Redondo: Iskandalo

Kagabi, sa MusicStram, dumagsa ang mga graduating college students. Pinatawag ako ni Boss Rey. Alam daw niya na gragraduate ang mga kapapasok lamang na customers kaya tinanong niya ako kung may alam akong pwedeng kantahin na makakapagpaiyak sa mga kabataang parokyano. 

As artist (he he), kailangang laging handa. ‘Farewell’ po Boss, saka “That’s What Friends Are For” turan ko.

“Okay! Praktisin mo na agad habang may naasalang pa sa entablado. Mamaya kita ipapatawag pag medyo nakatagay na ang mga estudyante.”

“Sige po!” Sinimulan ko agad ang paggitara. Si Boss, lumabas naman.

Alas-diyes y medya na ako pinatawag para mag-perform. Inuna ko muna ang isa sa napraktis ko kahapon. Pagkatapos, ngasalita ako. “These next two songs are dedicated to group, who I think, like me, are graduating students.” Tinuro ko pa sila.

Tumango naman sila. Ibig sabihin, tama ako. Naghiyawan pa sa tuwa ang mga kabataan. May narinig akong ‘Yahoo’ at  ‘Ayos ‘yan, pre!’ Na-ispire ako lalo. Then, tinugtog ko na ang ‘That’s What Friends Are For’. Naramdaman ko ang ligaya sa kanilang mga puso. Naalala ko sin Gio, Rafael, Nico, Romeo at Riz. Sana pala ay narito rin sila, naisaloob ko.

“Congratulations, graduates!” wika ko pa pagkatapos ng kanta.

Nag-thank you sila.

Sunod, tinugtog ko na ang “Farewell”. Ayos, una pa lang ay naging emosyonal na ang grupo ng mga kabataan. May nagkamayan. May nagyakapan. Nag-group hug pa sila.

“Thank you!” Nagulat ako nang pagbaba ko ng entablado ay may sumundo sa aking estudyante. Picture daw kami. May nakipag-shake hands pa muna bago kami nakapag-pose.

Nag-thank you din sila sa akin. Nakakataba ng puso.

“Job well done, Red! “yan ang gusto ko sa’yo, e.” Ipinatong niya pa ang kamay niya sa balikat ko at bahagyang hinagod ito papunta sa likod ko. “Anong graduation gift ang gusto mo?”

“Wala po ako.” Tumalikod na ako para kunin ang bag ng gitara ko sa opisina niya.

Sinundan ako ni Boss Rey.

“Uwi po ako agad.” Gusto kong sabihin ay bayaran na niya ako, pero di pa siya kumukuha ng pera.

“Hindi mo pa rin ba ako napapatawad? Inom naman tayo. Hindi dito. Sa ibang bar. Blow out ko sa’yo.”

Umiling lang ako. Nakasukbit na rin ang gitara ko. “Kailangan ko na pong umuwi.” Matigas.

“Pag-isipan mo. Gragraduate ka pa naman.. Reminder, the scandal?” Tapos, tumawa siya na parang si Lucifer, habang kumukuha ng pera sa drawer.

Pagkaabot ko ng pera ay agad akong lumabas ng opisina at bar.

Hindi ako agad nakatulog pag-uwi ko. Inisip ko ang mga tinuran ni Boss Rey. Paano kung maglabas siya ng scandal sa oras ng graduation ko? Hindi! Hindi maaari! Waal siyang hawak na CD ng nangyari sa amin ni Zora. Blina-black mail niya lang ako.

Kinabukasan, ito pa rin ang nasa isip ko. Nagkunwari lang akong nagme-memorize. Pero, ang totoo, nababagabag ako.

Maghapon akong wala sa sarili. Ayoko kasing mabahiran ng iskandalo ang graduation ko. Karangalan ang gusto kong makamit sa araw na iyon, hindi kahihiyan…