Ayaw ko nang sumulat ng tula,
Hindi dahil ubos na ang ideya,
At hindi dahil ako'y napapagod na,
Kundi dahil ako'y wala nang luha.
Oo, ang mga tula ko'y pagluha.
Ang pagpatak ng luha ko'y tula.
Ang luha at tula ay ako noon pa,
Noon pang ako ay nagdurusa.
Wala na nga akong maitutula,
Wala na rin akong mailuluha,
Dahil naisulat na ng aking pluma
Ang kahapong mga pagdurusa.
Followers
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Buwaya sa Gobyerno
Guro: Ano ang gusto ninyong trabaho paglaki ninyo? Maria: Maging guro! Guro: Wow! Gusto mo ring magturo sa mga bata? Maria: Opo! Masay...
-
Sorsogon, Isang Destinasyon Ang Sorsogon ay hindi magpapahuli sa kagandahan ng tanawin, at kalinisan na mga dalampasigan, bundok at kapaligi...
-
Bakit kapag nagkakamali ng bigkas ang ating kapwa, pinagtatawanan natin? Bakit kapag mali-mali ang Ingles nila, kinukutya natin? Big deal ba...
No comments:
Post a Comment