Minsan,
sa aking karera,
ako'y pumaimbulog talaga.
Talento, oras, at lakas,
ay aking aking ipinamalas.
Mahal kong samahan
sa aki'y nakinabang,
mga kapwa'y
nasiyahan,
ngunit...
ang masaklap,
ni sa aking hinagap,
'di pinangarap,
ay may mga nilalang,
ako'y ibagsak nang sapilitan
Kaya, ako'y
gumiwang-giwang,
tumimbuwang,
at tuluyang lumagapak.
Nabali aking pakpak.
Sila'y humagalpak.
Abang lingkod niyo'y
puso'y dumugo,
isip ay sumuko,
nanghina,
at nawala.
Kinalauna'y nagwala,
ako'y kumawala
sa tanikala,
sa kinalugmuka'y
muling nabuhay.
Dugong nananalaytay
sa panulat at kamay
ay sumungaw,
at lumitaw
ang ideya,
ang sigla,
ang talento,
at ang puso.
Ngayon...
ako'y bumabangon
upang muling pumitik,
pagalawin ang mga titik,
maningil,
at maniil.
Ngayong buo na,
ngayong natuto na,
sunggaban ang buwaya,
at tuhugin ang mga linta.
Panulat ko'y aking sandata
at ang mahika
ay ang aking adhika.
Maisiwalat,
ipakalat,
kapwa ay imulat...
sa katotohanan.
Followers
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Buwaya sa Gobyerno
Guro: Ano ang gusto ninyong trabaho paglaki ninyo? Maria: Maging guro! Guro: Wow! Gusto mo ring magturo sa mga bata? Maria: Opo! Masay...
-
Sorsogon, Isang Destinasyon Ang Sorsogon ay hindi magpapahuli sa kagandahan ng tanawin, at kalinisan na mga dalampasigan, bundok at kapaligi...
-
Bakit kapag nagkakamali ng bigkas ang ating kapwa, pinagtatawanan natin? Bakit kapag mali-mali ang Ingles nila, kinukutya natin? Big deal ba...
No comments:
Post a Comment