Red Diary: Origami

Nakuhaan pala ako ng video ni Dindee habang kumakanta ako sa labas kanina. Pinadaan niya sa bintana. Naka-side kasi ako kaya di ko napansin.

Okay lang naman. Natuwa nga ako sa kuha niya. Malinaw at klaro. Dinig na dinig ang boses ko.

Mas natuwa pa ako nang i-upload niya ito sa Youtube. Gusto daw niyang malaman ng buong mundo ang talent ko.

“Salamat!” sabi ko.

“Welcome!”

“Pero... ang mas gusto ko... sana sa susunod, kasama na kita sa video.”

“He he. Sino naman ang kukuha sa atin ng video? Mabuti sana kung nandito si Karryle.”

“Si Mommy o kaya si Daddy.”

“Nakakahiya naman.”

“Hindi. Papayag sila.”

“Try mo. Kahit si Tito na lang.”

“Next week na lang. O kaya pag may time bukas. Gabing-gabi na, e.”

Hinampas niya ako sa braso. “Pilosopo ka. Siyempre. Sinabi ko bang ngayon na?!”

“Just kidding! Peace...”

Bago kami pumasok sa kanya-kanya naming room, may inabot sa akin si Dindee--- isang polo shirt origami.

“Good night! Sweet dreams!” sabi pa niya.

Inulit ko ang sinabi niya tapos nag-I love you pa ako.

Tulog na si Daddy kaya di na ako nagbukas ng ilaw para mabasa ang laman ng origami. Ginamit ko na lang ang cellphone ko as flashlight.

Red,

Mahal na mahal din kita. Hindi ko na kayang tiisin pa ang nararamdaman ko para sa’yo. Kaya lang, kailangan kong hintayin ang tamang panahon.

Salamat  sa lahat! Hindi kumpleto ang araw ko kapag di mo ako kinukulit..

Masaya ako pag kasama ka..

Dindee,

Halos mapatalon ako sa tuwa at kilig. At least, may pag-asa na ako.

True Conversation II

B: Thanks for following me!

G: Hey salamat din sa follow :)sana maging friends tayo pahingi ng advice kung pano maging author :)

B: yes! we're friends now..

     how to be an author?

     simple lang..

     just write what you think..

     "kung kaya mong isipin, kaya mong gawin."

     Start writing your Diary/Journal..time will come, makakasulat ka ng iba pang genre at uri ng

     literature..

     JUST WRITE..

G: ehh pag gumagawa kasi ako wala na kong maisip na kasunod next time na dagdagan ko haii grabe naman parang nakakabaliw na rin kasi ang dami kong ideas pero di ko naman matapos hanggang dulo ikaw ba pano pag wala kang maiupdate ?

B: Kasi ako pag nag-a-update, binabase ko sa experience ko o kya sa nakita o napanuod ko. Halimbawa,nainspire ako sa balita kung saan sinuli ng babae ang camera ng lalaki na naiwan sa taxi. Tapos, naging magkaibigan sila. Ggmitin ko un sa kuwento. Kung di man gayang gaya, may konting pagbabago.

G: ayy oo nga no galing mo ahh malayo mararating mo nyan hahaha

     Di ka ba nahihirapan minsan sa mga stories mo?

B: Kapag ang idea mo ay limited, hindi pa po hinog ang kuwento. Try mo ang ibang genre. Pag nabuo mo n ung idea, balikan mo siya.. Sabi nga, ang writer daw ay nagsusulat ng kanyang frustrations. Like me frustrated macho dancer ako. Funny but true. Kaya, gumawa ako ng kuwento ng isang macho dancer. And i found it intersting because it seems to be my story na hindi nangyari pero posible. Just put a touch of your life sa bawat isusulat mo... If your favorite color is red, then use it in ur story. If u areafraid of the dark or it be left out, isama mo. Makakatulong ung mga personal mong buhay at accounts ng iyong buhay.. Kahit names ng mga friends at relatives ko, gngamit ko, pati ang mga ugali nila..

G: hahahaha ayy grabe yung frustrated macho dancer hahaha so pag ako frustrated singer isulat  ko na rin hahaha jk lng red diary ikaw ba yan hahaha so ganun pala yun pagnagsusulat ka dapat pahinugin muna :)pero dinga kaya mo sinulat yung sa macho dancer kc frustrated ka sa pagiging macho dancer ?

B: Mahirap mag-update lalo n kapag wla ka pang possible ending. Nahihirapan din ako. Pero mas nahihirapan akong tapusin ang kuwento kapg bhira ko maupdate. Lack of tym kasi ako.

G: busy sa school?nawawalan ka ba ng lead sa mga stories mo pagbihira ka magupdate?

B: Oo. Nawawalan din ako ng lead. Busy sa school. Pero di ko un pinapalampas ng matagal. One day lang malampasan, parang di ko na kilala ang mga tauhan sa kuwento

G: parang pag nagbabasa ka rin pala ng stories pag di mo na nabasa ng ilang araw nawawala ka rin eh.

B: Tama ka, angel. Nawawala din ang interes at eagerness na tapusin..

     How do you write po b?

G: oo nga naryo.wala 2 one shots pa lang yung nagagawa ko kasi natatakot akong gumawa ng buong story talaga kasi baka dko matapos o kaya pangit pala dba.

B: Wag kang matakot. Just be original. Every work is a masterpiece. Basta di mo kinopya, maganda un. Start in a simple story..then pag kaya mo, try a novel.  Ganun lang. Sugal din ang pagsusulat. No one is rightful to judge your story..

G: maraming salamat po sa payo master zilyo gagawin ko po yan pagnakaisip nako ng magandang idea uli wala pa kong maisip eh pero sana talaga gusto ko kasi maging writer hihi :)

B: Welcome. Thats good! Ur already a writer. Just claim it.. ;-)

G: :)

Red Diary: All of Me

Atat na atat na akong maging girl friend si Dindee. Hindi ko na kayang maghintay pa ng isa pang buwan. Mahal ko naman siya. Hindi niya lang kayang paniwalaan ang mga ipinakikita at ipinaparamdam ko.

Ginitarahan ko siya habang naglalaba siya ng kanyang mga damit. Nakalimang kanta ako bago siya nagsalita.

"Alam mo, Red, kilig na kilig ako tuwing kinakantahan mo ako at ginigitarahan. Kaya lang.."

"Kaya lang, ano?"

"Kaya lang..hindi pa ngayon ang tamang oras."

"Kelan?"

"Basta."

Hindi na ako nagtanong pa. Kinanta ko naman ang ikaanim na kanta--- ang "All Of Me". Habang kinakanta ko iyon, lumalayo na ako sa kanya. Sa sala ako pumuwesto. Alam ko, naramdaman niya ang kalungkutan ko nang umalis ako.

Tatlo pang malulungkot na kanta ang tinugtog ko bago ako huminto. Tapos, ang remote control toy car naman ang naisipan kong ipang-aliw sa sarili ko. 

Naalala ko pa ang nakuha kong puntos kay Dindee nang padalhan ko siya ng note gamit ang laruan ko. Biglang pumasok sa kukote ko na gawin ulit iyon this time. Kaya, agad akong nagsulat ng note sa kapirasong papel.

Hijo de Puta: Setenta y kuwatro

"Wala na akong mukhang ihaharap sa'yo, Paulo." bungad ko pagdating niya sa kusina. Naiwan si Jake sa banyo. "Nakita mo na ang *i*i ko."

Ngumiti siya. "Wag kang mag-alala. Pare-pareho lang naman tayong malilibog." Nilapitan niya ako at hinimas ang alaga ko. Umiwas na ako.

"Wag na lang sanang malaman ni Lianne."

"Oo, bestfriend ko siya. Alam kong maga..." Hindi na niya naituloy ang sasabihin.

"Maano?" Inulit ko pa.

"Magagalit sa akin.." Tapos, tumalikod na siya. Nakasalubong niya si Jake na nakabihis na uli.

"Salamat, Jake! Narating ko na ang heaven." Hinahawakan pa niya ang puwit ni Jake. 

Habang lumalapit sa akin si Jake, naisip ko ang huling tinuran ni Paulo. Magagalit daw si Lianne. Alam kong may gusto na rin siya sa akin kaya magagalit talaga siya kapag nalaman niyang nakipaghalikan ako sa bestfriend niya at nahuling nagjajakol. Ayokong malaman niya.

"Ano, Jake?" bungad ko sa kanya.

Ngumisi si Jake. "Matindi si Paulo. Simpleng rock! Pagkatapos kung kantu**, tsin**a pa ako!" Hindi naman siya narinig ni Paulo. Nakaupo na kasi siya sa sofa at nanunuod ng TV.

Natawa ako. "Solve ka na! Pero, ingat, bro, baka magaya ka sa akin." bulong ko sa kanya. Nagmamalasakit pa rin ako. Mahirap kasi ang magkatulo. Oo, masarap makipag-s*x kahit kanino pero, delikado sa katawan at kalusugan. Naalala ko na naman tuloy ang Mommy ko, na namatay sa  HIV.

Hijo de Puta: Setenta y tres

Pumasok ako sa banyo para bigyang-laya sina Jake at Paulo. Iniwan ko ang paghahanda ng pagkain.

Sa loob ng banyo, tiningnan ko ang laman ng brief ko. May nana na naman si Manoy. Agad ko itong nilinisan. Pagkatapos, nilabhan ko ang undie ko. 

Sumilip ako kina Paulo. Nakikipaglaplapan na ang kaibigan ko kay Paulo, habang hinuhubaran naman siya nito ng damit. Maya-maya pa, sinisipsip na nito ang utong ni Jake. Sarap na sarap ang mokong. Halos, umikot ang paningin niya sa sarap. 

Umigting si Manoy, kaya nilaro ko siya. Gusto kong malaman kung hindi apektado ng tulo ko ang length ng ari ko. Binati ko ito habang ini-imagine na ako si Jake at si Lianne naman si Paulo. Hinihimod niya ang nipple ko. 

Napaupo ako sa toilet bowl habang ginagawa ko iyon. Kakaibang sensasyon ang naramdaman ko. Halos umikot din ang katawan ko sa sarap..

"Paulo? Jake?" Nagulat ako nang tumambad sa harap ko ang dalawa habang hawak ko ang big John ko.

"Join ka, Hector." sabi ni Paulo. Pumasok sila at nag-lock ng pinto. Hindi na ako nakatanggi. Huling-huli ako sa akto. 

Hinalikan ako ni Paulo. Sa una, gusto kong tumanggi. Pero, dahil may nakita siya, pumayag na ako. Naisip kong pagkatapos na, ako mag-e-explain. Mabuti na lang at nalinis ko na ang nana ng ari ko pati ang nasa brief. 

Nakipaghalikan na ako kay Paulo. Magaling siya. Para din siyang babae.

Naramdaman ko na lang na nilalaro na niya ang bu*at ko habang si Jake ay kinikiskis ang ari niya sa puwitan ni Paulo.

Naghubad si Paulo ng pantalon niya. Tinago naman niya ang ari niya. Pinagbigyan niya si Jake. Hinayaan niya ang kaibigan ko na i-penetrate niya ang kanyang katigasan sa kanyang butas, habang nilalapirot niya ang akin. 

Nang nag-e-enjoy na ang dalawa, lumabas na ako. Bitbit ko ang nilabhan kong brief. Hindi ko pwedeng ipasubo kay Paulo ang t**i ko.

Ice Bucket Challenge: Susubok ka ba?

Pagpapansin nga lang ba ang ice bucket challenge o isang paraan para makatulong?

Anuman ang sagot diyan dapat pa rin nating alamin ang pinagmulan nito. Hindi dapat na subukan ang isang bagay kung hindi sigurado sa kahihinatnan nito sa sarili o sa iba sapagkat ang bawat aksyon ay may kasunod na reaksyon.

Ang Ice Bucket Challenge ay unang nauso sa Amerika nang si Pete Frates, isang manlalaro ng baseball sa Boston College na may Amyotrophic Lateral Sclerosis (ALS) ay nagbuhos ng malamig na tubig sa isang tao at naghamon pa ng isa. Ang video ng kanilang ginawa ay pinost niya sa social media hanggang ito ay makakuha ng atensiyon at sumikat.

Si Frates ang pasyente ng ALS na ginantimpalaan ng Stephen Heywood Pateints Today Award noong 2012 dahil sa kanyang fundraising advocacy and works.

Nakakatulong!

Dahil sa patuloy na pagsikat ng ice bucket challenge, hindi lang ito sa America pumapatok, kinababaliwan na rin ito ng mga Pilipino. Ang mga artista, mga TV personality at mga pulitiko ay kinakagat ang hamon ng iba. Meron din namang hindi sumubok sa hamon.

Si Rodrigo Duterte, mayor ng Davao City, ay tumanggi sa hamon ni Sec. De lima noong Agosto27, 2014 dahil kalalabas pa lang daw niya sa ICU dahil sa pneumonia. Titingnan daw niya kung magkano ang maido-donate niya. Nagbiro pa siya: "Susmaryosep! Ayaw ko nga ng isang baso. Ligoan mo ako ng isang baso, magpatayan na tayo,"

Tama naman ang ginawa niya. Hindi siya pumasok sa isang gawain na hindi niya alam ang kahihinantnan. Maaari naman siyang magbigay ng hindi isinasakripisyo ang kapakanan.

Nakakatuwa! Nakakabilib!

Pero, para sa iba.. Ewan! Ni hindi nga alam ang sakit na ALS. Basta na lang magbubuhos o magpapabuhos ng nagyeyelong tubig. Para ano? Para sumikat sa social media? Well, sisikat ka nga, tanga naman ang tingin sa iyo ng iba! Hindi ka naman celebrity.  Oo nga, pati ang pangulo ng USA at ang may-ari ng Facebook ay kinagat na ang hamon, pero may pera sila na kayang ipampagamot sa kanila, sakaling may aberya pagkatapos ng challenge.

FYI: Ang  ALS ay isang motor neurone disease (MND) na tinatawag ding Lou Gehrig's disease. ANg taong may ALS ay nahihirapan sa paglulon ng pagkain, sa paghinga, sa pagsasalita at sa paggalaw dahil pinapahina nito ang muscle ng pasyente. Hindi ito nagagamot, kaya nakakamatay. Ang pasyenteng nakakaranas nito ay parang patay na rin ang pakiramdam.

Nakakatakot!

Kaya, kung ikaw ang susubok ng ice bucket challenge, pakaisipin ng maigi. Makakatulong ka ba o mapapasama ka? Kung hindi ka naman makakatulong, malamang magpapansin ka lang.

          

Understanding the Teaching Profession

UNDERSTANDING THE TEACHING PROFESSION

       When I met my very first advisory class, I felt glad that I finally got the fruit of my sacrifices and hardship. At last, I had a blue-collar job. I was no longer a farmer or a fisherman. I don’t have to exchange laborious hands for a stingy wage. I thought of a good life ahead of me.

       However, after a few hours, my pupils showed their unpolished attitudes that disappointed me. I almost quit the job. Seeing them misbehave, bully each other and make noises and clutters, broke my heart. It also gave annoyance in my heart. My good impression to the pupils in private school was absolutely an opposite from the reality. I almost cried. The whole session, I was in rage. I, then, burst out. I reprimanded some of them. I compared them to insects—that are pests. I cursed, too.

        The next day, I became harsh. I applied some corporal punishment like asking them to squat and putting books on their hands. I also taught them outside the classroom every time they disrespect the value of it.

         All of them seemed useless and inefficient. They never changed their behavior. It did not worsen them, but it merely created a gap between us.

         The opportunity knocked. I was hired as a public school teacher before the school year ends. I was very glad that I would have a greener pasture and at the same time I could escape from hell-like classroom, where I first experienced formal teaching, without knowing that the pupils in a public school is exactly the same with the private school’s pupils.

         I was culture-shocked when I handled Grade Six pupils. They are far from me when I was in the same grade. Their culture and behavior are modernized. They misbehave. They are naughty. They are talkative. The worst, they have no focus. Only few are interested to learn.

        Disappointed, I was, again.

        History repeated itself. I suffered from the same unpleasant experience. I self-assessed. I regarded myself flat-footed to handle class. I claimed that I was not an effective and efficient teacher. It came to a point when I thought of shifting profession or transferring a locality. I reckoned, teaching in a rural area is easier. I supposed, it will be a better option however, chance never permitted me.

        Instead, I accepted them. As I do my craft, I look for ways on how to manage their mischief, their behavior and their seriousness. All aspects of their individuality were carefully analysed. Why do they misbehave? Why can’t they focus on their studies? Whys were answered by me--- alone. No book and no persona had told me the hows. Even my colleagues haven’t helped me solve my problem. I just discovered the secret passageway to effective teaching.

        I just started to like them. I began knowing them—their differences and their intelligence. I understand them. I opened up some of my life’s account till they accept me. Later, they regarded me as a second parent. I went with the flow. I gave them what they want.

        I used the art of teaching.

        Later, I am regarded as their father, since most of them are living in a broken family. They found a solace in me. They found me caring, loving and understanding. Thus, they showed me respect—which is the key to learning.

        Now, I have no regret. I already put in my mind that I will serve the youth till the sixty years of my life, because I love to teach and to inspire them. And, I will cherish every day of my teaching vocation.

Red Diary: May Talent

Kararating pa lang namin ni Dindee. Galing kami sa boarding house ni Mommy. Sabado ng umaga pa kami doon. Sinorpresa namin siya. Since, hindi siya makakadalaw sa amin dahil nagko-compute siya ng grades ng mga estudyante niya, kami ang pumunta. Nagdala na lang kami ng pagkain para di na kami ipagluto ni Mommy.

Ang ingay na naman ni Dindee. Panay ang sumbong kay Mommy. Panay tuloy ang tawa ng aking ina. Kinikilig. 

Sa sala ng bahay si Mommy gumawa ng kanyang schoolworks. Kami naman ni Dindee ay nag-stay sa room ni Mommy. Nagseryoso na ako.

"Kelan mo ba ako sasagutin, Dee?"

"Paulit-ulit ka. Unlimited?!"

"Kasi..antagal ko nang nanliligaw sa'yo e, Panay na nga ang papanasin ko sa'yo."

"Kaya nga, e. KSP ka na nga."

"Sige na kasi.. Tayo na!"

"Tayo ka dyan! Hindi porket malapit ako sa'yo o dumidikit ay tayo na. No, no!"

Nalungkot ako. Seryoso din kasi siya.

"Gawin mo muna ang challenge. Doon ko malalaman kung seryoso ka nga na maging tayo."

"Seryoso naman ako, eh."

Titingnan niya ako sa mata. Pinilit kong di tumawa. Nagtitigan kami. Sobrang tagal kaming nagtitigan, pero bigla na lang akong napatawa. Ang kulit ni Dindee e. Inabot ba naman ng dila niya ang ilong niya. Aba, matindi! May talent..

"Kitam! Hindi ka seryoso!"

"Nagpapatawa ka, e! Ulit, ulit." 

"Hindi na. Hindi ka seryoso." Nagtampo siya kunwari. Tinalikuran ako.

Niyakap ko siya. "Seryoso ako."

Humulagpos siya. "Kailangang yumakap?" Tapos, bumaba kay Mommy. Simula noon, di na kami nagkausap uli. Lagi na siyang nakasunod kay Mommy.

Hijo de Puta: Setenta y dos

Nag-usap ang dalawa. Ako naman ay naghanda ng pagkain. Hindi ako nagpahalata kay Paulo na may dinaramdam ako. 

Pinakiramdaman ko ang galaw ni Paulo. Matindi pala siyang mag-flirt.

Si Jake naman ay game sa kanyang pagha-harass. Palibhasa nagtratrabaho sa Xpose. Kaya, lahat ng biro at panghahaplos ng bakla ay tinatanggap niya.

"Ano nga pala ang trabaho mo?" tanong ni Paulo kay Jake. Nasa long sofa na sila. Nakahawak siya sa hita ni Jake.

Tumingin muna si Jake sa akin. Hindi niya alam ang isasagot.

Ako ang sumagot. "Tricycle driver 'yan si Jake, kaya sweet lover." Ngumiti pa ako para hindi halatang nagsinungaling ako.

Ngumiti din si Jake.

"Ay, talaga!? Love it. I love drivers!" si Paulo. "Ipag-drive mo nga ako minsan. Pupunta tayo sa heaven."

Natawa si Jake. Ngumiti ako. Medyo kasi tinatablan na ako sa kalibugan nilang dalawa.

"Oo ba!" sagot naman ni Jake. "Kaya lang mahal ang pamasahe ko." Bumanat na si Jake. Ginagamit pa rin niya ang pagiging macho dancer. Trabaho pa rin ang nasa isip hindi lang basta libog. 

"Walang problema! Kahit magkano, basta marating ko yun, na kasama kita." Hinaplos pa ni Paulo ang dibdib ni Jake.

Since matagal na rin akong di nilabasan ng sperm, nararamdaman kong nakaipon ako. At, kailangan na itong i-release. Makakatulong din siguro sa sakit ko para mas mapadali ang paglabas ng mga nana.  Kaya, nagbigay ako ng suhestiyon sa dalawa. "Sige na! Ngayon na kayo bumiyahe. Wag na kayong mahiya sa akin. Magbabanyo na lang din ako."

"Talaga, Hector!? Napaka-understanding mo naman. Pero, papayag ba itong kaibigan mo?"

"Oo, payag yan! Di ba, Jake, payag ka?" Kinindatan ko pa siya--sign para umuo siya.

"Sige!"

"I like! Thanks, Hector!"

Red Diary: Papansin

Broadcasting training uli. Kahit medyo ganun kahirap ang training, very good naman daw kami sabi ng mga trainers namin. Si Riz lang ang medyo sumablay.

Pinauwi kami ng maaga. Kaya, alas-tres ay nasa bahay na ako. At dahil wala pa naman si Dindee, umidlip muna ako sa kama niya. Madalas kung gawin iyon pero di naman siya nagagalit.

Akala ko ay gigisingin niya ako, pero hindi. Si Daddy pa nga ang dahilan kaya naalimpungatan ako. Sabi niya: “Nagtutulug-tulugan lang ‘yan!” Ang lakas ng boses niya. Pinaparinig talaga sa akin.

Hindi ako bumangon agad. Gusto kong kulitin si Dindee. Hindi naman lumapit sa akin. Nanunuod lang siya ng TV. Hindi ko nga rin pinansin. Si Daddy ang nilapitan ko.

“Bihis ka na muna, Red.” sabi niya sa akin.

“Maya na lang po, bago kumain. Parang gusto kong tulungan ka.”

Natawa si Daddy. “Kelan ka pa nahilig sa pagluto?”

“Ngayon lang po. Hindi kasi ako pinapansin ng iba dyan!” Nilakasaan ko din ang boses ko para marinig niya ako kahit malakas ang volume ng TV.

Narinig nga ako. “Hoy, wag mo akong paringgan.”

“Guilty?”

“Hindi, kaya!”

Nilapitan ko siya at hinarangan ang screen ng TV.

“Papansin..” sabi pa niya.

Nginitian ko lang siya ng napakatamis. Tapos, pinatay ko ang telebisyon.

“Bad ka!”

“Hello?!”

"Tse! Weird mo! Kagabi ka pa.."

Umupo ako sa tabi niya."I love you." Bulong ko. Kinindatan ko pa siya.

"Thank you!"

"Thank you lang?"

"Oo! Bakit? Anong gusto mo?"

"I love you, too!" sagot ko.

"Nik-nik mo! Nagawa mo na ba?"

"Hindi pa." 

Tawa na lang ako at kamot sa ulo. Wise si Dindee. Ayaw talaga magpadala sa cute-ness ko. Hindi nagpadala sa pagpapansin ko. Tindi! Hard to get talaga..

Red Diary: Ligalig

Okay naman na ang pakiramdam ko nang magising ako kaninang alas-singko ng umaga. Masaya ko nang binati sina Dindee at Daddy. Nag-almusal kami ng masaya.

Nauna nga lang akong umalis ng bahay dahil maaga na naman ang training namin sa broadcasting.

Sa training namin, tinukso ako ng mga kasamahan ko kay Riz. Pati nga ang trainers namin ay nakikisali na rin. Bagay daw kami. Bakit daw nag-syota kami ng iba? Hindi naman kami parehong makasagot sa mga tanong nila. Panay lang ang ngiti namin.

Hindi na rin naman ako kinikilig kapag tinutukso kami. Last year pa kami tinutukso. Na-develop nga ako sa kanya. But this time, hindi na ako tinatalaban. Si Dindee na talaga ang nasa isip at puso ko. Tanggap ko na rin na si Leandro na ang masuwerteng nagmamay-ari sa kanya.

Naliligalig lang ako sa nalaman ko kahapon kay Roma. Sabi niya hindi naman daw talaga ng best friend niya si Leandro. Ginagamit niya lang daw siya para maipakita sa akin na hindi lang ako ang lalaki. Hindi ako nabigla dun. Mas nagulat ako nang gusto niyang tulungan ko si Riz na sirain ang relasyon ng dalawa dahil hindi mabuting kasintahan si Leandro. Masisira lang daw ang buhay at pag-aaral ng kanyang kaibigan kapag nagtagal sila.

Alam ko naman iyon. Nasa image naman ni Leandro ang pagiging manyakis, palikero at manloloko. Hindi nga si Riz karapat-dapat sa kanya.

Naligalig din ako kahit paano. Magkaibigan pa rin naman kami. Matagal na kaming magkaibigan. Marami din naman kaming pinagsamahan kaya ganun na lamang ang pagkaawa ko kay Riz.

Pag-uwi ko, ni-remind ko si Dindee na mahal ko siya at hindi ko siya lolokohin.

"Bakit ganyan ka ngayon, Red?"

"Bakit? Masama ba?"

"Hindi naman. Nanibago lang ako."

"Gusto ko lang malaman mo na..mahal na mahal kita.."

"Salamat.."

Red Diary: Kiss-pirin

Maghapon ang broadcasting training namin. Mula alas-otso hanggang alas-singko. Grabe! Puspusan. Gusto kasi ng trainers namin na manalo kami sa division at makarating sa regional at national levels. Kaya naman namin. Konting-konti na nga lang ay para na kaming professional broadcasters.

Sa sobrang pagod ko, dahil sa maghapong training, para akong lalagnatin. Pinainom ako ni Dindee ng Paracetamol.

“Naku, huwag kang bibigay.. Malapit na ang laban niyo..” sabi pa niya habang hinihipo ang leeg ko kung mainit.

Saka namang dating Daddy. “Anong nangyari sa’yo, Red? Naglalambing na naman ba sa’yo, Dindee.” Nang-aasar pa si Daddy.

Natawa tuloy si Dindee. “Hindi po, Tito. Napagod sa maghapong training nila sa broadcasting.”

Nakangiti pa rin si Daddy. “Lagnat-laki lang ‘yan. O kaya kulang sa Kiss-pirin.”

“Pinainom na  po ako ni Dindee..” sabi ko na lang para matigil na siya. Wala ako sa mood makipag-asaran.

“Sabi ko nga ba, e..” Hinipo din niya ang noo at leeg ko. “Wala naman. Hala, sige pahinga ka na. tatawagin na lang kita pag kakain na.”

“Pwede po bang matulog na ako? Wala akong ganang kumain, e.”

“Ito gusto mo?” Itinaas pa ni Dad yang kamao niya, tapos, nakangiti.

Natawa si Dindee. “Sarap po niyan”

“Hindi po. Kakain na nga po. Mahihiga lang ako sa sofa.”

Nagtawanan kami. Tapos, nahiga na ako sa sofa. Pinilit kong matulog. Nang makapagluto si Daddy, nagmadali akong kumain. Nag-toothbrush at nag-Good night kina Daddy at Dindee.

Red Diary: Uber Ka!

Panay ang sorry sa akin ni Dindee sa pagtuhod niya sa bayag ko. Hindi ko kunwari kinikibo. Hindi ako tumatawa. Ang husay ko sa aktingan kaya ginamit ko na naman. Gusto ko kasing mahabag siya sa akin.

Hanggang sa dumating na si Daddy ay hindi pa rin kami nagkabati. Napansin nga ni Daddy ang pananahimik naming pareho. 

"Anong nangyari sa inyong dalawa? May LQ kayo?" Patawa-tawa pa si daddy. Muntik na akong matawa. Mabuti ay puno ang bibig ko. Hindi halatang napangiti ako.

"Wala po, Tito. Napagod lang ako sa paglinis nga kuwarto ko. Ewan po ko dyan kay Red kung ano ang nangyari sa kanya. Kanina pa po yan, tahimik."

"Red, may sakit ka ba?" si Daddy uli.

"Wala po.. Masakit lang po ang bayag ko. Nakatama kanina sa kanto nitong table." Nakita kong yumuko si Dindee. Na-guilty yata.

"Andaming pwedeng tumama, yan pa. Tsk tsk! Ingat-ingat din pag may time."

Nang matapos kumain si Daddy, nagpaalam siyang lalabas muna para magpaload. 

Lumapit sa akin si Dindee. Niyakap niya ako mula sa aking likod. "Sorry na, Red.." 

Hindi muna ako kumibo. "Sorry. Kiss na kita para bati na tayo."

"Kiss lang? Ang sakit kaya nun."

"Ano bang gusto mo?"

"Gusto ko, tayo na!"

Sinabunutan niya ako at bumalik na sa upuan niya. "Uber ka! Tayo agad. Tse. Bahala ka nga dyan. Sipain ko pa uli yang iyo, eh. Gusto mo lang kasi makaiskor.."

Natawa tuloy ako. Tapos, ako naman ang magso-sorry nito. Tsk tsk.

Double Trouble 23

DENNIS' POV

Natakot ang utol ko sa panggigipit ko sa kaniya. Bigla kasi akong pinansin ni Krishna. Nag-hi ito sa akin kanina. Panay rin ang tanong sa akin ng tungkol sa lesson namin sa Math. Turuan ko raw ito minsan `pag may vacant period kami. Walang problema, sabi ko.

Alam ko namang nakikisakay lang siya. Hindi naman talaga niya ako gusto. Gayunpaman, type ko siya. Sisikapin kong baguhin ang pagtingin niya sa akin. Lalakasan ko na ang loob ko. Kaya, nang mag-uwian, ako mismo ang nagsabi sa kaniya na sasabay ako sa kaniya sa pag-uwi. Ihahatid ko siya. Hindi naman siya humindi. Si Denise naman ay nagkusa na. Mauuna na raw itong umuwi.

Hindi ko alam kung bakit ang lakas na ng loob kong dumiga ngayon. Siguro nakatulong ang nalalaman ko tungkol sa sexual preference ni Denise. Kung hindi ko siguro nakumpirma, hindi pa rin ako marahil pinapansin ng ultimate crush ko. Malamang dedma ako lagi.

Suwerte ko dahil akin na ngayon si Krishna.

Hindi kami kaagad umuwi. Niyaya ko siyang magmeryenda sa paborito naming gotohan, malapit sa kalsada, kung saan kami sumasakay pauwi.

"Kris, paano ba ako magugustuhan ng isang katulad mo?" lakas-loob kong tanong sa kaniya.

Tumingin muna si Krishna sa akin. Medyo nangapa siya ng sasabihin. "H-hindi ko alam, Dennis."

"Ganito na lang... Bakit mo gusto ang kapatid ko?" Seryoso ako. Nataranta naman si Krishna. Hindi siya nakasagot at hindi rin makatingin sa akin. "Alam ko na ang lahat. Alam mo rin `yon. Kris, bakit hindi ako?"

"Dennis, nagkakamali ka..."

"Okay, sabihin na nating nagkakamali ako. Bakit `di mo masagot ang tanong ko sa `yo kanina?"

"Ano ba `yon?"

"Paano mo ako magugustuhan?"

"Gusto ko sa lalaki ang astigin. Ayaw ko ng malamya."

"Okey!'

"Nasagot ko na. Uwi na tayo... Ihahatid mo pa ba ako? O ako na lang uuwing mag-isa?" Tumayo na siya. Hindi na namin naubos ang goto.

"Ihahatid na kita."

Nagpara agad siya ng dyip. `Tapos, tahimik kaming bumiyahe hanggang makarating sa may lugar nila. Nagpasalamat lang siya sa akin at tumalikod na papasok sa bahay nila nang walang lingon-likod.