Langgam VS Tao

Minsan naisip ko, sana langgam na lang ako. Marami kasi ang mga kakayahan nila kumpara sa mga tao. Ang pabula nga na "Si Langgam at si Tipaklong" ay hindi ko kailanman malilimutan. Ito ang nagpapaalala sa akin kung gaano kasisipag ang mga langgam.

Aminin man natin sa ating mga sarili o hindi, sa maraming kadahilanan ay mas malalakas, mas matatalino, at mas masisipag ang mga langgam kaysa sa atin. Ang kanilang pambihirang pagkakaisa ay isang hindi matatawarang katangian upang sila ay patuloy na dumami at mabuhay sa mundo.

Naisip ko, sila na yata ang pinakaraming nilalang sa mundo. At, kaya nila tayong sakupin...

Pag-isipan natin: "Kaya nila tayong sakupin."

Ang mga langgam ay may kakayahang magbuhat ng bagay na limampung beses na mas mabigat kaysa sa kanilang timbang. Samantalang ang tao ay kaya lang buhatin ang katumbas o doble ng ating timbang. Kaya nilang magbuhat gamit ang kanilang mga bibig (tuka); ang mga tao naman ay bihira ang may ganoong kakayahan.

Mas maliit ang langgam, mas malaki ang kalamnan. Kung ang proportion ng katawan at muscles natin ang mga langgam, malamang ay mabubuhat natin ang isang kotse. Exception na siyempre ang mga superhero.

Ang mga sundalong langgam ay may ekstraordinaryong kakayahan. Ang mga ulo nila ay tila hinulma upang maproteksiyunan ang colony. Kapag may mga kalaban, ang mga sundalong langgam ay inihaharang ang kanilang mga ulo sa bukana ng kanilang pugad upang hindi sila mapasok. Ang kanilang mga pintuan ay nakadesinyo upang maisakto sa mga ulo ng mga sundalong langgam na animo'y mga cork. Mahirap nga namang pasukin kapag ganoon.

Isa pang nakakatuwang sikreto ng mga sundalo o guwardiyang langgam ay ang pagiging mahusay nilang mag-detect. Kapag may papasok na manggagawang langgam ay ididikit nila ang mga antenna nila sa ulo ng papasok. Sa paraang ito nila malalaman kung kasamahan nila iyon o hindi. Ano ang panama ng mga security guards?

Ang pangkalahatang biomass ng mga langgam sa mundo ay katumbas ng pangkalahatang biomass ng mga tao sa mundo. Ang biomass ay ang volume ng tirahan ng mga tao at hayop. Ibig sabihin, kung isang hektara ang tirahan ng mga tao. Isang hektarya rin ang tahanan ng mga langgam. Whoah! Kayang-kaya talaga tayong sakupin ng mga langgam!

Paano ito mangyayari, kung napakaliit ng mga langgam?

Ayon sa mga siyentipiko, may humigit-kumulang na But scientists estimate there are at 1.5 milyong langgam sa ating planeta sa bawat isang tao. Yikes! Ang ratio ng langgam sa tao ay 1,500, 000 is to 1? Amazing!

And imagine, may mahigit 12,000 na species ng mga langgam ang nabubuhay sa mundo sa bawat kontinente, except sa Antartica. So, let's do an arithemetic. (6 x 12,000 =72,000) may 72,000 ant species ang mayroon sa ating mundo ngayon. Karamihan sa mga ito ay naninirahan sa mga tropikal na lugar.

Ang mga langgam ay kayang-kayang manakop. Sa katunayan, sila ay nagkakaroon ng mga alipin. May ibang uri ng langgam silang pinagtratrabaho para sa kanilang grupo.

Paano na kaya kung tayo na ang alipinin ng mga langgam? I can't imagine...

Heto pa... Ang mga langgam ay namumuhay na noon pang panahon ng mga dinosaurs. Pinatunayan ito ng isang ant fossil na natagpuan sa Cliffwood Beach, New Jersey, USA. Tinatayang 130 milyong taon nang nabubuhay ang mga langgam sa mundo. Nagkaroon na marahil ng maraming ebolusyon. Siguro, ang mga langgam noon ay kamukha pa ng mga tipaklong. O, 'di kaya ng mga unggoy.

Dahil dito, ang mga langgam pa ang maituturing na orihinal na mga magsasaka. Ang mga teknik nila sa pagsasaka ay talaga namang nakakamangha. Hindi maihahalintulad sa mga modernong pagsasaka nating mga tao. Kung paano man iyon, kayo na ang bahalang tumuklas.

Madalas kong mapagmasdan ang mga langgam na parang pumaparada. Mayroon ding tila sumasalubong sa kanila at sila ay nag-aamuyan. Napansin niyo rin ba?

May kakaibang pang-amoy kasi ang mga langgam na tinatawag na pheromones. Ito ang iniiwan ng langgam na siyang naatasang maghanap ng pagkain. Ito rin ang sinusundan ng mga langgam na susugod sa lugar kung saan nakita ang mga pagkain. Kaya sila parang nagbabatian ay dahil nagpapalitan sila ng signal upang hindi sila maligaw. Ang kanilang pagpaparada ay pagtratrabaho (pag-iipon at paghahakot) ng mga pagkain. Pabalik-balik sila hanggang maubos nila iyon.

Masisipag talaga ang mga langgam. Umulan, umaraw, sila ay nag-iimbak ng pagkain. May kakayahan pa ring ipreserba at itago ang kanilang mga suplay.

Sadyang kahanga-hanga ang mga langgam. Bukod sa masisipag, ang mga ito ay may sistema, may pagkakaisa, at may direksiyon ang buhay.

Sana ang mga tao ay parang langgam na lamang.