sa advisory class ko, nag-yehey sila nang malaman nilang may groupwork uli. Nakita ko ang paunti-unti nilang pag-develop. Gumagaling na sila sa performance. Bago umuwi, at 4:00, tinapos ko ang pagtapal ng cartolina sa bulletin board sa likod ng classroom ko, bilang part ng faculty corner namin. Naihanda ko na rin ang mga pertinent papers ko para sa deadline bukas ng submission of papers ng mga applicants for T3. Confident akong makakapasok ako sa top 3. Dahil shortened ang classes namin bukas at dahil mayroon 1st Stakeholders' Assembly, hindi ako naghanda ng instructional materials. I'm sure, hindi kami magpapalitan ng klase. Magtuturo na lang akong magsulat ng tula o kaya ng sanaysay. Hunyo 9, 2017 Nagturo ako ng pagsulat ng tula at balita sa mga pupils ko. Hindi ko sinayang ang oras, na hindi kami nagpalitan. May mga estudyanteng hindi interesado, pero karamihan ay na-motivate kong maging mahilig da pagsusulat, lalo ba't maaari itong pagkakitaan. Ikinumpara ko pa iyon sa hindi nila na pagdadaldal. Sabi ko walang sinumang magbabayad sa pagdadaldal, maliban na lamang kung sila sina Boy Abunda o Kris Aquino. Nakita ko kaagad ang mga pupils kong may potential maging bahagi ng Tambuli. Past nine, nagpauwi na kami ng mga bata. Shortened ang klase. Naipagpatuloy ko naman ang paggawa ng bulletin board. At one o' clock, nagsimula na ang Stakeholders' Assembly. Past 2 na iyon natapos. Agad namang nagsimula ang Homeroom PTA Meeting. First time kong humarap sa mga magulang ng section one, kaya ipinakita ko sa kanila na hindi nila ako maaaring reklamuhan ng grades dahil patas ako. Hinikayat ko rin silang maging responsible sa pagbabantay ng mga school at classroom activities. Binigyan ko rin ng diin ang pangangailangan namin ng TV monitor para sa isakatuparan K to 12 curriculum. Willing naman silang mag-contribute. Ang problema nga lang, absent ang ibang magulang, kaya hindi pa sila makakapag-decide. Alam kong natutuwa sa akin ang mga magulang. Naramdaman kong ngayon lamang sila nakakilala ng guro na hindi mahilig sa mga ambagan o gastusan. Ayaw ko na gagastos sila sa proyekto at iba pang hindi naman kailangan. Ang television na bibilhin nila ay ibabalik ko sa kanila bago mag-graduation. Before 7 na ako nakauwi. Pagod na pagod, pero masaya ako. Hunyo 10, 2017 Past 8:30 am, nasa CUP na ako. Sarado ang Cashier's Office. Sabi ng guard, wala raw pasok. Nalungkot ako. Hindi pala ako makakapagpa-enroll. Agad kong chinat si Mam Edith para hindi na pumunta, kaya labg nasa dyip na siya. Pumunta ba lang kami sa school. Naglinis kami sa kani-kaniya naming classroom. Sa maghapon kong pag-stay doon, marami akong nalinis. Marami rin akong naibasura. Kaya, lalong naging organisado ang kuwarto namin. Past 6, nakauwi na ako. Hunyo 11, 2017 May sakit si Emily. Naawa ako. Marahil ay napagod siya sa limang araw na kahahatid-sundo kay Zillion. Naulanan pa siguro sila kahapon nang dumalo sila sa PTA meeting. Ako ang nagluto ng aming tanghalian. Habang nagluluto, dumating ang kausap naming karpintero. Ipibakilala jiya ang kanyang kapatid, na siyang gagawa ng kisame, tiles, division, at cabinet sa second floor namin. Nagbigay rin siya ng listahan ng mga bibilhing materyales. Pagkaalis nila, bigla akong na-stress. Kailangan pala namin ng malaking pera. Naisip ko ang hinihiram ni Heaven. Nakapangako na ako. Lalo pa akong na-stress nang mag-text si Hanna (yata). Aniya, " Pa c hanna to pa pwede po b bigyan mo ko 1000 buwAn buwan kc palagi ako marami project saka kulang baon ko palgi." Hindi ko siya na-reply-an dahil wala akong load. Pero, kung meron, sasabihin kong "Sige. Kung mayroon. Pero, sabihin mo sa mga teachers mo na K to12 na tayo ngayon. Iwasan kamo ang project. Group work dapat." Past one, umalis ako para mag-canvass ng mga presyo ng mga materyales. Kaya lang, sarado ang mga construction store. Nakaka-stress lalo. Mabuti na lang at nakapaghanda na ako ng instructional materials. Nang nakaidlip ako, kahit paano ay nabawasan ang pag-iisip ko. Nakatulong din ang pagluto ko ng ginataang halo-halo. Hunyo 12, 2017 Maaga akong naghanda ng almusal para maaga akong makarating sa tagpuan namin ni Ms. Kris. Nagluto na rin ako ng kanilang tanghalian dahil alam kong masama pa rin ang kanyang pakiramdam. Past 8:30, nasa tapat na ako ng bahay niya. At past 9, nasa Walter Mart-Roosevelt na kami upang hintayin si Mam Edith at Sir Erwin. Eleven, nasa condo na kami. Kainan to the max ang nangyari. Para kaming gutom na gutom. Halos maubos namin ang isang grilled chicken at dalawang order na pansit. May kanin at softdrinks pa. After that, maghapon na kami sa roof deck. Halos kami lang ang tao doon, kaya isang maingay na kuwentuhan ang nangyari. Bonding talaga! Anything under the sun ang pinag-usapan namin. Doon na rin kami nagmeryenda. Na-enjoy namin ang place. Maganda ang ambience. Bago kami umuwi, at five, inilibot pa kami ni Sir sa baba, kung saan naroon ang club house at pool. Sayang, hindi alam nila alam na puwede palang mag-swimming kapag holiday. Ang alam ni Papang, water treatment kapag Monday, kaya hindi kami nagdala ng swimming attire. Hindi bale, babalik pa yata kami sa June 25 or 26. Nakauwi ako sa bahay ng past 8. Traffic pa rin kasi sa Tejero. Hunyo 13, 2017 Masigla akong nagturo sa bawat klase. Palibhasa, Linggo pa lang ay naihanda at napag-aralan ko na nang gusto ang aralin ko. Nakita kong naging interesado ang mga bata sa presentasyon ko. Natuto sila sa pakikinig, alam ko. Dumating ang Filipino supervisor na si Mam Silva. Nang makita niya ako, kinausap niya ako tungkol sa plano naming gumawa ng libro, gamit ang mga DLP na gawa ng ibang teachers. Natuwa ako dahil naging interesado siya sa naikuwento ko noong writeshop. Sana maisakatuparan namin. After class, naghanda ako ng ilang printouts para sa aralin ko, saka ako pumunta sa bank. Past 2 na iyon. Naghintay lang ako ng almost two hours dahil offline. Hindi nila ako mapa-withdraw dahil hindi nila maba-validate ang balance ko. Umuwi ako agad dahil maghahanda ako ng mga instructional materials. Hindi ko alam na oobserbahan ako bukas kaya makulay na presentasyon ang nakaplano at naihanda ko. Blessings na rin dahil double purpose pala. Kaya pala gustong-gusto kong gumawa ng kakaibang IMs. Nakapag-canvass na nga pala si Emily ng mga materyales para sa aming kuwarto. Umabot ng P27,500+ ang computation. Wala pa roon ang hamba. Yay! Malaking pera talaga ang kailangan ko. Idagdag pa ang bayad sa labor. God bless us. Kaya ko 'to! Hunyo 14, 2017 Naging masigla ako sa pagtuturo dahil confident ako sa inihanda kong instructional materials. Alam kong natuto ang mga mag-aaral. Kaya lang, hindi pala sapat iyon Hindi ako naabutan nina Mam Silva at Mam Alejandro sa time ng Filipino, kaya sa Araling Panlipunan ako nagpa-observe. Hindi nila nagustuhan ayon sa kanilang mga suhestiyon. Parang walang portion ng lesson ko ang nagustuhan nila. Though constructive naman, hindi pa rin maganda bilang teacher, na siyang mas nakakaalam sa kapasidad ng mga bata at reyalidad sa classroom. Ang payo nila ay gawin kong learner-centered. Pang-college daw ang style ko, which is, sa tingin ko, natuto sila. Sanay sila sa maraming kaalaman. Hindi lang nakapokus sa layunin. Alam kung lumihis ako sa layunin ng K to12, pero iyon ang kakayahan ng mga bata. Mas nauunawaan nila ang ganoong estilo kaysa sa sila ang magdi-discover. Kahit tanungin nila ang mga estudyante, malalaman nilang natuto ang mga ito. At, kahit magtanong sila sa ibang guro, hindi rin nila isinasagawa ang practice ng K to 12 dahil time-consuming ito at masyadong slow-faced. Gayunpaman, willing akong isagawa ang mga payo nila upang malaman ko kung effective iyon. Hindi ako nakapaghanda ng materials sa school bago ako pumunta sa banko dahil past 2 na natapos ang post conference ng observation. Sa bahay ko ito ginawa. Naghanda ako ng dalawa sets ng group activities. Tingnan ko lang kong epektibo at hindi ako kapusin sa minuto Nagbigay na ako kay Emily ng pambili ng materyales. Nakatipid kami ng almost P9000 dahil nakahanap siya ng hardware na may mga murang presyo. Kailangan ko pa ng P15,000 para sa pambayad sa karpintero. Hunyo 15, 2017 Naging epektibo ang mga payo kahapon sa akin ng mga observers. Naisagawa ko ang child-centered processs. Na-meet ko rin ang time limit. Pero, sa section one lamang iyon. Pagdating sa last section, naging maingay sila nang nag-group work kami. Na-realize ko na hindi lahat ng teaching style ay epektibo sa lahat ng klase dahil ang bawat klase ay may kani-kaniyang learning style. Kaya, pagkatapos ng observation, gagamitin ko ang dating style ko. Natutuwa akong malaman na apat lang kaming nagpasa ng pertinent papers for Teacher 3. Nag-back out pa ang isa. Although, hindi nakaka-thrill ang laban, mas pabor iyon sa akin. At least, sigurado akong pasok. Gayunpaman, nais kong malaman kung pang-ilan ako. Bukas, ira-rank na kami at iinterbyuhin. After kong mai-print ang mga pictures na kailangan ko bukas sa pagtuturo, umuwi na agad ako. Para maaga akong matapos sa paghahanda ng mga IMs. Past 7:30 na ako natapos. Nakabili na si Emily ng mga materyales. Bukas na rin sisimulan ang pagpapagawa. Andaming ganap--- ranking, observation, at construction. Sana maging maayos lahat. Hunyo 16, 2017 Ready ako sa observation pero hindi natuloy. Hindi rin kami nagpalitan ng klase dahil absent ang dalawang Sir Joel. Isa pa, natuloy ang interview at appreciation of papers. Fair ang ranking process. Wala talagang magsasabi may niluto at may hocus-pocus. Kaya naman, kahit pasok na ako sa mapo-promote, kinabahan ako. Excited rin akong malaman ano ang rank ko. Na-credit kasi ang nomination ko as Inspiring Educator 2015 ng BenQ Philippines at ang aking publication. Highest pointer ako sa achievement phase. Bago ako umuwi, nalaman ko na ang rank ko. Rank 2 ako. Kung complete academic requirement nga lang ang masteral ko, matataob talaga ang top 1, na lumamang lang sa akin ng 2 points. Kailangan ko talagang matapos ng masteral. Mahalaga pala talaga ito. Masayang-masaya ako sa mga nangyari ngayong araw. God is good talaga all the time. Natuwa rin ako nang makita ko ang gawa ng mga karpintero. Ang bilis nila. Almost done na ang kisame. For the first time yata, nakapagkuwentuhan kami ni Emily. Palibhasa Friday at may magagandang bagay na pag-uusapan. Hunyo 17, 2017 Hindi na kami nagbabad sa higaan dahil in-anticipate namin ang dalawang karpintero, na siyang gumagawa ng kisame at flooring sa taas. Past 8, dumating na sila. Mabilis silang gumawa. Halos natapos nila maghapon ang paglagay ng tiles. Excited kaming pareho ni Emily sa resulta niyon, kahit malaki-laki na rin ang gastos. May mga dapat pa nga kaming bilhin. Nag-gardening ako pagkaalis ng mga trabahador. Nakaka-enjoy mag-landscape. Parang nawala ang problema ko sa pera. Hunyo 18, 2017 Palaki na nang palaki ang gastos ko sa pagpapagawa ng second floor. Idagdag pa ang mga pahabol na bibilhin, like bisagra. Okay lang naman dahil nakikita ko ang improvement. Pilit ngang iginigiit ni Emily na kung ang kinuha ko ng L300 noon ay ikinuha ko na ng housing loab, baka tapos na kaming magpagawa. Hindi ko lang siya pinapansin dahil ayaw kong balikan ang ganoong pangyayari. Past is past. Kapatid ko naman ang nakinabang. Dapat isipin na lang niya kung paano siya makakatulong sa akin. Tuwang-tuwa naman si Zillion sa kanyang magiging kuwarto niya. Gusto na rin niyang matulog doon mag-isa. Kaya na raw niya. Hunyo 19, 2017 Wala ako sa mood magturo, pero sinikap kong gawin ang aking tungkulin. Ang section 4 nga lang ang hindi ko na nakayanan. Palibhasa, pagod na ako. Panglimang klase na silang napasukan ko. Minsan, kailangan silang takutin para manghinayang sa oras at kaalaman na kanilang pinalampas. I hope effective iyon. Ala-una, pinatawag kaming mga nagpa-rank for promotion. Binati niya kami. Kinumpirma niya na tatlong T3 at tatlong T2 ang mapo-promote. Pasok na ako. Hindi na ako nagulat dahil Friday pa lang ay nalaman na naming lahat ang resulta. Past 1:30, nasa CUP ako para magpa-enroll. Nainis lang ako dahil oagkatapos kong pumila nang matagal para sa clearance, hindi naman pala ako makakapagpa-enroll sa dalawang subjects na dapat kong i-take. Closed na ang mga iyon. Hindi na puwedeng magdagdag kasi 25 each class na nga, na dati ay 20 each lang. Masama man ang loob, umuwi na lang ako. Hindi nga ako ngayon makakapagpatuloy sa aking masteral. Sabagay, marami pa naman akong trabaho at priorities. Isa pa, andaming gastos. Ayaw ko na munang isabay. Hindi na nga ako nakakadalaw kay Mama. Naaawa na ako. Naiinis ako sa madalas na pagkakasakit ni Emily. Nagkasagutan nga kami bago nag-dinner time. Parang ang bigat ng buhay kapag may sakit siya. Tuwing maglalaba, nagkakasakit. Bakit ako naman, hindi? Nagagalit pa kapag pinansin. Ayaw ko lang kasing inom siya ng inom ng Bioflu. Samantalang maaari naman niyang iwasan. Hunyo 20, 2017 Hindi natuloy ang shortened classes dahil may biglaang meeting sa DO si Mam. May bisita pa naman kaming ini-expect. Kaya naman, kahit walang palitan ng klase, dahil may dalawang absent, sinikap kong magturo nang normal sa klase ko. Naiinis ako kapag walang palitan. Parang pagod na pagod ako. Sinimulan ko kanina ng PHIL-IRI. Hindi ko natapos ang oral reading for girls. Hindi rin ako nakauwi nang maaga dahil nagpatulong sina Mam Dang at Sir Erwin sa mga gawain nila. Hindi tuloy ako nakagawa ng learning materials ko. Okay lang naman dahil matutuloy na ang shortened classes bukas. Past 6:30 na ako nakauwi. Malapit nang matapos ang pinapagawa namin sa second floor. Siguro, by Thursday, tapos na nila ang napagkasunduang trabaho. Hunyo 21, 2017 Kahit shortened classes kanina, nagpa-group activity ako sa advisory class ko. Hindi nila nahalatang wala ako sa mood magturo. Pinanuod ko na lang sa kanila ang video ng lesson ko. Double purpose iyon dahil nais kong magsabi sila sa kanilang mga magulang, na dapat na talagang bumili sila ng tv. Hindi naman kasi masyadong makita at marinig ang video, lalo na ng mga nasa likod. Naging abala ako pagkauwi ng mga bata. Ginawa ko ang report na ipinagawa ni Mam Laarni kay Sir Erwin. Pagkatapos, hinarap ko naman ang INSET report ni Mam Dang. Ang hirap din palang maging mabait at magaling sa computer at report-making. Halos, hindi ko na nagagawa ang sarili kong mga gawain. Sa LAC session ng GES Faculty, gumagawa pa rin ako, kahit nagsasalita si Mam para lang matapos na. Hindi ko nga naulinig na may sinsabi na siya tungkol sa akin. Basta ang narinig ko ay tungkol sa journalism. Ako rin daw ang gagawa ng annual report. Sinubukan kong tumanggi, pero wala akong nagawa. Naisip kong baka iyon na ang kapalit ng promotion ko. Hindi bale na. Kakayanin ko na lang. Past 6:30 na ako nakauwi dahil nag-bonding pa kaming 1000 group after the meeting. Natutuwa naman akong makita ang resulta ng pinagkagastusan ko --isang maaliwalas na kuwarto. Ang sarap umuwi! Hunyo 22, 2017 Muntik na akong ma-late kanina dahil 4 am ko na narinig ang alarm, na dapat at 3:30. Mabuti na lang, mabilis ang bus. Nakadaan pa nga ako sa Landbank para mag-balance inquiry. Sa flag ceremony, sinabihan ako ng principal na io-observe niya ako bukas. Later, naging abala ako sa pagtapos ng PHIL-IRI. Hindi ko matapos-tapos dahil andaming mga paperworks. Andiyan ang nutritional status ng mga bata. Nagsasaway pa ako sa advisory class ko kahit wala na akong klase sa kanila. After class, puspusan na ang paghahanda ko ng learning materials. Inabot ako ng 4:30 sa school. Nakakainis kasi ang internet --sobrang hina. Hunyo 23, 2017 Naging matagumpay ang pakitang-turo ko. Kahit paano ay nag-improve ako, kumpara sa una. Napansin ko lang kay Mam ang sobrang husay niya sa pagbigay ng puna. Gusto niya talagang perpekto ang lahat ng factors. Haist! Ang ganda sana kung magagawa ko religiously, pero parang hindi ko mami-maintain lalo na kapag nagsimula na ako sa Tambuli. Isa pa, hindi lahat ng section ay makaka-adapt ng ganoong estilo. Para lang iyon sa pilot section. Maaga akong nahiga dahil sa sobrang puyat at antok. Mahirap magpaka-ulirang guro, ngunit nakaka-proud sa sarili. Fulfilling! Mayo 24, 2017 Naglinis kami sa dalawang kuwarto. Andami naming ibinasura para maging maaliwalas at maluwag ang aming tulugan. Nag-usap rin kaming mag-asawa sa mga gamit na dapat pa naming tamuhin. Kulang na kulang pa kasi kami ng mga basic na kasangkapan. Hindi ko nga lang alam kung kailan ko mabibili ang mga iyon. Ang mahalaga naman ay nababayaran ko ang monthly amortization at mga bills, at napo-provide ko ang mga pangangailangan namin sa araw-araw. Hunyo 25, 2017 Namahay yata ako kagabi. Hindi ako nakatulog agad. Sanay naman akong matulog mag-isa, pero ang ipinagtataka ko ay kung bakit pagising-gising ako. Nakaapekto rin marahil ang kawalan ng kutson. Kaya naman, nang binigyan ko ng pamalengke at pambayad sa bills si Emily, binigyan ko na rin siya ng pambili ng foam. Kailangan ko kasing matulog nang mag-isa sa kuwarto dahil natutulog at nagigising ako nang maaga kapag may pasok. Nakapagpahinga naman kami after lunch. Tamang-tama ang temperatura, kaya nakaidlip kami ng at least two hours. Gabi, biglang namroblema si Emily dahil ipinapahanda na ang papeles niya para sa pag-abroad. Iniisip niya si Ion. Ako naman, natuwa dahil gusto kong makaipon siya para pampaayos ng bahay. Naisip ko si Epr, na siyang magbabantay kay Ion. Hindi man kami siguradong papayag, kahit paano ay may idea na kami. Later, naisip ko si Mama. Alam kong maooperahan na siya. Kapag nangyari iyon, maaari na siyang maging tagapag-alaga ni Zillion. Bahala na. Saka na lang maghahanap kapag malapit na. Basta ayaw ko lang siya sa GES. Mahirap bumiyahe kapag dalawa kami. Hunyo 26, 2017 Paalis na ako nang mabasa ko ang text ni Ms. Kris. Inaapoy raw ng lagnat si Kuya Allan, kaya hindi siya makakasama sa Xinnia Towers para mag-swimming. Umalis pa rin ako ng bahay dahil parang gusto pa ring pumunta ni Mam Edith. Hinintay ko siyang mag-reply. Mabigat kasi ang pakiramdam ko. Ayaw kong matuloy kung hindi naman kami kompleto. Nang mag-reply siya napagkasunduan naming huwag na lang tumuloy. Natuwa ako. At, sa halip, namalengke ako. Kaya lang, pag-uwi ko, naramdaman ko ang sakit ng lower back ko. Gaya ito dati. Iritado ako, lalo na't sobrang init. Balewala ang kisame. Maghapon akong namilipit sa sakit. Nagpahilot nga ako, pero walang epekto. Mas lalo pa yatang lumala. Hunyo 27, 2017 Wala ako sa mood dahil sa backache, pero nagpa-graded recitation ako, gamit ang mga questions-and-answers na ipinasulat ko sa Topaz. Na-enjoy naman ng karamihan ang ginawa ko. Kahit paano may retention at may learning sila mula sa mga itinuro ko. Masakit pa rin ang likod ko nang umuwi ako. At, sobrang antok ko dahil halos wala pang dalawang oras ang tulog ko kagabi. Siguro ang puyat din ang dahilan, kaya nagkaka-rashes ang mukha ko. Stressed ako. Kaya, after dinner, nahiga agad ako. Kailangan kong makabawi sa puyat. Apektado ang pagtuturo at iba ko pang gawin. Sana rin makapagsulat na uli ako. Andami ko nang stories na wala pang wakas. Nagpadala na nga pala ako sa WWG para sa sampung books (Malamig na Kape), kanina. I hope mai-deliver agad. Hunyo 28, 2017 Kahit paano, nakatulog ako kagabi. Malamok, pero dahil hindi na kinaya ng antok ko, nakatulog ako ng at least 4-5 hours. Nanaginip pa nga ako. Maaga rin akong nakarating sa school. Mabilis ang biyahe. Kaya lang, hindi ako nakaidlip. Mabilis rin ang oras. Agad ding nag-flag ceremony. Nagpanuod lang ako ng video sa Araling Panlipunan classes ko. Malaking tulong talaga ang panunuod. Hindi ko na kailangang mag-explain. Alas-dos, pumunta kami (ako, Mam Gie, Mam Janelyn, at Karen) sa DO para i-submit ang mga papers namin for promotion. Approved na. Hindi na namin kailangan pang bumalik o magdagdag ng requirements. Nakahinga kami nang maluwag. After kong magmeryenda, pumunta na ako sa Cuneta Astrodome para dumalo sa Istorya ng Pag-asa: Social Media Launch. Dapat alas-singko pa, pero dahil nagsimula na, nanuod na ako. Suwerte ko dahil dumating naman agad si VP Leni. Nagandahan ako sa advocacy niya. Kaya lang, hindi ko na tinapos. Umuwi na ako after her talk. Saka naman, dumating si Karen. Nasa Baclaran na ako ng mga sandaling iyon. Umuwi na lang din siya. Past 6 ako dumating sa bahay. Pagod, pero fulfilled. Hunyo 29, 2017 Walang palitan ng klase kanina dahil may dalawang teachers na absent. Umalis din saglit si Mam Dang. Gayunpaman, naging makabuluhan ang araw ng advisory class ko, pati ang mga estudyanteng inilipat sa akin. Nagturo ako at nagpa-group work. Enjoy na enjoy na sila sa pagdudula-dulaan. Unti-unti na nga silang nagiging performers. Nakapagpasulat rin ako ng salaysay tungkol sa tagumpay at balita about earthquake drill. Motivated ang lahat para makasama ang kanilang akda sa book namin at sa Tambuli. Bago ako umuwi, tulad ng dati, naghanda muna ako ng lesson ko para bukas. Hindi na ako magpapanuod dahil hindi magulo lang. Mahina kasi ang volume at hindi gaanong makita sa likod. Kung may monitor sana kami. Hunyo 30, 2017 Maganda sana ang mood ko habang nagtuturo, kaya lang narindi ako sa ingay ng advisory class ko nang malapit ng mag-uwian. Hindi agad nila sinimulan ang pagtatanghal ng kanilang group work. Hindi sila nakuha sa tingin. Gusto ko pa naman sanang may mai-encode akong akda nila habang nanunuod sa kanilang dula-dulaan at iba pa. Dahil sa inis ko, sinermunan ko sila. Nanahimik sila dahil sinabi kong tatanggalan ko sila ng opportunities na makasali sa mga contests at journalism dahil wala silang disiplina. Kako, mas maigi pang humawak ako ng lowest section. Idineklara ko rin na wala ng journalism class sa Lunes at wala ng libro. Sinimangutan ko sila hanggang sa sila'y nagsiuwian. Mayamaya, may nag-chat sa akin. Nag-sorry siya sa kanilang ginawa. Hindi ako nag-reply. Binisita ako ni Ms. Kris. Nagkuwentuhan kami at nagplano uli ng pagpunta kina sa Xinnia. Naki-join din si Sir Erwin.