"Ang arte naman ng kaibigan mo! Lagi na
lang nakadikit sa 'yo. E, hindi naman pala kayo.'' Hindi ko alam kung
anong masamang hangin ang pumasok sa katawan ni Fatima at nagdadaldal nang
makasalubong ako sa corridor.
Hindi agad ako naka-react. Luminga-linga muna ako baka
may ibang nakakarinig. Wala naman. "Hayaan mo siya, classmate. Gusto ko naman ang
arte niya. Kaya nga, enjoy akong kasama siya."
Tinaasan niya ako ng kilay. "Hindi kayo bagay!" Umirap
pa siya sa akin.
"Okay
lang," bulong ko. Sigurado akong hindi na niya
narinig iyon. Tanging tunog ng kanyang takong ang narinig sa pasilyo.
Gumiwang-giwang pa ang kanyang malalapad na balakang.
Natawa ako sa inakto ni Fatima. Insecurity ang tawag doon.
Hindi naman siya papasa sa akin. Bukod sa mahina na ang ulo niya, obvious pa
ang paghanga niya sa akin. Sinisira niya pa si Riz.
"Saan
ka ba nagsusuot? Kanina pa ako nagte-text sa 'yo?" Nagulat ako kay Riz. Nasa likod ko na pala.
"Ha?
Sorry. ‘Di ko narinig. Saan tayo ngayon?"
Napaaga kami classroom, kaya nakapagkuwentuhan pa
kami.
"Friends
na pala kami ni Fatima sa FB. Kayo?" tanong
ni Riz.
"Hindi
ko ina-accept. Dapat ‘di mo inaaccept." Worried ako. Kanina lang ay iba ang pagkakilala niya kay
Riz. Tapos, malalaman ko na friends na sila. Nakakaduda.
"Bakit
naman. Mabait naman siya, a." Clueless
si Riz sa nangyari, kaya niya iyon nasabi.
"Ikaw
ang bahala. Basta ang masasabi ko sa 'yo, iba ang mabait sa nagbabait-baitan."
‘Di na siya nag-usisa pa dahil dumating na ang prof
namin.
No comments:
Post a Comment