"Sorry, Kuya."
"Ayos lang, labhan ko na lang." sagot
ko.
"Teka! Wala ka na bang damit?"
Tumango muna ako. "Last na
'to."
"Ate, pakikuhaan naman si Kuya Hector ng damit ko sa
cabinet." pakiusap niya sa kapatid, na kasalukuyang naghuhugas ng
mga tasa.
Walang imik na tumalima si
Lianne. Sumunod ako sa kanya sa kuwarto ni Leonardo. Doon ay pinagmasdan ko ang
kanyang balikat.. likod, sa madaling sabi, ang katawan. Suwabe. Hindi ko
iisiping nagalaw na siya ng mga customer niya dati sa bar.
Naging malikot na naman ang
utak ko. Pati nga ang alaga ko ay naglikot din.
"Hoy, lalaki! Ang tindi mo makatitig, ah! Ramdam ko kahit
nakatalikod ako. Maniac! O, itong damit mo. Magbihis ka na!" Isinalaksak
pa niya sa kanang dibdib ko, kung saan walang dugo ng isda.
Natawa ako. "Ang
sungit naman ng love ko." Halos pabulong kung sambit. "Salamat!"
"Anong sabi mo, Mr. Hector Hardlong?" Bumalik
siya para sa tanong niya.
"Salamat! Salamat sa pagmamahal.. este, dito!" Ngumiti
pa ako.
"Patayin na kita, e!" Namumula
siyang lumabas ng kuwarto.
Lalo lang niya akong
pinasasabik. Gustong-gusto ko kung paano siya mapikon sa akin. Gusto-gusto ko
ang paraan ng kanyang pagtataray. Parang ang sarap niyang mang-romansa. Parang
ang tindi niyang kalaro sa kama.
Pagkabihis ko bumalik ako
sa kusina. Wala na doon si Leonardo. Si Lianne naman ay patapos na sa
pagsasabon.
"Tulungan na kita." alok
ko.
"Wag na. Kung mang-aasar ka lang, pwede lubayan mo ako?"
"Hindi ako nang-aasar. Bakit ba ang init ng ulo mo?" Lumapit
pa ako sa kanya at kinuha ko ang ibang tasa.
"Huwag na please.. Kaya ko 'to. Magsibak ka na lang ng
kahoy sa labas."
Kahit di ko alam gawin
'yun, handa kong matutunan. "Sige!"
Lalabas na sana ako nang
tumawa siya. "Baliw!
Walang ganun dito." Tawa pa rin siya ng tawa.
Nilapitan ko siya at hinawi
ang kanyang balakang palapit sa akin. "Ikaw ang nang-aasar, e!" Idinikit
ko sa kanya ang harapan ko.
"Bastos!" Hinampas niya ang
braso ko. Nagtalsikan ang mga bula. "Bitawan mo ako."
Hindi ko kaagad siya
binitawan. Inilapit ko pa nga ang mukha ko sa mukha niya. Panay ang hulagpos
niya pero ako, ramdam ko ang kepyas niya na parang nakatawa sa aking
sawa.
Saka ko lamang siya
pinakawalan nang bumulaga sa amin si Leonardo.
"Sweet niyo naman, ate, kuya." biro
niya pa.
Napahiya si Lianne. Ako,
hindi. Ang sarap nga e.
No comments:
Post a Comment