Ang undas ay araw kung kailan inaalala ang mga namayapang
pamilya, kamag-anak at kaibigan sa pamamagitan ng pagpunta sa sementeryo,
pagdarasal, pag-alay ng mga pagkain at bulaklak at pagtirik ng kandila. Para sa
karamihan, isa itong pista at reunion dahil dito lamang sila nagkakasama-sama
at nagkikita-kita.
Pero hindi lang ganyan ang essence ng undas. Minsan, hindi
mo na kailangan pang pumunta sa sementeryo. Sa bahay lang, maaari mo nang
ipagtirik ng kandila ang kaibigang mong plastik sa'yo. Kung hindi mo pa naisuli
ang kandila na ginamit mo sa binyag ng anak niya, sindihan mo ngayong undas.
Tapos, ipagdasal mo na matauhan siya't magbago. Kung talagang hindi na siya
nagbago after a year, 'rest in peace' na ang iusal mong dasal. Hehe
Huwag mo na siyang pag-alayan ng pagkain at prutas. Gagastos
ka pa. Pwede mo namang lasunin mo na lang siya. Hehe
Lalo't huwag mo na siyang bigyan ng bulaklak na bouquet.
Bagkus, koronang bulaklak ang ibigay mo. Tamang-tama! Sulatan mo ng caption ang
ribbon ng 'In Memory of Our Friendship'.
Ang undas ay napakagandang araw talaga para magdasal,
magbigay, mag-alay, magpatawad, umalala at makalimot.
No comments:
Post a Comment