Upuan

Katatapos pa lamang ng eleksiyon noong Mayo,

Sumadya kami sa simpleng tanggapan mo,

Upang humingi ng tulong pinansiyal mula sa’yo,

Bilang bahagi ng Brigada Eskwela sa taong ito.

Hindi ka man namin naabutan sa opisina mo,

Sekretarya mo’y kami’y pinatuloy at pinaupo

“Naka-leave po ngayon si Madam,” anito.

Katulad mo, siya ay mabait at makatao.

Hindi ka man nakapaupang-palad, aking idolo,

Mapalad ako dahil naranasan kong umupo

Sa upuan ng tanggapan mo doon sa Senado,

At nakita ang mga koleksiyon mong telepono.

Ang pagkakataong iyon ay itatatak sa’king puso.

Di mo kami nabigyan, ngunit ‘di mo kami binigo.

Nabigay mo sa bansa, walang katumbas sa piso.

Di ‘Stupid’, kundi ‘Forever’ ang mga ambag mo.

Madam, hindi nasayang ang isang boto ko

Dahil ang buong Pilipinas ay tunay na panalo.

Nang ikaw ang naupo sa lahat ng puwesto,

Natuwa at nakinabang ang bawat Pilipino.

Upuan mo'y walang kapares, walang kapareho,

Pagkat ikaw ang nag-iisang pambihirang pinuno.

Pag-upo mo'y walang katulad, malayong-malayo,

Ni sa kalingkingan, hindi maihahambing sa'yo.