Pride
Ma-pride din pala si Jeoffrey. Hindi niya rin ako nilapitan sa bar. Akala niya siguro mawawala ng gano’n-gano’n na lang ang galit ko sa kanya. Balewala na ang awa ko sa kanya. Kung noon, nais ko siyang tulungan sa problema niya, ngayon hindi na. Traydor, e.
Ma-pride din pala si Jeoffrey. Hindi niya rin ako nilapitan sa bar. Akala niya siguro mawawala ng gano’n-gano’n na lang ang galit ko sa kanya. Balewala na ang awa ko sa kanya. Kung noon, nais ko siyang tulungan sa problema niya, ngayon hindi na. Traydor, e.
Hindi na rin nag-text si Dindee
pagkatapos niyang magalit sa akin. Siyempre, mag-aaksaya lang ako ng panahon,
load, at effort kung magso-sorry na naman ako sa kasalanang hindi ko ginawa.
Pride na lang ang puwede kong itira sa sarili ko. Ibinuhos ko na ang pagmamahal
ko sa kanya. Sarili ko naman ngayon ang pahahalagahan ko.
Dahil dito, napagtanto kong
kailangan ko na palang mag-inquire sa PNU. Nag-decide na kasi akong maging
teacher, gaya ni Mommy. Tinext ko si Riz sa plano ko kaya dalawa kaming tumungo
sa Normal.
“Salamat, Red!” turan ni Riz, nang
palabas na kami ng university.
“Sa’n?”
“Sa pagyaya mo sa akin...”
“Ah.. Wala iyon. Sabi mo kasi noong isang araw,
‘di ba? Desidido ka na ba?”
“Alam mo, kanina...wala pa sa loob ko na education
na ang gusto ko... pero, kanina...” Tumingin muna siya sa
akin. “…habang
nakikipag-usap ka sa may registrar’s office.” Napangiti siya.
Naghintay ako. “Ano?’’
“Tinitigan kita. Ang guwapo mo pala talaga.” Humagalpak
siya ng tawa. Yumugyog pa ang mga balikat. Na-miss ko ang ganoong tawa niya.
“Ikaw, ha, niloloko mo ako!”
“Hindi, a! Nagsasabi lang ako nang totoo. Natawa
lang ako kasi, hindi ako sanay na purihin ka. Alam mo naman na magkaribal tayo
school, ‘di ba? Galit ako sa ’yo. Dati! Oo, dati...”
“A...” Medyo na-gets ko na ang sinabi
niya. Pero, alam ko, crush niya pa rin ako.
“Tara, tawid na tayo!” Unconsciously,
kinuha niya ang kamay ko at hinila ako para tumawid ng kalsada.
Hindi agad kami umuwi. Tumambay
kaming muli sa Luneta. That time, masaya na kami. Panay na ang biruan namin.
Inalala rin namin ang mga kulitan namin sa school. Pinag-usapan din namin ang
mga courses na kukunin ng barkada namin. Naging tampulan pa namin ng tukso si
Gio. Sabi niya, “Ano kaya ang kukunin niya?” Sagot niya, “Education din.” Tawanan
kami nang dugtungan niya ng ‘‘Kawawang mga estudyante!”
Outing
Kahapon, tumawag si Riz sa akin. Kakausapin daw ng Mama niya ang Mommy
ko. Nagkausap nga sila. Matagal.
Tungkol pala ito sa naudlot naming swimming noong April 5. Nagplano ang
mga magulang ni Riz na ituloy ito. Nagkasundo naman sila ng nanay ko.
Kaya, summertime ngayong araw!
Dalawang pamilya.
Tig-tatatlong miyembro.
Ayos! Parang pinagtagpo.
Tuwang-tuwa si Riz. Alam ko ring thankful ang mga magulang niya sa mga
magulang ko dahil pinagbigyan sila. Simple lang naman kasi ang bagay na ito.
Maliit na bagay.
Sa resort, kain lang kami nang kain pagkaahon sa tubig. Unti-unti na
ring nabubuo ang pagkakaibigan ng dalawang pares ng mag-asawa. Parang matagal
na silang magkakakilala.
Walang nagbanggit ng tungkol sa rape o kaya kay Leandro. Ang moment na
iyon ay para lang sa kasiyahan, bonding at pagkakaibigan. Masasabi kong na-enjoy
ng bawat isa sa amin ang outing na kanina.
"Kung parati tayong ganito…" simula ni Riz. Nasa swimming pool
kami. "…mabilis kong malilimutan ang masalimuot na pangyayari sa buhay
ko."
"Oo. Sana. At, sana rin kahit walang bonding ay mabilis kang
maka-get over."
"Tulungan mo ako, Red." May halong pagmamakaawa ang kanyang
pakiusap niya.
Tumango lang ako.
"Kapag mag-isa ako, hindi ko maalis sa isip ko ang kahayupan ng
demonyong ‘yon."
"Time heals. Ang importante, unti-unti mo nang natatanggap ang
nangyari. Kaya mo ‘yan, Riz. Nandito lang ako."
Biglang napatitig siya sa akin, na tila may masabi akong maganda sa
kanyang pandinig.
"Talaga, Red? Salamat! Salamat!"
Naku, nakapagpromise ako nang wala sarili ko. Patay! Baka umasa siya.
Sabagay, iba-iba naman ang kahulugan ng 'Nandito lang ako.'
Samantala, wala pa rin kaming kibuan ni Jeoffrey kagabi sa bar. Hindi
rin nagparamdam si Dindee maghapon. Kapag nagtagal ang ganitong sitwasyon,
hindi malayong mawalan ako sa kanya ng amor. Gano’n ako, e. Matagal ko rin
siyang sinuyo. Kahit hindi ko kasalanan, ako ang nagso-sorry. Nakakasawa rin
pala.
No comments:
Post a Comment