Naging palaisipan sa akin ang panaginip ko kanina. Hindi ko lubos maisip
kung ano ang ibig sabihin niyon. Hindi na tuloy ako nakatulog pagkatapos
niyon.
Himbing na himbing si Lianne. Gaya ng dati, nakalilis na naman ang
kanyang kumot. Nasilip ko ang mapuputi niyang binti. Lalo lang tumayo at
tumigas si Manoy. At dahil wala nang nana na lumalabas sa aking burat, balik sa
normal na naman ito. Kaya, nilaro ko ito kahit maaaring magising si Lianne at
makita ako.
Habang binabati ko ang kahabaan ko, iniisip kong subo-subo ni Lianne ang
akin. Ang sarap niyang kantutin sa bibig. Napapikit ako at napaungol.
Malapit nang pumulandit ang katas ko nang magsalita si Lianne. "Sana
nagtago ka man lang.." Mahinahon niyang sabi pero sarkastiko.
Nakaupo na siya sa kama.
Bigla kong itinago si Manoy. At, hiyang-hiya akong bumangon para lapitan
siya at mag-sorry. Pero, nagtalukbong na siya ng kumot.
"Sorry, Lianne." sabi ko nang nakalapit na ako sa
kanya. "Hindi ko naman intensiyon na bastusin ka." Dinampi
ko ang kamay ko braso niya. Ginalaw niya ito, hudyat na tanggalin ko ang aking
kamay.
"Lumayo ka sa akin!" Nanginginig ang boses niya.
"Sorry na. Kahit tingnan mo man ako sa mata. Hindi kita kayang
bastusin. Nadala lang ako sa.."
"Nadala? Oo, nadala ka! Isang gabi.. hindi mo na mapipigilan ang
sarili mo.. ako na ang..."
"No! I won't do that! Mahal kita, e!" Tumayo na ako at
tumungo sa kusina. Nagtimpla ako ng kape ko. Hindi pa rin lumabas ng kumot si
Lianne. Ang hula ko, umiiyak na siya.
Hiyang-hiya ako sa nangyari. Gayunpaman, hindi ako magbabago kay Lianne.
Sana hindi niya ako katakutan. Malibog lang talaga ako pero hindi ako
manyakis.
No comments:
Post a Comment