Anak: Pa, bakit hindi tayo magkakamukha?
Ama: (Hindi alam ang isasagot kaya umiling na lang.)
Anak: Ah, alam ko na! Kasi kapag magkakapareho tayo ng mukha... magkamukha na tayo. Di ba?
Ama: (Tumango lang)
Anak: O, di ba?! Galing ko, no!?
Sa aking paglalakad-lakad, nadaanan ko ang abandonadong bahay na ito. Hindi ko maiwasang maalala ang dati naming tahanan, na malayo sa sentr...
No comments:
Post a Comment