Kanang Binti

Hindi pa rin ako dalawin ng antok, lalo na't nananaig sa akin ang takot sa kuwartong kinaroroonan namin ng malapit kong kaibigan na si Joan. Nagsumiksik pa nga ako sa kanya, kaya nagising siya. Alam niyang hindi lamang ako giniginaw, kundi natatakot rin.

"Bro, mag-pray ka lagi, bago ka matulog. Lalo na ngayon, dito. Nakita mo naman... At alam mo kung ano ang mayroon dito sa bahay," payo sa akin ng kaibigan ko, na halos kapatid na ang turing ko.

Hindi na ako umimik. Nagtalukbong na lang ako ng kumot. Naalala ko ang mga kababalaghang naranasan namin noon sa lugar na iyon.

Ilang sandali lang ang lumipas, nanigas ang kanang binti ko, na nakadantay sa unan. Hindi ko ito maibaling.

"Sis..." tawag ko sa kanya. Tinapik-tapik ko pa ang kanyang braso.

Tatlong beses ko pa siyang niyugyog, bago siya naalimpungatan. "Bakit?"

"Hindi ko maigalaw ang binti ko."

Agad niyang tinanggal ang kumot ko at buong lakas niyang itinulak ang binti ko pakanan.

Bumalikwas ako... dahil sa takot. Pagkatapos, naalala kong hindi ko pala natapos kagabi ang panalangin ko.