Matalik na Magkaibigan

Si Kelvin, isang Ikaapat na Baitang, ay hindi mahilig mag-aral. Hilig niyang asarin ang kaniyang mga kaklase, lalo na ang kanilang class president. "Putol ang paa, naglalakad mag-isa." Kinakanta niya ito nang madalas. Walang ideya ang kanilang guro na kinakanta niya ito upang inisin si Vaughn, hanggang sa makita niya nitong umiiyak. Pinagsabihan ng guro si Kelvin na itigil ang pambu-bully sa kaniyang mga kaklase lalo na kay Vaughn. "Hindi mo dapat biruin ang nanay niya dahil hindi mo siya kilala. Humingi ka ng tawad kay Vaughn at ipangako mo sa amin na hindi mo na ito uulitin," sabi ng guro. Humingi ng paumanhin si Kelvin at nangako rin siyang hindi na niya iyon uulitin. Gayunpaman, hindi nagbago si Kelvin. Inaasar pa rin niya si Vaughn. Narinig at nakitang muli iyon ng kanilang guro. Nalaman niya ang pang-aasar ay nagsimula nang si Kelvin ay hindi nanalo bilang pangulo ng klase dahil si Vaughn ang nakakuha ng karamihan ng mga boto mula sa kanilang mga kamag-aral. "So, nagseselos ka lang sa posisyon ni Vaughn?" sabi ng kanilang guro nang makausap nila ang dalawang magkaaway na lalaki. "Gusto mo bang maging pangulo ng klase ngayon?" "Hindi po, Ma’am!" sagot ni Kelvin. "Kung ganon, ano ang problema mo kay Vaughn?" galit na tanong ng guro. "Hindi na normal ang ugali mo. Gusto kong makausap ang magulang mo bukas." Nagsusumamo ni Kelvin. Magagalit daw ang kaniyang mga magulang kung malalaman ang tungkol sa kaniyang pag-uugali. Gayunpaman, ang desisyon ng guro ay buo na. Inaaasahan niyang darating ang mga magulang ni Kelvin sa Biyernes. Hindi pumasok sa paaralan si Kelvin kinabukasan upang maiwasan ang pagdala ng kaniyang mga magulang. Alam niyang hindi na maaalala ni Ginang Soliven ang napag-usapan nila. Linggo ng umaga, si Kelvin at ang kaniyang pamilya ay nagpunta sa zoo para mamasyal. "Mommy, bakit ba palagi tayong pumupunta rito? Sawa na ako sa lugar na ito!" sabi ni Kelvin "Kelvin, hindi ito tungkol sa lugar," mahinahong tugon ng ina. "Tungkol po saan? Gusto kong pumunta sa isang theme park!" Nagmamaktol ang tono ng boses ni Vaughn. Pagkatapos, tinalikuran niya sa kaniyang mga magulang. Sinundan pa rin ni Kelvin ang kaniyang mga magulang at ang kaniyang kuya habang naglalakad sila. Humihinto siya nang huminto at nagkukunwaring tumitingin sa mga hayop upang iwasan ang mga ito. "Kelvin, halika rito!" tawag ang ama. Maya-maya, nanginig siya sa takot nang makita ang kaniyang pamilya habang kasama ang ina ni Vaughn. Hindi niya akalain na papagalitan pa rin siya sa kahit nasa zoo sila. Sa kabila ng pag-alog ng kaniyang tuhod at kakila-kilabot na tibok ng puso, nagawa niyang lumapit at batiin si Ginang Senia. "Kumusta ka, Kelvin?" bati ni Aling Senia. "M-mabuti po." Binigyan siya ni Aling Senia ng matamis na ngiti, kaya nakaramdam siya ng pagkaawa para kay Vaughn sa mga ginagawa niya rito. "Ito na siguro ang araw…" sabi ng kaniyang ina. "Tama!” Inakbayan siya ng ina. "Kelvin, tingnan mo ang paa ni Ginang Senia… Alam mo ba kung anong nangyari sa kaniya?" Mas lalong kinabahan si Kelvin. "Hindi po, Ma..." "Anim na taon na ang nakalilipas, nang iligtas ka niya mula sa posibleng pag-atake ng buwaya na iyon. Muntik ka nang mawala sa amin ng Papa mo," deklara ng ina habang itinuturo nito ang isang sampung talampakang buwaya. "Narito tayo ngayon upang magpasalamat sa kaniya… Magpasalamat ka sa kaniya." Namangha at natuwa si Kelvin. Niyakap niya kaagad si Ginang Senia at nagpasalamat. Halos maiyak siya sa kaniyang reaksiyon, ngunit walang nagtanong kung bakit. Nang pumasok siya sa paaralan kinabukasan, humingi siya ng kapatawaran kay Vaughn. Pinatawad naman siya nito. Naging matalik na magkaibigan na sina Kelvin at Vaughn simula noon. Sinuportahan na rin nila ang anti-bullying campaign sa kanilang silid-aralan at kalaunan sa campus ng paaralan.