Nalungkot ako sa nangyari. Hindi agad ako nakaisip ng tama. Ginusto kong
sundan ang dalawa pero hindi ko nagawa. Naisip ko na tama na iyon. Siguro nga
pareho kaming nasaktan ni Lianne.
Lumipas ang mga oras, siya pa rin ang laman ng isip ko. Kahit nung
gabing sumasayaw ako sa entablado, siya pa rin ang laman ng utak ko. Hindi ko
na nga alintana ang libog na nararamdaman ng mga parokyano.
Malungkot na maharot ang musikong pinili ko kaya naramdaman ko ang
kawalan ni Lianne. Pakiramdam ko, nasa loob lang siya ng bulwagan, nanunuod,
naghihintay na lapitan ko at hayaan siyang laruin ang pagkalalaki ko.
"Igiling mo pa, Mr. Hardlong!" sigaw ng isang
matandang bakla. Saka lamang ako natauhan.
Ilang minuto na lang naman ang tiniis ko. Itinodo ko na ang performance.
At bago natapos ang tugtog, wala na ang kapiraso kong saplot, naiwan sa
entablado.
Hindi ko na narinig ang hiyawan ng mga malilibog. Dumiretso ako sa
dressing room at humagilap ng masusuot.
"Anong nangyayari sa'yo, Hector?!" Narinig ko sa may
pinto si Mama Sam. May inis sa boses niya. "Hindi ako nalibugan sa
ginawa mo."
Humarap ako at tumambad sa kanya ang galit ko pa ring alaga.
"Hindi ba? Problema mo na 'yun!" Tumalikod uli ako at
nagkalkal sa cabinet. Maya-maya, nasa likod ko na siya, hawak-hawak ang alaga
ko. "Shit! Lumayo ka. Putang..!"
“Akin ka ngayon, please.."
"Tang ina! Sabi mo di ka nalibugan! Ang libog mo pala, e . Lumayo
ka nga! Hindi pa kita napapatawad. Ikaw ang dahilan ng paghihiwalay namin
ni.." Hindi ko na itinuloy. Nagbihis na ako ng boxer shorts at lumabas ng
dressing room.Narinig kong nagso-sorry pa si Mama Sam.
Pinilit kong kumonekta sa mga customer para kumita ako. Gusto ko kasing
makaipon para magbakasyon ng ilang araw sa probinsiya.
No comments:
Post a Comment