Hindi ko ngayon na-enjoy ang Huwebes
Santo. Kung kailan pa nabuo ang pamilya ko, saka ko naman ito nararamdaman.
Tinalo ko pa ang nagpepenitensiya.
Nasa
Antipolo Church kami kaninang umaga. Nagdasal ako roon na sana magbago ang isip
ni Dindee. Humingi rin ako ng sign. Kapag hindi nag-text si Dindee maghapon,
ibig sabihin, wala na talaga.
Naghintay
ako. Pasilip-silip ako sa cellphone ko.
Nag-text
si Jeoffrey. Nagtanong kung nasaan ako. Hindi ko ni-reply-an. Hindi naman siya
ang inaasahan ko.
Hapon
na kami nakauwi sa bahay. Wala pa ring text mula kay Dindee. Nawawalan na ako ng
pag-asa.
"Nak,
kanina ka pa. Parang ‘di ka matae." Napansin tuloy
ni Mommy ang mga kilos ko.
Nilapag
ko sa center table ang cellphone ko at nilapitan ko siya sa kusina.
"Hindi
pa rin po kasi nagte-text si Dindee," wika
ko.
"Sus!
Siyempre naman, hindi muna iyon magte-text. Huwag ka mag-alala, mami-miss ka
rin niya." Pinasaya ako ni Mommy.
"Talaga
po?" Bumilog yata ang mata ko, na parang
bata. Asang-asa ako sa tinuran ni Mommy.
"Oo!
Babae rin ako." Hinalo-halo niya muna ang asukal, na nilagay niya sa
kape. "Sa
guwapo mong 'yan, I'm sure kinikilig pa siya sa 'yo. Parang ako noon kay Daddy
mo."
Kinilig
pa si Mommy. Ako naman ay napangiti. Naniwala tuloy ako.
"O,
ihatid mo muna itong kape sa sweetheart ko. Nasa labas siya, nasa mga bonsai
niya."
Ang
cute pala ni Mommy kapag kinikilig.
Natagalan
pa ako sa labas. Nakipagkuwentuhan pa kasi si Daddy sa akin. Binida niya ang
mga bonsai niya.
Pagpasok
ko, ang cellphone ko ang hinanap ko. Pagtingin ko, dalawang missed calls ang
nakarehistro. Natuwa ako, si Dindee kasi ang tumatawag.
Yes!
Kaya
lang, text lang ang hiningi kong sign. Paano 'yon? Ang labo!
Tinext
ko siya.
"Sori, dee. Di ko nsgot. Kausap q kc c Dad s lbas. Twag k. O kya twgan
kta."
Nang
dinayal ko, out of coverage naman siya.
Sayang!
No comments:
Post a Comment