Pag-ibig sa Tamang Panahon (Dula)

 Pag-ibig sa Tamang Panahon

Enero 9, 2025

 

Mga Tauhan:

    *Ma’am Serrano – guro sa Alternative Learning System (ALS)

    *Angelo Corrales – estudyante at construction worker

    *Aling Gelang - nanay ni Angelo

    *Mang Agusto – tatay ni Angelo

    *bigotilyong security guard

    *mga katrabaho ni Angelo

    *mga estudyante ni Ma’am Serrano

 

Tagpuan:

    *sa barumbarong

    *sa construction site

    *sa kalsada

    *sa iba’t ibang classroom

 

Sequence 1: Labas. Barumbarong. Hapon

Ma'am Serrano: "Magandang hapon po."

Aling Gelang: "Magandang hapon din." (Nataranta ito kung paano itatabi ang mga nakaharang na batya, timba, at mga basang damit.)

Ma'am Serrano: "Kayo po ba ang magulang ni Angelo?"

Aling Gelang: "Opo, Ma'am! Ako po si Aling Gelang… Naku, pasensiya na po. Hindi na po siya nakakapasok. Sinama kasi siya ng ama niya sa ginagawang building diyan."

CUT TO:

 

Sequence 2: Labas. Construction Site. Hapon

Ma'am Serrano: "Sir, good afternoon po!" (Ngumiti)

Security Guard: "Good afternoon, Miss!" (Nakangisi)

Ma'am Serrano: "May hinahanap po ako. Si Angelo Corrales. Puwede po ba siyang makausap?"

Security Guard: (Tumawa muna) "Miss, sa dami ng trabahador dito, hindi ko kilala ang hinahanap mo. Nandito naman ako." (Kumindat at binasa ang mga labi.)

Ma'am Serrano: (Naaasar man, pero hindi siya nagpahalata.) "Sir, anong oras po ba ang uwian nila?"

Security Guard: "Uwian? Boyfriend mo ba siya o asawa?" (Tiningnan si Ma'am Serrano, mula mukha hanggang dibdib.)

Ma'am Serrano: "Teacher niya po ako. Dalawang Sabado na po kasi siyang absent."

Security Guard: (Tila napahiya. Tumingala ito sa building.) "Sorry, Ma'am... Hindi ko po alam kung mag-o-overtime sila o hindi."

Ma'am Serrano: (Nalungkot)

Security Guard: "Pero, Ma'am, kung walang OT ngayon, pauwi na ang mga trabahador. Alas-singko na, e." (Naging pormal na ang pananalita)

Ma'am Serrano: (Magpapaalam na sana, nang marinig at makita niya ang mga parating na construction workers. Natuwa siya.)

Security Guard: "Ma'am, labasan na pala sila. Sana nandiyan ang estudyante mo."

Ma'am Serrano: "Sana nga." (Ngumiti, saka pumuwesto siya sa gilid ng guard house.)

(Bawat palabas na empleyado ay napapatingin kay Ma’am Serrano. Ang iba ay may mga positive side comments pa. Nahiya tuloy siya.)

Angelo: "Ma'am!"

Ma'am Serrano: (Narinig na niya ang malakas na boses ni Angelo. Nginitian niya ang estudyante.) "Pinuntahan kita sa bahay ninyo. Nandito ka pala."

Angelo: (Nahiya si Angelo sa pagharap sa guro. Itinapon nga niya ang kasisindi lamang na sigarilyo. Pinagpagan pa niya ang kaniyang maalikabok na uniporme.) "Ma'am, sorry po kung napasugod pa kayo... Doon po tayo."

Ma'am Serrano: (Bago tumalikod si Ma'am Serrano, sumenyas muna siya sa sikyu. Nagpasalamat siya.)

Security Guard: (Kumaway at ngumiti, at tila kinilig pa ang mga mata.)

CUT TO:

 

Sequence 3: Labas. Kalsada. Hapon

Angelo: "Si Papa ko pala. Pa, si Ma'am Serrano po... Siya po ang naikukuwento ko sa inyo."

Ma'am Serrano: (Sandaling napaisip) "Magandang hapon po, 'Tay!" (Mabilis na nagmano)

Mang Agusto: (Tila naalangan, nang abutin ang kamay ng guro) "Magandang hapon po, Ma'am. Pasensiya ka na po rito sa anak ko, e, kailangan daw niyang kumayod."

Ma'am Serrano: "Naunawaan ko po, kaya nga po ako nandito ako para..."

Angelo: (Sumabad) "A, Pa, puwedeng mauna na po kayo?" (Napakamot pa sa ulo)

(Pumayag naman ang ama at agad na nagpaalam sa dalawa. Sinundan naman nila ng tanaw ang ama.)

Ma'am Serrano: "Angelo, kailangan mong pumasok next week."

Katrabaho 1: "Angelo, hayop, a! Saan ang date niyo?" (Nagbibiro, gayundin ang kasamang tatlo)

Angelo: (Napangiti at napakamot sa ulo) "Sssh. Si Ma'am Serrano."

Katrabaho 1: "Hi, Ma'am!"

(Nagtawanan na lamang sila. Pagkatapos, nauna na sa paglakad ang mga iyon. Natahimik namang bigla si Angelo.)

Ma'am Serrano: "Angelo, humahanga ako sa determinasyon mong makatapos. Noong una pa lamang kitang makita, alam ko, makakapasa at makakatapos ka."

Angelo: "Salamat po, Ma'am... pero hindi ko na po yata kayang maipagpatuloy."

Ma'am Serrano: (Huminto. Napalunok.) "Sabi mo, gusto mong maging pulis. Sa palagay mo, makakamit mo ang pangarap mo kapag sumuko ka?"

Angelo: (Hinarap ang guro, ngunit agad ring yumuko.) "Ma'am, suntok sa buwan ang pangarap ko. Sa kalagayan ng buhay namin, mas gugustuhin ko na lang maghanapbuhay kaysa mag-aral... Ma'am, tama na po ako sa ganito."

Ma'am Serrano: "Walang masama sa trabaho mo. Marangal 'yan. Kaya lang, mas maganda sana kapag nakatapos ka. Hindi naman mahirap maabot ang pangarap mo. Determinasyon lang. Tiyaga. Inspirasyon. Nariyan ang pamilya mo. Gawin mo silang inspirasyon. O kaya ang girlfriend mo."

Angelo: (Napangiti) "Kung inspirasyon lang po, Ma'am... punong-puno ako niyan. Pero girlfriend... imposible, Ma'am. Masasaktan lang ako, Ma'am. Wala namang gugusto sa hamak na construction worker lamang."

Ma'am Serrano: "Huwag kang magsalita ng gan'yan, Angelo. Huwag mong maliitin ang sarili mo." (Kusa na lang naipatong ang kanang kamay sa kaliwang balikat ni Angelo) "Angelo, tingnan mo ako."

Angelo: (Nahihiyang tumitig, pero tila nakuryente)

Ma'am Serrano: "Kung susuko ka, para mo na ring isinuko ang obligasyon mo sa mga magulang at kapatid mo. Sabi mo noon, gusto mong mapag-aral ang mga kapatid mo sa private school. Paano mo magagawa iyon, kung ikaw mismo ay tumigil na sa pangangarap?" (Saka lamang namalayang nakapatong ang kamay sa balikat ng estudyante. Patay-malisya itong inalis.) "Angelo, laki rin ako sa hirap. Sa probinsiya namin, kami na yata ang pinakasalat, pero nagsumikap ako. Nangarap, hanggang... hanggang heto ako."

(Nang nagtama ang kanilang mga paningin, parang matagal na silang magkakilala. Parang malalim na ang kanilang samahan.)

Angelo: "Ma'am, napakabuti po ng loob ninyo. Alam kong hinanap at hinintay niyo pa ako para lang sabihin sa akin kung gaano kahalaga ang edukasyon at pangarap. Salamat, Ma'am!"

Ma'am Serrano: (Natawa) "Masyado ka namang pormal, Angelo. Ilang taon ka na ba? Hindi ba't magkasing-edad lang tayo?"

Angelo: "Opo!"

Ma'am Serrano: (Lalong natawa) "Ayan, pinatatanda mo talaga ako."

Angelo: "Sorry, Ma'am. Ganyan kasi ang turo sa akin ng mga magulang ko. Sabi nila, kahit hindi rin sila nakapagtapos ng pag-aaral, malaki raw ang serbisyo ninyo sa bansa. Kayo raw po ang tunay na bayani."

Ma'am Serrano: "Siguro... Ako, kasi, palibhasa unang taon ko pa lamang sa serbisyo, hindi ko pa iyan masasabi. Basta ang alam ko, nagmamalasakit ako sa 'yo."

Angelo: "Sa akin, Ma'am?" (Inosente ang tanong)

Ma'am Serrano: "Hindi lang sa 'yo, kundi sa lahat ng estudyante ko." (Namula ang pisngi, kaya nagsimula nang maglakad.)

(Natahimik sila nang ilang sandali.)

Angelo: "Ma'am, saan ka po umuuwi ngayon? Ihahatid na po kita."

Ma'am Serrano: "Gusto mong malaman?" (Ngumiti)

Angelo: "Yes, Ma'am!"

Ma'am Serrano: "Tapusin mo muna ang ALS. Ipasa mo. 'Tapos, mag-aral ka sa kolehiyo. Saka ko sasabihin sa 'yo."

Angelo: "Hala, si Ma'am! Ang tagal pa no'n!" (Napakamot sa ulo.)

Ma'am Serrano: "Sabi nga, kapag may tiyaga, may nilaga."

Angelo: "Ang lalim mo, Ma'am. Ganyan ka ba mangusap sa boyfriend mo?"

Ma'am Serrano: "Palasak na ang kasabihang 'yan. Saka, sinong boyfriend? Wala, 'no!"

Angelo: (Hindi makapaniwala sa narinig. Lalong lumakas ang kabog ng dibdib niya, kaya lang bigla rin itong nawala.)

Ma'am Serrano: "Bakit parang tinakasan ka ng ligaya sa katawan?" (Napansin ang pagkahulog ng kasiyahan ni Angelo)

Angelo: "Ma'am, kasi... pareho tayo. Mahirap palang maging mahirap."

            (Napatigil uli sila sa paglakad.)

Ma'am Serrano: (Hindi rin nakasagot)

Angelo: "Ma'am, kung iibig ba ako sa katulad ninyo, may pag-asa ba akong sagutin?"

Ma'am Serrano: (Lalong napipi at hindi matingnan si Angelo.) "Ang pag-ibig ay para sa lahat. Walang kasarian, edad, relihiyon, o katayuan sa buhay.'

Angelo: "Ma'am, hindi niyo po nasagot ang tanong ko."

Ma'am Serrano: "Kapag pumasok ka sa Sabado, malalaman mo ang sagot ko."

Angelo: "Talaga, Ma'am?" (Parang bata)

Ma'am Serrano: (Tumango at ngumiti lamang, saka muling naglakad)

 

 

Sequence 4: Loob. ALS Room. Umaga

(Makikitang pursigidong matuto si Angelo. Patingin-tingin siya kay Ma’am Serrano habang nagsusulat. Madalas din niyang tingnan ang oras sa wall clock.) FADE TO:

 

 

Sequence 5: Loob. ALS Room. Hapon.

Ma'am Serrano: "Sa tingin ko sa 'yo, hindi ka mahirap mahalin." (Nagliligpit ng mga gamit)

Angelo: (Natahimik, habang pinagmamasdan ang guro, at lalong tumaas ang paghanga) "Ma'am, ihahatid na kita." (Akmang kukunin ang mga gamit ng titser)

Ma'am Serrano: (Hindi binigay ang mga gamit. Kumurba pa ang mga kilay) "Hindi ba't may usapan na tayo. Sana natandaan mo pa 'yon."

Angelo: (Nag-isip) "Magtatapos ako sa ALS. Mag-aaral sa kolehiyo... Okay. Matagal iyon, pero... pero kaya ko 'yon, Ma'am!"

Ma'am Serrano: "Salamat naman kung gano'n! Mauna ka nang umuwi."

Angelo: "Yes, Ma'am! Ingat po kayo."

Ma'am Serrano: "Ingat ka rin."

CUT TO:

 

Sequence 6: Loob. ALS Room. Umaga.

(Sa mga sumunod na Sabado, mas naging masigasig si Angelo na matuto. Labis namang ikinatutuwa iyon ni Ma'am Serrano. Pareho rin silang may itinatago at pinipigilang damdamin. Ang tangi lamang nangungusap sa kanila ay ang mga mata, pintig ng puso, at ang pag-alala sa bawat isa.)

(Seryoso si Angelo na tapusin ang ALS at maipasa ito.)

 

 

Sequence 7: Loob. Construction Site. Umaga.

(Sinikap niyang magtrabaho kapag araw ng Lunes hangang Biyernes upang makatulong sa pamilya at makapag-ipon para sa kaniyang pagkokolehiyo. Ang kaniyang pamilya, ang kahirapan, at ang pangako ni Ma'am Serrano ang kaniyang pinanghahawakang inspirasyon. Aminin man niya o hindi, gusto niyang ibigin ang kaniyang guro.)

 

 

Sequence 8: Loob. ALS Room. Hapon.

Ma'am Serrano: "Gragraduate ka na sa Agosto... I'm sure, proud na proud sa 'yo ang mga magulang at mga kapatid mo. Hindi ba't sabi ko sa 'yo na matutupad mo ang pangarap mo? Hayan na, malapit ka na." (Malungkot) "Hindi na ako makakadalo sa graduation rite ninyo... Huwag kang mag-alala, may teacher naman na papalit sa akin."

Angelo: (Hindi naitago ang luha) "Ma'am, pinilit kong makapasa para marating ko ang tirahan mo, tapos ganito lang pala."

Ma'am Serrano: (Napangiti) "Uuwi ako hindi dahil ayaw kong tuparin ang usapan natin. Uuwi ako sa probinsiya dahil kailangan ako ng Mama ko. May sakit siya. Doon na rin ako magtuturo para may mag-aalaga na sa kaniya. Isa pa, ang bahay ko rito sa Manila ay inuupahan ko lang."

Angelo: (Kumbinsido) "Ma'am, salamat sa inspirasyon!"

Ma'am Serrano: "Walang anoman! Trabaho ko iyon. Proud ako sa 'yo. Hindi mo lang alam kung gaano ako kasaya nang malaman kong pasado ka. Salamat din dahil isa ka sa nagpatunay kung gaano kahalaga ang papel ko bilang guro." (Napaluha) "Mauna ka nang umuwi, Angelo."

Angelo: (Mabigat ang loob na umalis. Pero, bago siya tuluyang lumabas sa silid-aralan, nagsalita siya.) "Ma'am, magiging pulis po ako... And I'll see you."

Ma'am Serrano: "See you, Angelo..."

 (Hindi napigilang bumuhos ng mga luha ni Ma'am Serrano, nang nakaalis na si Angelo. Hindi siya nasasaktan sa pagkakalayo nila, kundi sa katotohanang imposibleng magkita pa silang muli. Aniya, ang apat o limang taon ay sapat para magbago ang tao.)

 

 

Sequence 9: Loob. Classroom. Hapon.

 

Kumuha ng kursong Criminology si Angelo. Sinikap niyang kayanin ang pisikal at pinansiyal na pagsubok para lamang sa ikatutupad ng kaniyang pangarap. Simula nang makilala niya si Ma'am Serrano, malaki ang naging pagbabago sa kaniyang pananaw sa buhay. Naging positibo siya at nagkaroon ng tiwala sa sarili. Kung anoman ang katutunguhan ng kaniyang buhay, utang na loob niya iyon sa dating guro.

FADE TO:

 

(Mahigit apat na taon ang lumipas, guro na ng Grade 3 si Ma'am Serrano. Mas kilala siyang Binibining Laarni sa kanilang paaralan.)

 

Sequence 10: Loob. Classroom. Umaga.

(Isang Lunes ng umaga, sinimulan ni Ma;am Serrano ang kaniyang aralin tungkol sa mga hanapbuhay o trabaho ng mga Pilipino. Tumawag siya ng mga bata upang sabihin ang trabaho ng kanilang magulang.)

Ma'am Serrano: "Joan," tawag niya sa estudyanteng nasa unahan.

Joan: "Ang nanay ko po ay tindera. Ang tatay ko naman po ay magsasaka."

Ma'am Serrano: "Salamat, Joan!" (Isinulat muna ang sagot ng bata, saka nagtawag uli.)

Kyle: "Ang Papa ko ay kapitan. Ang Mama ko naman po ay mananahi."

(Nang ang ikaapat na estudyante na ang sasagot, natahimik ang lahat ng bata.)

Ma'am Serrano: "O, bakit?"

Julie: (Nakatayo) "May pulis po!" (Itinuro pa ang pulis sa may pinto)

Pulis: "Magandang umaga, Binibining Laarni!" (Seryoso) "Ang tatay ko po ay construction worker. Ang nanay ko naman po ay labandera."

Ma'am Serrano: "Angelo?"

Angelo: "Ma'am, maaari ba kitang ihatid mamaya sa bahay ninyo?"

Mga estudyante: (Sabay-sabay) “Uuuuuy!”

(Namula ang pisngi ng dalaga, saka nagsabing batiin nila ang bisita.)

Mga estudyante: "Magandang umaga po, Sarhento Angelo Corrales!”

Ma'am Serrano: "Bakit niyo kilala si Sir?"

Mga estudyante: (Nagtawanan lang)

(Hindi na naitago nina Laarni at Angelo ang pagkasabik nila sa isa't isa. Mabilis na nagyakap sila sa harap ng mga bata. Pagkatapos, magkahawak-kamay silang nagpaliwanag kung ano ibig sabihin niyon.)