"Ang suplado mo ngayon, Mr. Campus Personality! Hmp!" Tinalikuran ako ni Dindee pagkatapos niyang tumingin sa ginagawa ko.
Pinansin ko na siya kanina pagdating niya. Actually, sabay pa kaming nagmeryenda. Sinabi ko rin sa kanya na marami pa akong gagawing project. Hindi naman niya ako matutulungan dahil ako lang talaga ang may alam ng mga gagawin ko.
"Uy, sorry." Hinabol ko siya sa kanyang kuwarto. Hindi niya ako hinarap. Kinuha niya ang hair brush niya at nagsimulang hagurin ang kanyang buhok. "Sorry na." Inalog ko ng bahagya ang mga balikat niya at pinilit kong palingunin siya sa akin.
"Ganyan ka ba talaga?" Marahan niyang sinabi.
"Busy lang talaga ako. Gustong-gusto kong makipagkulitan sa'yo..but.."
"Pwede mo naman akong isali sa gingawa mo. Wala ka bang tiwala sa girl friend mo?"
"Meron. Kaya lang.. akala ko marami ka ring ginagawa."
"Akala mo lang yun. Nagpapanggap lang akong busy. The truth is..nasasaktan ako. Ilang araw mo na akong nababale-wala. Napaka-insensitive mo, Red." Humarap na siya sa akin. Nangingilid na ang luha niya.
"Hindi yan totoo, Dee. Alam mo yan."
"Hindi ko alam. Ipaunawa mo. Ang alam ko lang..mahal na mahal kita. At gustong-gusto kong lagi mo akong pinapansin.. Oo, kulang na ako sa pansin." Umupo siya sa gilid ng kama at tinakpan ang kanyang mukha ng kanyang mga palad. Umiiyak siya.
"Mahal na mahal din kita. Walang oras na hindi kita nais na makasama..pero, sana this time, maunawaan mo na estudyante ako na naghahangad na.."
"Pangarap na naman?! Wala na bang.. O, my God.. Red, ginirlfriend mo lang ba ako para saktan?'' Tuluyan na siyang humagulhol.
Niyakap ko siya. Hindi siya tumanggi. "Mahal na mahal kita, Dindee. Hindi kita kayang saktan. Sorry. Sorry dahil nararamdaman mo iyan ng hindi ko sinasadya."
Umiyak siya sa dibdib ko. Hindi na siya nagsalita.
Matagal kami sa ganung posisyon,
No comments:
Post a Comment