Masasandalan

Puso’t damdamin nais mong buksan
Ngunit, hindi ka nila pinakikinggan?
Sabi nila’y paulit-ulit lang naman
Ang iyong mga pinagdadaanan.

Nais mong pumalahaw ng iyak
At sumandal sa isang balikat,
Ngunit walang kang maapuhap
Kahit kaibigang mapagpanggap.

Walang-wala kang matakbuhan
Dahil ang lahat ay nais kang takasan.
Hinding-hindi ka nila matutulungan
‘Pagkat sila rin ay nangangailangan.

Kay bigat na ng buhay mo
At ang puso mo’y nagdurugo.
Nais mo na ngang sumuko,
Bumitiw at magpakalayo-layo.

Mga kaibigan mo’y nasaan?
Wala! Sa’yo’y walang pakialam.
Sino pa ang masasandalan
Sa oras ng pagdurusa’t kabiguan?

Huwag ka nang tumangis.
Sa halip, tumingala sa langit,
Upang mga kasaguta’y makamit.
At mawala ang mga pasakit.

Siya’y nananahan sa iyong puso,
Matagal na at ‘di naglalaho,
Kahit noong ika’y nagbago,
Kahit ikaw ay lumiko.

Siya ang iyong kaibigan,
Na hindi ka pagsasarhan
at iyong masasandalan
Ngayon at magpakailanman.