Nag-usap kami ni Zillion habang nasa sasakyan kami. Hindi ko na kasi nahintay na makauwi kami sa bahay. Hindi ko kasi kayang tingnan ang anak ko na malungkot. Sanay akong nakangiti siya at masaya. Palangiti kasi siya. Masiyahin at palabati. But now, biglang nawala ang mga iyon. Halos nga hindi na niya ako kausapin. Nawala na ang kanyang pagiging open sa akin at ang pagiging palakuwento.
Ayokong maging malayo ang loob niya sa akin.
Anak, musta ka na?
Mabuti naman po, Dad! Tumingin lang siya sa akin, tapos, pumindot-pindot na naman sa tablet niya. Nagwa-Wattpad siya, alam ko.
I mean, yung relasyon mo kay Gelay? Nagkausap ba kayo kanina?
Ah..e, nagkita lang po kami sa mata.. Di nagsasabi ng totoo si Zillion. Nag-chat kasi kami ni Gelay kanina. Nag-usap daw sila.
Hindi yata iyon ang sabi ni Angela sa akin..
Ah, opo, nag-usap po kami kanina..
Wag ka ng mahiya sa akin, anak. Kung tutuusin, ako ang may gawa nitong sadness mo. But, then, hindi mo pa rin magawang magalit sa akin..
Tama naman po kasi ang ginawa ninyo. Masyado pa po akong bata para sa ganito..
May gusto ka bang hilingin sa akin?
Nag-isip siya. Mahigit isang minuto ko siyang di narinig..
Gusto ko po siyang maging girlfriend uli.. Alangan siya sa hiling niya. Pero, natuwa ako sa kanya. Labis ang pagmamahal niya kay Gelay.
O, sige..
Pumapayag po kayo? Talaga po?
Yes, 'nak.. But, I have to invite you tomorrow. My Creative Writing students wanted to meet you. They like you to talk about your writing style. Pwede ba?
Sure po ba sila? Hindi pa naman po talaga ako rightful para mag-talk. Wala pa po akong hawak na published book ko.
Ok lang yan.. request kasi nila. Gusto ka lang din nila makita. So, payag ka ba?
Yes, Dad.. no problem po..
Sumaya ang mukha ng anak ko.. Masaya na rin ako..
No comments:
Post a Comment