Ako’y umibig sa
babaeng marikit.
Sa kanyang lambing,
ako’y naakit,
Sa kanyang ngiti, ako’y
napalapit
bawat araw ko’y
parang laging langit.
Nang siya makatagpo
ng kapalit,
Ako, sa kanyang puso’y
iwinaglit.
Anong saklap nito, o,
kay sakit!
Dapat ba akong
magtanim ng galit?
Hindi dapat, ang
aking nasambit.
Sa halip, isinulat
ang hinaing at pait.
Sumulat ng tugma,
maging ng awit,
Saka lumaya sa matinding
hinanakit.
No comments:
Post a Comment