Redondo: Cool

Hindi pa rin pumasok si Riz. Naunawaan naman ng buong klase namin. Ang hula ko nga, baka hindi siya dumalo sa graduation. Ilang araw na lang kasi ay magpa-practice na kami.

Ramdam ko ang lungkot nang wala siya. Nami-miss ko siya, lalo ngayon magkagalit pa kami nI Dindee. Siguro nga may dahilan siyang magselos. Pero, alam kong bilang kaibigan lang ang pagmamalasakit ko kay Riz. Siya ang pinili ko. Kung tutuusin, si Riz ang mahal ko. Siya ang una kong minahal.

Pinapunta ko si Jeoffrey sa bahay. Dumating siya sa bahay ng mas maaga sa akin. Nakipagkulitan pa kasi sa akin ang mga barkada ko.

Kausap na niya si Dindee. Parang antagal na nilang magkakilala. Tapos, nang pumasok na ako sa gate at nang makita nila ako, biglang umalis si Dindee. Pumasok siya sa kuwarto niya.

“O, Jeoffrey, kanina ka pa?” Nakipag-apir pa ako sa kanya.

“Hindi. Ilang minuto pa lang.”

“Sandali lang, bro. Bihis lang ako, tapos meryenda tayo. D'yan ka lang ba o sa loob na lang tayo?”

“Dito na lang tayo, bro!”

Agad akong nagbihis at naghanda ng pagkain. Hindi lumabas si Dindee. Hindi ko rin siya pinansin.

Sa labas..habang nagmemeryenda kami ni Jeoffrey. “Musta na ang grupo mo?” tanong ko sa kanya.

“Ayos lang. Ganun pa rin. Tiyagaan ko na lang. Wala na akong magagawa. Siguro, magbabago din sila ng pagtrato sa akin, baling araw.” turan ng kaibigan ko.

“Tama ka. Ganun na nga ang dapat.”

Natahimik kami. Maya-maya, nagtanong siya tungkol kay Dindee. Matagal na daw ba kaming mag-on.

“Wala pang isang taon.”

“Ah.. Sarap niyang kausap. Cool siya.”

Hindi ako umimik. Napansin ko rin na parang hinihintay niya ang paglabas ng girl friend ko. Sana mali ang iniisip ko. Huwag naman siyang magkagusto kay Dindee, kundi, mag-aaway kami.